บทที่ 18
ธีวัชรมองตามน้องชายคนเล็กของบ้านด้วยสีหน้าบึ้งตึง แน่นอนว่าตั้งแต่ไหนแต่ไรเขาไม่เคยโกรธน้อง และครั้งนี้เขาก็ไม่ได้โกรธเช่นกัน แต่ท่าทางของคนตรงหน้ามันทำให้เขารู้สึกหมั่นไส้และอยากแสดงละครเล็กๆน้อยๆ เท่านั้นเอง
"ธา"
"ครับ" เจ้าของชื่อขานรับ แล้วมองไปทางพี่ใหญ่อย่างไม่สะทกสะท้านต่อสายตาดุดันที่มองมา