已经是第一章了
บทที่ 16 หนี…ฉันต้องหนี ! (2)
มนสิชานิ่ง แต่ก็อดยอมรับในใจไม่ได้ว่าหล่อนหิวจริงๆ แสบไส้ไปหมด ท้องร้องครวญคราง ปากก็แห้งผากเพราะขาดน้ำ
“เอ้า รีบกินซะ จะได้มีแรง เดี๋ยวถ้าตายขึ้นมาจะลำบาก ถ้ากินเสร็จแล้วเธอจะได้รับแรงจ้ำจี้จากฉันตลอดทั้งคืนไหว” คมกริบรับอาหารมาจากสมศักดิ์แล้ววางตรงหน้าหญิงสาวที่นั่งตัวสั่น
“ไม่…ฉันไม่กิน” หล่อนต
已经是最新一章了
加载中
