已经是第一章了
บทที่ 6 คนนี้แหละ…เจ้าสาวของผม (5)
สายลมเย็นปะทะผิวกาย แต่มนสิชากลับอบอุ่น ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเต้นรำกับเขานานเท่าไหร่แล้ว มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ไฟซึ่งติดตามที่ต่างๆได้ดับวูบลง
ทุกสิ่งอยู่ในความมืด มีเพียงแสงจันทร์ที่ฉายส่องอย่างรางเลือน
“อุ๊ย !” หญิงสาวอุทาน แต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรเขมปัจน์ ร่างของหล่อนก็ถูกดึงไปหลบอยู่หลังโคนไม้ใหญ่
已经是最新一章了
加载中
