已经是第一章了
บทที่ 46
บทที่ 16
อเล็กซ์โกไม่รู้ว่าตัวเองนั่งจมอยู่กับความเจ็บปวดและความหมองเศร้านานกี่ชั่วโมงแล้ว รู้แค่เพียงว่าตอนนี้พระอาทิตย์ได้ตกดิน ลำแสงสีทองจางหายไปและมีความมืดมิดเข้ามาแทนที่ในห้องทำงานแห่งนี้
“ใครเป็นคนพูดโกหกกันแน่” อเล็กซ์โกพึมพำถามตัวเอง ในหัวของเขาเต็มไปด้วยนิทานที่กัญนาราได้เล่าให้ฟัง
已经是最新一章了
加载中
