ชื่อบิว

หลังจากที่บิวกับเนเน่ได้สนุกสุดเหวี่ยงไปแล้วทั้งสองก็มาทำหน้าที่เดิมของตน บิวก็ยังคงเป็นเด็กเสิร์ฟ ส่วนเนเน่ ก็ยังเป็นคนเป็นแฟนของหนูเล็กต่อไป หนูเล็กไม่ได้เอะใจอะไรเลยว่าแฟนของตัวเองนั้นกินไม่เลือก ริวเดลใช้เนเน่เป็นเครื่องมือในการให้หนูเล็กเลิกชอบผู้หญิงและไม่ไว้ใจผู้หญิงคนนี้ ริวเดลยังคงทำหน้าที่ของเขาต่อไป จะไม่ทำอะไรมากมาย ให้เกิดพิรุธ ลูกค้าของร้านหนูเล็กเริ่มเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะผู้หญิง อาหารของร้านเธอก็มีส่วนที่ดึงดูดให้มีลูกค้าประจำแต่เพิ่มขึ้นมามากกว่าเดิมเป็นเพราะบิวคนเดียวเท่านั้น เขาดึงดูดผู้หญิงเข้ามามากมายไม่ว่าจะหญิงแท้หญิงเทียมหรือแม้กระทั่งเก้ง กวาง บ่าง ชะนีมาร้านเธอครบทุกอย่าง หนูเล็กคิดในใจว่า ดีแล้วที่รับมาทำงาน บิวก็ยังคงเป็นเด็กเสิร์ฟต่อไปและส่งยิ้มทรงเสน่ห์ให้เหล่าบรรดาสาวๆ ไม่ว่าจะสาวเล็กสาวใหญ่ก็ตาม "ไงเหนื่อยไหม ถ้าเหนื่อยก็กลับไปพักได้นะฉันไม่ว่า"หนูเล็กบอกกับบิวที่เขาเดินว่อนทั้งร้านเพื่อบริการสาวแท้สาวเทียมทั้งหลาย เขายิ้มให้หนูเล็กทันทีและบอกว่า "ไม่เป็นไรครับผมอยากทำงานตรงนี้ ตอนนี้ผมยังไม่เหนื่อยครับ" หนูเล็กก็ยิ้มบางๆ ให้เพราะเขาเพราะเขายืนยันตัวเองว่าเขาจะทำต่อไป หลังจากที่รามพาแมรี่ไปสถานบ้านเด็กกําพร้า ทำให้แมรี่ตั้งชมรมขึ้นมาเพื่อช่วยเหลือบ้านเด็กกำพร้าที่เธอไปเจอมาในวันนั้น ตอนนี้สิ่งที่เธอทำ เป็นประโยชน์มากขึ้นจริงๆ เธอสามารถต่อชีวิตให้เด็กตัวน้อยๆ ได้เรียนมีขนมทานตลอดและมีของเล่นของใช้เอาไว้ใช้ ทำให้รามได้เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ได้ไร้สาระไปวันๆ เขาพาเธอไปบ้านเด็กกำพร้าทุกอาทิตย์เพื่อนำสิ่งของเครื่องใช้ทุกอย่างที่เธอตั้งชมรมและมีคนนำมาบริจาคเอาไปให้เด็กๆ ทั้งหลาย หลังจากที่เธอได้เห็นเด็กๆ เธอก็มีสติในการใช้ชีวิตมากขึ้นจากที่เธอไม่ชอบไปเรียนเพราะเบื่อสังคมตอนนี้เธอก็เรียนเธอคิดว่าตอนนี้เธอมีโอกาสเธอควรเรียนให้ถึงที่สุดและเธอก็หันไปมองที่เด็กๆ ที่แทบไม่มีโอกาสเหมือนเธอตอนนี้เธอเข้าใจแล้วว่า ’คำว่าโชคดีที่ได้เรียนรู้’ หมายความว่าอะไรเธอรู้สึกทั้งหมดแล้วตอนนี้เธอก็ได้แรงสนับสนุนมาใหม่ถึงแม้จะต้องแลกด้วยการไปดูตัว ป๊ะป๋าของเธอไม่ลารับมือจริงๆ ถึงขั้นบินมาที่เมืองไทยเพื่อให้เธอได้เจอ ลูกของเพื่อนเขา แต่เธอก็ยอมไปดูตัวแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อแลกกับการที่ป๊ะป๋ามาสนับสนุนชมรมเพื่อเด็กๆกำพร้า "ถ้าไม่ใช่เพื่อเงินนะ ฉันบอกว่านายเป็นผัวฉันไปแล้ว"หญิงสาวบ่นอุบอิบขึ้นมาเธอไม่ค่อยสบายอารมณ์สักเท่าไหร่เพราะแค่เงินก้อนเดียวแท้ๆ เธอถึงต้องยอมทำขณะนี้สาวน้อยในชุดเดรสสีสวยนั่งคนกาแฟเพื่อรอคนที่จะมาดูตัวตามยังคงเป็นบอดี้การ์ดให้เธอต่อเขานั่งอยู่ที่โต๊ะข้างๆ สำหรับเขาเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าใครจะมาทนยัยบ้านี่ได้เผลอๆ การดูตัวครั้งนี้ย้ายบ้านนี้ก็คงจะออกฤทธิ์เต็มที่ "ใจเย็นสิคุณบ่นเสียงดังไปได้" "คุณได้ยินฉันด้วยหรอ" "ผมนั่งอยู่แค่เนี้ยทำไมผมจะไม่ได้ยิน" "งั้นนายก็จงรู้ไว้ว่าพวกเด็กๆ กำลังจะสบายเพราะฉัน ไม่ใช่นาย!!!นายรามัณต์"