ขอโอกาสสุดท้ายนะที่รัก

มาดามและแมรี่ พร้อมรามัณต์สามีที่ถูกบังคับให้จดทะเบียนสมรสจากสาวน้อยที่เขาคุ้มครอง เดินประจันหน้ากับบอดี้การ์ดที่เฝ้าห้องห้องของริวเดล "ฉันขอถามอีกครั้ง ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ไหน "บอดี้การ์ดส่ายหน้าไม่ให้ความร่วมมือกับเธอ "พวกนายรู้ใช่ไหมว่าฉันคือใคร"มาดามถามย้ำอีกครั้ง บอดี้การ์ดของริวพยักหน้ารับ "อยากจะโดนไล่ออกไหม"พวกเขาส่ายหน้าทันทีพร้อมมีคำสั่งของนายใหญ่แห่งวิลเลี่ยมมาโดยตรง ทุกคนเลยปล่อยให้คุณหญิงของวิลเลี่ยมเข้าไปในห้องที่อยู่ข้างๆห้องริว ทุกคนถึงกับผงะเมื่อเจอหนูเล็กในสภาพอ่อนแรง ร่างกายและจิตใจของเธออ่อนแอมาก เธออยู่ในสภาพที่เย็นยะเยือกแต่ร่างกายร้อนระอุ เสื้อกล้ามแต่กางเกงขาสั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลย รามัณต์เดินเข้าไปที่ร่างของทอมน้อย เขาสังเกตที่ข้อขามีแผลถลอก คงถูกล่ามสินะแต่เขาก็ไม่ได้บอกใครกลัวว่าทุกคนจะรับไม่ได้ เขานำผ้านวมพันรอบตัวของหนูนาแล้วอุ้มออกจากห้องที่สร้างความอัปยศให้เธอพร้อมกับแมรี่ จีมาดามของวิลเลี่ยมได้เขียนข้อความส่งถึงลูกชายของเธอเป็นภาษาไทยว่า ’ขอพากลับไปก่อนนะ ฉันจะให้เขาเริ่มต้นชีวิตใหม่’ ริวเดลกลับมาเมื่อไม่เจอผู้หญิงที่เขานอนกอดตลอดทั้งคืน เขาตามหาจนทั่วคอนโดจนลูกน้องบอกกับเขาและข้อความที่มันบอกว่าเป็นลายมือของมัมเขาเอง เขาขับรถด้วยความเร็วสูงจนถึงบ้าน ร่างใหญ่มาเหยียบบ้านนี้ทันทีแล้วตามหาของๆเขา "มัม ปล่อยเมียผมมา"เขาเผชิญหน้ากับมัมอย่างใจร้อน "ใครเมียแก" "ก็..." "แกยังไม่แต่งงาน"มัมย้อนกลับ "มัมปล่อนหนูเล็กกลับมาให้ผมเถอะ" "แกไม่คิดหรอว่าเขาอยากอยู่กับแกไหม" "ผมรักเขา" "เห็นแก่ตัว"มัมด่าอย่างชัดๆ เธอมั่นใจว่าไม่เคยสอนให้ลูกกระทำกับเพศแม่แบบนี้ ชายหนุ่มคุกเข่าต่อมารดาแล้วคานไปขอโทษพร้อมยอมรับผิด เพื่อให้มัมบอกที่อยู่ของตัวเล็ก หนูเล็กที่อยู่ในความคุ้มครองของหนูนา แมรี่และรามัณต์ "ฉันไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ว่าริวจะกล้าทำขนาดนี้"หนูนากล่าวขึ้นก็รู้ทั้งรู้ว่าเล็กเป็นนเองสาวของเธอ "เราเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วคะคุณนา ปล่อยให้คุณเล็กตัดสินใจเถอะคะ" คนทั้งสามมองหนูเล็กที่นั่งเหมอลอยหลังจากที่เธอพ้น เธอแทบไม่ออกไปไหน ไม่กล้าเข้าใกล้ใครจนพยายามทำทุกอย่างให้สบายใจ จนหนูเล็กกลับมาเป็นผู้เป็นคน "เป็นไงบ้าง"แมรี่ถามหนูเล็กในขณะที่เธอเลี้ยงหลานให้หนูนาวัยสองขวบ "เล่นกับลูกหนูสนุกดี" ทุกคนต่างเริ่มเบาใจลงอย่างน้อยก็ดีขึ้นเยอะแล้วแต่กลับกันอีกคนที่ยังร้องไห้ฟูมฟาย ตามหาหนูเล็กแทบพลิบแผ่นดิน เขาเอากินแต่เหล้ารอปาฏิหาริย์ให้ตัวเล็กเดินกลับมาเขาสัญญาเลยว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก มัมดูปฏิกิริยาของริวมาตลอดและนี่คือหนักสุดหลังจากที่เธอเคยเห็นเขาร้องไห้ตอนสิบขวบ "ผมคิดถึงตัวเล็ก"เขายังคงมองภาพถ่ายที่เขาแอบถ่ายไว้ตอนหนูเล็กน้องทำงานกับน้องๆของเธอ "แล้วถ้าเจอกันอีกครั้งขะทำไงละ" "จะขอโทษ " "พร้อมยัง"ชายหนุ่มตอบคำถามราวกับรนละเมอ แต่พอเขารู้สึกตัวจึงหันไปหาต้นเสียง "มัมรู้หรอครับ" "แกต้องสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายเขาอีก" "ครับผมสัญญา" ชายหนุ่มขับรถไปตามทางที่เขาได้มา ภาวนาขอให้ได้เจอเธอ เขาจะไม่ทำเรื่องพันธ์นั้นอีกแล้ว ชายหนุ่มมาถึงบ้านหลังเล็ก ในบ้านมีคนที่เขาอยากพบมาตลอด เธออยู่ใกล้แค่อื้ม บ้านริมน้ำของคุณตา เธอมันทำใจได้สัก แต่พอเขาปรากฏตัวขึ้นมาในบ้านก็ทำให้เธอช็อค สาวทอมที่ตอนนี้มียามยาวปะบ่าแล้วทำให้ดูน่ารักเป็นกอง เล็กเตรียมพร้อมที่จะหนีเขาขว้าตัวเธอเข้ามาพร้องกับคุกเข่าลงกอดขาเธอแล้วร้องไห้ออกมา "ผมขอโทษ" หนูเล็กอึ้งเล็กน้อยพยายามขยับขา "อย่าทิ้งผมไปอีกนะ" "ฉันไม่รู้จักคุณ " "ผมขอร้อง อย่าไล่ผมทางอ้อมเลย " "..." "ผมขอเป็นตัวอะไรก็ได้สำหรับคุณ" "ฉันจะแน่ใจได้ไงคุณจะไม่ทำร้ายฉันอีก" ชายหนุ่มถอดแหวนแล้วสวมให้เธอนิ้วก้อยซ้าย หนูเล็กไม่คัดขืน "ผมจะขอเป็นทาสคุณ แหวนวงนั้นเป็นแหวนของกลุ่มที่ผมคุมอำนาจอย่ ใครมีแหวนวงนี้เท่ากับมีอำนาจในมือ" "งั้นนายก็เตรียมเป็นเบ้ได้เลย"เธอพูดจบก็ใช้เขาทันที รามัณต์และแมรี่ที่แอบอยู่ก็อดสงสารไม่ได้แต่ก็ปล่อยยิ่งหนูเล็กยอมให้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตเท่ากับว่ายอมรับริวแล้ว ชายหนุ่มโดนสาวใช้อย่างหนักตกดึกเขาไม่มีที่นอนจึงขอนอนด้วยทำให้เธอไม่ไว้ใจ แต่ก็ให่เขายูู่ด้วย ริวพิสูจน์ตัวเองทุกอย่างจนหนูเล็กยอมเชื่อใจอีกครั้ง เขาพาเธอไปจดทะเบียนเพื่อยืนยันทุกอย่างและขอเธอแต่งงานซึ้งเธอก็ยอม ความรักไม่ใช่การบังคับที่จะให้ใครมารักมาชอบตนได้ สิ่งที่จะทำได้คือคุณต้องพิสูจน์ตัวเองให้เขาเห็นแล้วเขาจะยอมรับ ยอมเปิดใจให้คุณ....