บทที่ 21
“ไม่ต้องรอใช่ไหม” เขายิ้มเหี้ยม “จัดให้”
สายตาเดลฟีนว่าน่ากลัวแล้วน้ำเสียงของเขาน่ากลัวกว่า หล่อนรับรู้ได้ว่าขนเส้นอ่อนๆ บนร่างกายตอบรับความกลัวของตน สิรินยาพยายามดิ้นรนหนีสามี ทว่าร่างกายของหล่อนยังคงถูกเขากักขังไว้ กักทั้งกายและใจ จะมีเพียงปากอวัยวะเดียวที่อาจห้ามความเข้าใจผิดของเขาได้
“อย่าคุณ