บทที่ 17
บทที่ 6
คิวาหลุบสายตามองเวลาบนนาฬิกาข้อมือ มีความรู้สึกว่าวันนี้น้องสาวลงมารับประทานอาหารมื้อเช้าช้ากว่าปกติ ซึ่งเขานั่งรอเกือบสามสิบนาทีแล้ว แต่ก็ไม่เห็นน้องสาวลงมาสักที
“ป้ากอบครับ ลิซ่ายังไม่ตื่นนอนอีกหรือครับ” คิวาเอ่ยถามป้ากอบกุล ซึ่งกำลังยกชามข้าวต้มร้อนๆ มาวางตรงหน้าเขา
“ป้าไม่ทราบเหม