บทที่ 25 (1)

บทที่ 25 โกดังเก็บของเก่าคร่ำคร่าซึ่งร้างคนใช้งานมานาน อยู่ห่างไกลชุมชน ภายในนั้นเต็มไปด้วยไม้กระดานที่เก็บไว้นานจนหยากไย่เกาะโยงเป็นไยขาวหม่น ฝุ่นจับตัวหนาเขลอะตามพื้น มีปิ๊บเก่าๆ และลังใบใหญ่วางเกะกะ ภาวิตายืนใส่ส้นสูงแหลมปรี๊ดอยู่กลางห้อง ดวงตาของหล่อนคาดด้วยหน้ากากสีดำ ผมยาวรวบมัดเป็นพวงหางม้า