บทที่ 44
เมื่อหยาดน้ำตาอุ่นไหลรินท่วมดวงตาทั้งคู่อีกครั้ง กัญนาราก็ยกมือปาดน้ำตาทิ้ง แล้วเล่าต่อเสียงสั่นสะท้าน
“แม่หายไปอีกสามเดือน และกลับมาพร้อมกับร่างกายที่ดูผายผอม แม่บอกให้ฉันไปอยู่โรงเรียนประจำ ซึ่งโรงเรียนประจำจะเป็นสถานที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับฉัน ปลอดภัยจากไอ้พวกขี้ยา และลูกน้องของอัลมาดิโน ในวันนั้