ตอนที่ 1 รู้จักกันอย่างเป็นทางการ 7

แล้วบทสนทนาตอไปก็เป็นเรื่องสัเพเหระเสียมากกว่าสลับกับการรับประทานอาหาร “หวังว่าอาหารคงถูกปากนะครับ” ไรอันเอ่ยถาม “ผมทานอาหารได้ทุกชาติครับ” ดอกเตอร์หนุ่มไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ “ผมพาลดามาด้วยเลยเลือกร้านนี้ อาหารญี่ปุ่น ลดาเขาชอบ อีกอย่างประสาผู้หญิง ต้องรับประทานอาหารเบาๆ มื้อค่ำ คุณคงไม่ถือสานะครับ” ไรอันบอกพร้อมเอ่ยแซวลดาเล็กน้อย “บอสคะ เลือกร้านอื่นก็ได้ ลดาก็ทานได้หมดแหละ” ลดาที่นั่งอยู่เฉยๆ ก็มีเรื่องเข้าตัว ไม่เข้าใจว่าวันนี้เจ้านายของเธอเป็นอะไรนักหนา ถึงหาเรื่องเข้าตัวเธออยู่เรื่อย จะคุยอะไรกันก็คุยไปสิ ทำไปต้องเอาเธอเข้าไปเอี่ยวด้วยก็ไม่รู้ ทางด้านดอกเตอร์เจย์ก็ลอบสังเกตความสัมพันธ์ระหว่างเจ้านายกับลูกน้องที่ดูจะสนิทกันมากเกินไปหน่อย เขารู้สึกไม่ค่อยชอบใจอยู่นิดๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกไป เขาหมายมั่นว่าเขาต้องรู้ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองให้ได้ เมื่อรับประทานอาหารเสร็จ ต่างฝ่ายกล่าวลากัน แต่ขณะที่ลดาจะแยกไปกับไรอัน ดอกเตอร์หนุ่มก็เอ่ยขัดขึ้นเสียก่อน ”ขอโทษครับ คุณลดาจะกลับพร้อมผมมั้ย คุณไรอันจะได้ไม่ต้องวนรถไป” แน่นอนว่าประโยคนี้ทำให้ไรอันประหลาดใจ ส่วนลดาหันขวับส่งสายตาพิฆาตไปให้เขาโดยตรงอย่างลืมเก็บอาการ “ผมเห็นว่าคุณลดาอยู่คอนโดเดียวกับผมน่ะ ผมสวนกับเธอบ่อยๆ ไม่นึกว่าวันนี้จะได้มาทำความรู้จักกัน” เขาขยายความไขข้อข้องใจให้ใครบางคน “จริงหรือลดา ไม่เห็นคุณบอก แล้วเอาไงดีครับลดา” ไรอันที่เข้าใจอะไรแล้วหันไปถามลดาให้เธอเป็นฝ่ายตัดสินใจ “ถ้าไม่รบกวน ลดากลับกับดอกเตอร์ก็ได้ค่ะบอส ลดาสวนกับเขาแทบทุกวัน แต่ไม่รู้จักเท่านั้นเอง” ใจจริงเธออยากบอกว่า ไม่อยากไปกับใครทั้งนั้นแหละ กลับเองได้สบายใจกว่าโว้ย แต่ก็ต้องรักษาภาพหญิงงามมารยาทพร้อม ลดาจำใจขึ้นรถไปกับดอกเตอร์หนุ่ม เธอเงียบ เขาก็เงียบ ในบรรยากาศอันน่าอึดอัดนี้มันทำให้เธอวางตัวไม่ถูก ในหัวพาลคิดไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ซึ่งมันส่งผลให้แก้มของเธอขึ้นสีเรื่อ คนข้างตัวเธอก็สังเกตเห็น ที่จริงเขาจงใจเงียบ ท่าทางเธออย่างนี้เขาคิดว่าน่ารักดี มันขัดกับภาพลักษณ์สาวมั่นของเธออย่างสิ้นเชิง เขาไม่อยากขัดความคิดของเธอเลยเลือกเปิดเพลงคลอเบาๆ การที่ทั้งคู่อยู่ห้องติดกันจึงเดินมาด้วยกัน เขาหยุดยืนหน้าห้องของเธอทำนองว่าส่งเธอ แต่สำหรับลดาแล้วภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมันวนกลับเข้ามาในหัว “ลดาในที่สุดเราก็ได้ทำความรู้จักกันเสียที” เขาเอ่ยขัดความคิดฟุ้งซ่านในหัวของเธอ “ค่ะดอกเตอร์” เธอไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ “แต่... ผมอยากทำความรู้จักคุณให้มากกว่านี้” ประโยคทะแม่งๆ นี้ทำให้เธอเผลอสบตาเขา และนั่นทำให้เธอรู้ตัวว่าคิดผิดที่ทำอย่างนี้ ตอนนี้ลดาทำได้เพียงแค่บอกตัวเองว่าอย่าใจอ่อนเด็ดขาด สายตาเชิญชวนเชิงอ้อนนิดๆ กับรูปร่างหน้าตาสุดแสนจะเพอร์เฟคของเขา ที่สำคัญสเปกเธอแบบนี้ มันทำให้ลดาทำอะไรไม่ถูก ใจมันสั่นๆหวิวๆชอบกล “เอ่อฉันขอตัวก่อนนะคะ” เธอหาทางออกจากสถานการณ์นี้อย่างเงอะๆ เงิ่นๆ “โอเคครับ แต่ผมยังรอคำตอบคุณอยู่นะครับ เก็บไปคิดดู” เขาไม่เค้นเอาคำตอบของเธอเสียเดี๋ยวนี้ แต่กลับกลายเป็นว่าอย่างไรเธอก็ต้องให้คำตอบแก่เขา เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ๆ ลดาไม่ได้เอ่ยอะไรอีกทั้งสิ้น เธอไม่สนใจและเดินเข้าห้องของตัวเองทันที คิดบ้าคิดบออะไรล่ะ!