บทที่ 10 ข้อแลกเปลี่ยน 1.2

จุมพิตยาวนานของกล้าตะวันกำลังทำให้อัลลิยาหายใจหายคอไม่สะดวก เหมือนคนกำลังจะสำลักน้ำ ต้องการอากาศเข้ามาในปอด เธอจึงดิ้นไปมาแล้วเหมือนเขาจะรู้ กล้าตะวันผละห่างกลีบปากสาวทันที เลื่อนใบหน้าต่ำลงไปยังกลางลำตัวที่มีมือทำหน้าที่ไม่หยุด “อืม...คุณกล้า” เธอร้องออกมาด้วยความกระสันซ่าน เมื่อสัมผัสกับความร้อน