[ 20 ] เชลย [1/3]

ครืดคราด ครืดคราด “โธ่เว้ย!!!” หนูอัญร้องออกมาอย่างโมโหเมื่อเธอรู้สึกตัวอีกครั้งท้องฟ้าด้านนอกก็มืดมิดพร้อมกับร่างใหญ่นอนอยู่ข้างกายลมหายใจสม่ำเสมอ แต่สิ่งที่ทำให้หนูอัญแทบอยากร้องกรี๊ดนั้นคือที่ข้อเท้าของเธอมันถูกตรึงรัดไว้ด้วยโซ่ เธอทั้งตะโกนแหกปากเขย่าร่างใหญ่ แต่เขาก็ไม่ยอมเปิดตาขึ้นมามองเธอเลย