已经是第一章了
บทที่ 17 เมื่อได้พบกันอีกครั้ง (2)
“ไม่ดีกว่าแห้ว คนบงการอาจจะมีเงินมากพอสมควร ถ้ามันสืบหาที่อยู่เรา อาจจะพบก็ได้ อีกอย่างนะ…มันพามนมาอยู่จังหวัดไหน เราก็ควรจะอยู่จังหวัดนั้น ไม่นานต้องจับตัวคนที่คิดร้ายมนได้แน่ๆ”
“คุณข้าวว่าไงก็ว่าตามนั้นครับ ผมเห็นดีด้วยทุกอย่าง”
เมื่อแห้วเลิกแย้งแล้ว เขมปัจน์จึงหันไปพูดกับชายชรา
“คุณลุงครับ ขอ
已经是最新一章了
加载中
