บทที่ 22
กัญนารามีอาการใจสั่นหวิว กำลังจะยืนไม่อยู่ เมื่อมีลางสังหรณ์วิ่งปะทะกายจนบริเวณหน้าผากมีเหงื่อแตกพราว ใบหน้าซีดยิ่งกว่ากระดาษขาว ดวงตาภายใต้แว่นสายตาจ้องมองเข้าไปในคฤหาสน์เขม็ง และก็มีเสียงของไทยมุงดังขึ้นใกล้ๆ ตัวเธอว่า
“นั่นไงๆ กู้ภัยพาศพออกมาแล้ว มีคนตายสองคนจริงๆ ด้วย”
กัญนารามองเห็นเช่นเดีย