已经是第一章了
บทที่ 36
เมื่อเดินพ้นมาจากบริเวณของคฤหาสน์บนเนินเขาได้โดยไม่มีลูกน้องของฮาคิมคอยขวางทาง นารากรก็แทบกระโดดร้องด้วยความดีใจกับอิสรภาพของตน แม้จะเป็นอิสรภาพแค่เพียงชั่วคราวก็ตามทีเถอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าต้องนั่งๆ นอนๆ อยู่แต่ภายในบ้านของฮาคิม
“หนีออกมาได้แล้ว”
นาทีนี้นารากรรู้สึกราวกับตนเองเป็นดั่งนกน้อยที่ติ
已经是最新一章了
加载中
