แมรี่

กริ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!! "โอ้ย!!!อะไรเนี้ย!!!!ใครตั้งนาฬิกาปลุกห๊ะ!!!!" แมรี่ที่กำลังหลับสบาย ต้องตื่นขึ้นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุก กรรมอะไรของเธอนี่ใครมาตั้งนาฬิกาปลุกไว้แม่จะสาปแช่งขอให้ตกบันไดลื่นหัวฟาดพื้นหัวแตกตายไปเลย เธอฉันสาบแช่งส่ง เพราะเธอก็ไม่คิดว่าใครจะมายุ่งกับนาฬิกาปลุกที่เธอคิดว่ามันพังไปแล้ว แต่ก็ว่านะมันก็ทำหน้าที่ได้ดีจนทำให้เธอตื่นเช้าถึงแม้ว่าเธอจะไม่ปรารถนาก็ตาม มือบางเอื้อมไปหยิบนาฬิกาปลุกขึ้นมาพร้อมพามันเข้าห้องน้ำไปด้วย หญิงสาวเอานาฬิกาปลุกวางไว้ตรงอ่างล้างหน้าแล้วเธอก็เริ่มแปรงฟันทันที หลังจากที่เธอแปรงฟันเสร็จแล้วสายตามองไปที่นาฬิกาปลุก ’ชอบใช่ไหม!! ทำร้ายความสุขของฉันน่ะ ก็อยู่อย่างนี้แหละ’ เธอจึงเดินออกจากห้องน้ำแล้วเข้าเป็นนอนที่เตียงต่อ ร่างบางล้มลงที่เตียงนอนอันแสนนุ่มชวนฝัน ’คอยดูสิถ้ามันส่งเสียงน่ารำคาญอีกนะ ฉันจะเอาน้ำราดใส่มัน’ เธอนึกในใจเมื่อเธอเอานาฬิกาเจ้ากรรมไปไว้ในห้องน้ำแล้วเธอได้แต่คิดเล่นๆว่า นี่คือการลงโทษที่มันทำให้เธอตื่นนอนแต่เช้า หญิงสาวนอนได้สักพักก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาเมื่อข้อเท้าของเธอโดนลากลงจากเตียงอย่างแรง!!! แมรี่สบัดสายตามองไปยังตัวตั้งเหตูที่ลากเธอลงมาบนพื้น "กล้าดียังไงถึงมาลากฉันลงจากเตียงอย่างนี้" " ผมไม่ได้ลาก ผมมาปลุก นี่ก็ถึงเวลาที่คุณต้องไปมหาวิทยาลัยแล้ว" "วันนี้ฉันเรียนบ่าย" "แต่ตารางเรียนของคุณ เรียนเช้า!!!" รามัณต์หรือรามพูดออกมาด้วยเสียงเยือกเย็น ตั้งแต่เขาต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้เธอ ชีวิตของเขาในแต่ละวันแทบจะไม่มีความสุข ต้องมาดูแลเด็กที่ไม่ยอมโตอย่าง แมรี่ สร้างความปวดหัวให้กับเขายังมาก ความก๋ากั่นของแบรี่สร้างความปวดหัวให้เขาเป็นอย่างมาก ความจริงหน้าที่นี้แทนที่จะเป็นหน้าที่ของเดย์แต่หมอนั่นกับได้ไปอยู่กับนายน้อย ทุกคนคงคิดว่าเขาจะเอายายนี่อยู่ "ฉันขี้เกียจ" "ขี้เกียจก็ต้องไปเรียน" "ทำไมต้องบังคับกันด้วยเล่า นายไม่ใช่พ่อไม่ใช่แม่ฉันนะ" "จะเอายังไง ผมไม่ช่วยคุณก็ได้นะ ผมจะบอกทุกอย่างให้พ่อกับแม่ของคุณได้รับรู้ ผมจะได้กลับไปอยู่ ในที่ของผมสักที" "ฉันขอโทษ" หญิงสาวทำหน้ามุ่ยใส่ชายหนุ่มทันทีแล้วเก็บผ้าห่มขึ้นเตียง สาวน้อยที่อยู่ในสายตาของรามมาตลอด เดินลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งจนเจ้าตัวทำธุระส่วนตัวเสร็จและออกมาในชุดนักศึกษาที่เขาให้เตรียมไว้ให้ในห้องน้ำ ชายหนุ่มนั่งรอเธอได้ห้องของเธอเพราะเขารู้ว่าเธอจะเล่นแง่กับเขาอีก "ไปเราก็ไปกันได้แล้ว มันสายแล้ว" ร่างทั้งสองของหนุ่มสาวเดินออกมาจากในห้องนอนของแมรี่ ตอนนี้ทุกคนรู้สึกชินกับการปรากฏตัวของชายหนุ่มเพราะตั้งแต่รามมาช่วยดูแลเธอทุกอย่างมันก็ดีขึ้นเยอะกว่าเดิม จากที่แม่บ้านต้องคอยขึ้นมาปลุกเธอทุกๆ 10 นาที ตอนนี้ก็มีคนมารับหน้าที่แทนแล้ว เด็กรับใช้ทุกคนรู้สึกสบายใจที่ไม่ต้องไปจู้จี้จุกจิกคุณหนูของบ้าน เพราะทุกครั้งที่พวกหล่อนขึ้นไปปลุกเธอ เธอก็เอาแต่อาระวาดและดื้อไม่ยอมแต่งตัวไปมหาวิทยาลัย ซ้ำยังไม่มีใครกล้าว่าเธออีกด้วย แม้กระทั่งคุณผู้หญิงและคุณผู้ชาย เพราะเธอเป็นลูกคนเดียวของบ้านเกลจิล