已经是第一章了
ตอนที่ 22
"นาย... ว้าย! ไม่นะ! ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉัน!"
สะบันงาดิ้นขลุกขลักให้เขาปล่อยแต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเหมือนจะถูกกอดรัดแน่นมากขึ้นไปอีก
"ปล่อยฉันนะ! ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย"
"ร้องสิ ถ้าคุณอยากให้คนอื่นเห็นว่ากำลังทำอะไรกับผม"
สะบันงาหันซ้ายหันขวามองไปทั่วบริเวณซึ่งไม่เห็นใครเลยสักคน เพราะใกล้เวลาเล
已经是最新一章了
加载中
