已经是第一章了
บทที่ 52
บทที่ 18
“เมมโมรี่การ์ด”
กัญนาราหลุบสายตามองสิ่งที่อเล็กซ์โกได้วางลงบนพื้นปูน ก่อนจะหยิบขึ้นมามองแล้วเงยหน้าขึ้นเอ่ยถามกลับคืนบ้าง
“มันมีอะไรอยู่ในเมมโมรี่การ์ดใบนี้ และมันเป็นของใคร”
“ของคุณพ่อผมครับ”
อเล็กซ์โกตอบเสียงแผ่วเบา ดวงตาคมกริบทอดมองแน่นิ่งยังดวงตากลมโต รวมมือเล็กที่ถือเมมโมร
已经是最新一章了
加载中
