บทที่ 6

ชาลิสาเลือกวิธีการประชุมสายแบบสี่สาย เพื่อที่จะได้คุยกับเพื่อนๆ ทั้งสามคนรวมทั้งตัวเธอในคราวเดียวกัน เมื่อประชุมสายการสนทนาได้แล้ว ก็บอกข่าวดีกับเพื่อนๆ ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า “นี่พวกเธอ พี่คิวายอมให้ฉันไปเที่ยวรัสเซียแล้ว” เอ่ยบอกเพื่อนๆ ไม่ทันขาดคำ ชาลิสาก็ต้องเอาโทรศัพท์ออกจากใบหู เพราะเสียงกรีดร้องด้วยความดีใจของเพื่อนๆ ดังลั่นจนเธอแสบแก้วหูไปหมด “เริดมากลิซ่า และก็เก่งด้วยที่สามารถกล่อมจนพี่คิวายอมให้เธอไปเที่ยวกับพวกเรา” น่านน้ำเอ่ยชม เธอเองก็ดีใจไม่ต่างจากเพื่อนๆ อีกสองคน ที่มีตู้เอทีเอ็มเคลื่อนที่อย่างชาลิสามาร่วมทริปการท่องเที่ยวด้วย “ก็สารพัดวิธีแหละ” ชาลิสาบอกปัด และก็อดไม่ได้ที่จะบ่นถึงเงื่อนไขมากมายของพี่ชาย “พี่คิวาบอกเงื่อนไขมากมายก่ายกองที่ฉันและพวกเธอจะต้องทำ เอาไว้พรุ่งนี้ฉันจะนัดแนะกับพวกเธอว่า พวกเธอจะต้องพูดอะไรบ้างเวลาพี่คิวาโทร.หา” “ได้ๆ ถ้ายังงั้นพรุ่งนี้เจอกันในห้างฯ เดิม เราจะได้ช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าไปเดินสวยๆ เริดๆ ที่รัสเซียด้วย” อรุณีบอกเพื่อน ในใจนั้นหมายมั่นปั้นมือว่าพรุ่งนี้จะหลอกให้ชาลิสาซื้อเสื้อโค้ทกันหนาวให้เธอสักตัวสองตัว “โอเค! ตามนี้ พรุ่งนี้เจอกัน” ชาลิสาบอกกับเพื่อนๆ จากนั้นก็กดตัดสายการสนทนา ดีใจจนต้องฉีกยิ้มหน้าบาน ในหัวเต็มไปด้วยเรื่องการท่องเที่ยว เพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอได้เริงร่าออกนอกประเทศไทย โดยไม่มีสายตาของพี่ชายและลูกน้องของพี่ชายคอยจับจ้องมอง... อาคารผู้โดยสารขาออกชั้นสี่ สนามบินสุวรรณภูมิ... ชาลิสาและเพื่อนๆ อีกสามคนต่างก็กระดี๊กระด๊าที่กำลังจะได้ไปเที่ยว ไปสัมผัสอากาศหนาวเย็นในประเทศรัสเซีย ต่างก็ถ่ายรูปรัวๆ และลงรูปเช็คอินในเฟสบุ๊ครวมทั้งอินสตาแกรมส่วนตัวของแต่ละคน พอเช็คอินตรงเคาน์เตอร์สายการบินและได้ตั๋วเครื่องบินเรียบร้อยแล้ว ชาลิสาก็เข้าไปสวมกอดพี่ชาย เพราะถึงเวลาที่เธอกับเพื่อนๆ ต้องไปขึ้นเครื่องบินแล้ว “ลิซ่าไปก่อนนะคะ พี่คิวา” “เที่ยวให้สนุก อย่าลืมโทร.หาพี่ตามที่พี่บอก” “ค่ะ ไม่ลืมแน่นอนค่ะ” “อย่าลืมกินยาตามที่หมอสั่งด้วย” “ไม่ลืมค่ะ” “ถึงรัสเซียแล้วโทร.หาพี่ทันที” แม้จะรำคาญกับคำสั่งที่พี่ชายสั่งกำชับหลายรอบแล้ว แต่ชาลิสาก็จำต้องพยักหน้ารับ “ค่ะ ลิซ่าจะรีบโทร.หาพี่คิวาเป็นคนแรกเลยค่ะ” “อย่า...” “ลิซ่าต้องไปแล้วนะคะ ไกด์เรียกแล้วค่ะ” ชาลิสาเอ่ยตัดบทก่อนที่พี่ชายจะสั่งย้ำไปมากกว่านี้ และไม่ปล่อยให้พี่ชายได้โต้แย้ง หญิงสาวสวมกอดพี่ชายอีกครั้ง ก่อนจะผละออกแล้วเดินเร็วๆ ไปหากลุ่มเพื่อนและไกด์รวมทั้งนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ที่ไปกับกรุ๊ปทัวร์นี้โดยไม่ลืมหันมาโบกมือลาให้กับพี่ชายด้วย คิวาโบกมือตอบรับน้องสาว รอจนกระทั่งน้องสาวเดินขึ้นบันไดเลื่อน เพื่อไปผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองสำหรับขาออก และไปขึ้นเครื่องบินแล้ว จึงถอนหายใจลึกและเดินออกจากอาคารสนามบินเพื่อขับรถกลับบ้าน เมื่อได้ขึ้นมานั่งอยู่บนเครื่องบินลำใหญ่ยักษ์แล้ว ชาลิสาก็คลี่ยิ้มกว้างหันมาบอกกับเพื่อนๆ ที่นั่งคู่กันว่า “ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย ฉันรู้สึกได้ถึงอิสระที่ฉันเฝ้ารอมานานหลายปี และมีความสุขที่สุดที่ไม่ต้องอยู่ใต้คำสั่งของพี่คิวา” ใช่! ชาลิสาไม่เคยรู้สึกเป็นอิสระเสรีเหมือนเช่นนี้ นาทีนี้หญิงสาวเป็นเหมือนดั่งนกน้อยที่ได้โผบินออกกรงทองไม่มีผิด “เดี๋ยวเธอจะมีความสุขมากกว่านี้เมื่อบินไปถึงรัสเซียแล้ว” พรพรรณชะโงกหน้ามาบอกเพื่อนสาว “ใช่ พวกเราสี่สาวที่สวยและโสด จะเที่ยวในรัสเซียให้สุดเหวี่ยงไปเลย” อรุณีเอ่ยกลั้วเสียงหัวเราะร่วน ทำตาลุกวาวเมื่อนึกถึงความสุขที่รออยู่ในประเทศรัสเซีย สาวๆ ทั้งสี่หัวเราะร่วนพร้อมกัน จากนั้นก็หยิบสายรัดเข็มขัดมารัดรอบเอว เมื่อกัปตันประจำสายการบินประกาศว่าจะนำเครื่องบินทะยานสู่ประเทศรัสเซียในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว