บทที่ 48
บทที่ 17
คิวาไม่นึกว่าตนเองจะมีความอดทนนั่งเฝ้ามองอลีนาได้นานถึงห้าชั่วโมงเต็ม โดยไม่ลุกไปไหนเลย ดวงตาคมกริบทอดมองทั่วใบหน้างาม ไล่ต่ำมายังหน้าท้องที่ยังคงแบนราบอยู่ และบางครั้งได้แอบยกมือลูบไล้ทั่วบริเวณหน้าท้องด้วย ใบหน้าคมเข้มมีรอยยิ้มขึ้นในตลอดเวลา รู้ว่าลูกน้อยของเขากำลังเติบโตอยู่ในร่างของอ