บทที่ 7 ต่อ
นาวีนั่งรอหมอที่เข้าไปตรวจร่างกายบุษกรอยู่หน้าห้องด้วยความกระวนกระวายใจ ร่างสูงเดินไปเดินด้วยความเป็นห่วงบุษกรเหลือเกิน มาแล้วก็ทรุดนั่งบนโซฟาก่อนจะถอนใจออกมายาวเหยียดเมื่อเวลาที่ผ่านไปนั้นมันช่างยาวนานเหลือเกินในความรู้สึก แต่แล้วเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นนาวีจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูเพราะคิดว่าอาจจะ