บทที่ 12.จบตอน

“อะ เอ่อ... ขอตัวค่ะ” บุษกรซึ่งพอจะตั้งสติได้ลนลานจะเดินหนีเขาแต่มือหนาได้คว้าต้นแขนเธอไว้มั่นทั้งสองข้าง หากเป็นเมื่อก่อนบุษกรจะกลัวเขามาก เพราะนาวีทั้งดุดันและพูดจาทำร้ายจิตใจของเธอมาตลอดจนไม่อยากเผชิญหน้ากับเขา แต่ตอนนี้เธอไม่อยากจะเผชิญหน้ากับเขาเพราะกลัวหัวใจตัวเองมากกว่า... “เดี๋ยวสิน้องบูม”