บทที่ 28
บทที่ 13
เมื่อไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้ นารากรก็เห็นลางแพ้ลอยมาแต่ไกล ถูกฮาคิมแบกขึ้นบ่าเดินดุ่มๆ ตรงเข้าไปในห้องนอนหรู ก่อนที่อีกฝ่ายจะทิ้งตัวเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ราวกับเธอเป็นวัตถุไร้น้ำหนักก็ไม่ปาน
“ฮาคิม จำได้ไหมว่าสมัยเด็กๆ เราเป็นเพื่อนเล่นที่ดีต่อกัน”
นารากรเอ่ยกล่อมฮาคิม เผื่อว่าอีก