ตอนที่ 491 ความวุ่นวายของการเป็นห่วง

ตอนที่ 491 ความวุ่นวายของการเป็นห่วง “ค่ะ เราจะดูแลดีดี คุณก็พักผ่อนดีดีนะ ฟังจิรภาสด้วย ไม่อย่างนั้นเขาจะเป็นห่วงคุณ” จิดาภายิ้ม ใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข ใช่สิ ข้างเธอมีแต่เขาคนเดียวเคียงข้าง... “ใช่แล้ว ฉันได้ยินผู้ช่วยเตชัสบอกว่า พรยศจะจัดคอเสริต์อะไรสักอย่าง ฉันสามารถไปดูได้ไหม?”ท่านจิรชยาพูดด้วยน้ำเสียงอันแฝงความคัดหวังและสั่นเทือน ที่ผ่านมาเขาคิดว่าวงการบันเทิงช่างวุ่นวายไม่สะอาดนัก เลยไม่เคยยอมรับความพยายามของจิดาภาที่มีต่อในวงงาน แต่ตอนนี้ได้ผ่านอะไรมามากมาย เขาพลางได้เปลี่ยนแปลงความแน่วแน่อันเดิมไปแล้ว หลานสวาหลานชายของตัวเองที่มีคนมากมายคอยปลื้มและสนับสนุน เขาเองก็รู้สึกภูมิใจจากข้างในใจ เพียงแค่พวกเขาเดินในทางที่ถูกต้องและเดิมตามทางของความฝัน แล้วเขาผู้เป็นปู่ของพวกเขาเองก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่สนับสนุน ตอนนี้เขามีเวลาว่างแล้ว ก็อยากสัมผัสด้วยตัวเอง ชมพวกเขาแสดงบนเวที... “ฉันก็อยากไปค่ะ”รุจาภาพูดด้วยตายี “เมื่อก่อนฉันแค่เคยได้ยินพรยศครามบ้าน ไม่รู้ตอนที่เขาร้องคอนเสติร์จะเป็นยังไง!” “ได้ ฉันจะช่วยขอบัตรให้พวกคุณตอนนี้เลย”จิดาภาพูดไปพลางเอามือถือขึ้นมาโทรหาพรยศ “ตอนนี้ไปห้องอัดเสียงหรือยัง?ปู่กับแม่อยากไปดูคอนเสริต์ของนาย” “จริงเหรอครับ?”พรยศมีความตื้นตันใจบ้าง แต่ก็มีความกังวลอยู่ “งานที่จัดครั้งนี้อาจจะมีวัยรุ่นเยอะหน่อย ร่างกายปู่จะรับไว้ไหมครับ?” เขาจะให้โรศนีจัดที่นั่งVIPอยู่แล้วแน่นอน แต่ถ้าแฟนคลับเยอะเกิน ก็กังวลจะดูแลพวกเขาได้ไม่ทั่วถึง เพราะเขาเป็นนักร้องสตริง ไม่ใช่นักแสดงดนตรียุคเก่า “ฉันคิดว่าปู่ไม่มีปัญหานะ”จิดาภาเอียงหัวเล็กน้อย พลางอมยิ้มเบาๆ “ครับ ผมจะจัดการให้ พี่ครับ ผมเห็น《ไร่สาลี่》กำลังจะลงโรงหนังแล้ว ตัวอย่างของเรื่องผมก็ดูไปแล้ว ช่างเยี่ยมไปเลย พี่...จะพิจารณาเรื่องหยุดถ่ายใหม่ไหมครับ?” จิดาภาไม่ตอบ แต่กลับวางสายไป และอีกฝั่ง โรศนีนำเนื้อเพลงที่พึ่งแก้เสร็จเข้ามา “เรื่องที่พี่จิดาภาตัดสินใจไม่มีใครห้ามได้หรอกค่ะ และแน่นอนที่เขาว่ารู้ดีตัวเองกำลังทำอะไร คุณไม่ต้องเป็นห่วงเขา” “สิ่งที่คุณควรทำในตอนนี้คือเตรียมตัวกับคอนเสริต์ให้ดี นี่เป็นการเปิดตัวครั้งแรกของคุณจากเรื่องวุ่นวายครั้งที่แล้ว ได้ โอกาสหายาก” “อย่างอื่น คดีของกนกอรกับนิเวศน์จะเปิดศาลกันแล้ว” “เรื่องพวกนั้นได้ผ่านไปแล้ว” จู่ๆพรยศนึกถึงเรื่องในวันที่แถลงข่าว ใบหน้ามีรอยยิ้มท้าทายขึ้นมา ในใจเขาจะไม่คิดถึงกนกอรคนคนนี้อีกต่อไป “เนื้อเพลง...”เขากำลังจะคุยเรื่องแก้เนื้อเพลงกับโรศนี หันกลับไปก็เห็นเธอพยุงโต๊ะไว้ ดูอาการไม่ดี “คุณเป็นอะไรครับ?” “ไม่มีอะไร คงเป็นเพราะเหนื่อยเกิน” โรศนีพยายามยิ้มออกมา พรยศมองเธอไว้ พลางยื่นมือไปสัมผัสหน้าผากเธอ “ร้อนขนาดนี้ยังว่าไม่มีอะไรอีกหรอ?ถึงแม้พี่สาวผมจะบ้างาน เขายังรู้ต้องดูแลสุขภาพให้แข็งแรง ถึงจะทำงานได้ดีกว่า ถ้าคุณยังอยากเป็นผู้ช่วยผมต่อ ก็ดูแลตัวเองให้ดี!” พูดจบพรยศพลางอุ้มเธอขึ้นมา แล้วเดินเข้าไปในห้องพักผ่อน เพราะพรยศมักจะฝึกเต้นโต้รุ่ง เลยได้จัดเตียงเดี่ยวให้เขาในห้องพักผ่อนเป็นพิเศษ เขาวางเธอลงที่เตียงให้เรียบ “พักผ่อนตรงนี้ดีดี ผมไปเอายาให้” “ไม่เป็นไร...” “อะไรไม่เป็นไร!”พรยศลุกขึ้นมา พูดด้วยเสียงเบา“ในยามที่ผมลำบากที่สุด คุณเป็นคนช่วยผมไว้ ตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นผมที่ช่วยคุณบ้างแล้ว” โรศนีอึ้งไปพักหนึ่ง มองพรยศช่วยห่มผ้าให้เธออย่างรอบคอบ หัวเวียนอย่างนักๆ หลับไปอย่างรวดเร็วเลย พรยศลุกขึ้น เดินไปเอาอย่างให้อย่างเร็ว ในสมองนั้นเต็มไปด้วยภาพที่เธอขยันทำงาน ทำไมผู้หญิงคนนี้ช่างสู้จังนัก... ภาพความเข้มแข็งของเธอประทับอยู่ในใจพรยศ …… ... เมื่อผ่านการประชุมการมการรอบที่สองของบริษัทแล้ว ญาณิดาคลายเป็นตัวตลกของบริษัทLGDเต็มๆ ไม่รู้ข่าวลือมาจากตรงไหน ว่าเธอโอ้อวดตัว คิดอยากหลอกโกงกรรมการและกลืนผลงานทั้งมดว่าตัวเองเป็นคนทำจนใครๆก็รู้ไปหมด แม้แต่พนักงานสุดธรรมดายังได้ยินเรื่องนี้ “ฉันว่าที่เขากลับมาบริษัทอีกครั้ง ก็ไม่ค่อยได้รับการยอมรับจากท่านจิรชยาสักเท่าไหร่ ตอนนี้ก็กดดันมีเรื่องตลกแบบนี้เกิดขึ้นอีก ยังมีหน้ามาบริษัทอีกเรอเนี่ย?” “เมื่อก่อนเขาก็ใจโลภมากแล้ว มักอยากจะเอาเปรียบคนอื่นในลับหลัง ยังอยากจะเก็บกินผลงานที่ได้ร่วมงานกับดีเคไปคนเดียว ไม่กลัวท้ออึดรึไง!” “ท้องแล้วยังไม่รู้จักอยู่นิ่งๆ ไม่ช้าก็เร็วแหล่ะที่จะเกิดปัญหาอื่นตามมา” ญาณิดายืนข้างในห้องกาแฟ ฟังเสียงนินทาของพนักงานแล้ว พลางจับแก้วกาแฟไว้แน่น ตั้งแต่เกิดมาเธอก็ถูกเอ็นดูมาดี ตอนไหนหล่ะที่เคยเจอเรื่องแบบนี้!แม้แต่พนักงานตำแหน่งเล็กสุดยังมาดูตลกเธอ ทำไมปู่ถึงได้ใจร้ายให้เธอมาลำบากที่นี่หรือว่าเขาไม่ห่วงใยเธอไปแล้ว? ญาณิดาจะทนต่อไปไม่ได้อีก โทรไปสายท่านพชยาอีกครั้ง และครั้งนี้ก็โทรติดสักที! “ปู่คะ...”เรียกด้วยเสียงสะอือออกมา “ญาณิดาเหรอ เป็นอะไรครับ?”ท่านจิรชยาเหมือนเข้าใจและเห็นชัดเจน “ปู่คะ หรือว่าปู่ยังไม่ให้อภัยหนูเหรอ?หลายวันแล้ว หนูพยายามที่แสดงตัวเองในบริษัทมาตลอด หนูได้ปรับตัวไปแล้วจริงๆค่ะ ทำไมปู่ถึงไม่ยอมให้โอกาสฉันสักครั้ง!ยังคงจะ...ยกสิทธ์อำนาจบริษัทให้คนอื่น” ปรับตัว? คงเป็นการบวกความโหดหู่สินะ! “ญาณิดา ปู่พึ่งถึงที่นี่ ยังปรับตัวกับเวลาไม่ทัน ตอนนี้อยากนอนสักพัก เดี๋ยวค่อยโทรกลับไปนะ” “ปู่คะ คุณ...” ญาณิดาได้ยินเสียงตัดสายไปแผนการไม่ได้ผลเลย สุดท้ายแล้วเธอจึงต้องเครียดแล้วโทรปาแม่ยายดานิกา “แม่คะ ฉันเอาตำแน่งตัวแทนผู้อำนวยการไว้ไม่ได้” “อะไรนะ?” ดานิกาพูดออกมาอย่างโกรธนัก “วางแผนมานานขนาดนี้ แกก็แพ้ไปอยู่ดี?โทษที่ฉันตาบอด ไม่น่าพึ่งหวังอะไรแกเลย!ตอนนี้บริษัทประสบปัญหา เดิมทีฉันยังอยากให้แกถายเงินจากบริษัทLGDมาส่วนหนึ่ง ตอนนี้ดูๆแล้วไม่มีวังอะไรเลย” “เกิดอะไรขึ้นกับบริษัทโอเอซิสคะ?”เธอขมวดคิ้วสงสัย เหมือนว่าหลายวันก่อนปู่ได้พูดถึงเรื่องหนี้ของบริษัทบริษัทโอเอซิสกำลังเสี่ยงอันตราย ตอนนั้นทั้งใจเอาแต่ทุ่มที่บริษัทLGD เลยไม่ได้คิดมาก “ก็ขาดทางรายได้ไงหล่ะ เลยคืนหนี้ธนาคารไม่ได้ ตอนนี้แก้ไขลำบากแล้ว” ดานิกาถอนหาย เดิมทีแล้วทุกอย่างสามารถเดิมตามแผนที่วางไว้ แต่บริษัทกลับต้องแย่อย่างเสี่ยงเพียงในแว๊บเดียวเท่านั้น เพราะหลายธนาคารได้เปลี่ยนวันที่ชำระหนี้ อย่างกะทันหัน ทำให้หนี้บริษัทต้องตกอยู่ ในช่วงอันตรายทันที อีกทั้งอย่างกระหน่ำถึงฝ่ายตำรวจเลยด้วยซ้ำ ดานิกาไม่คิดเลยว่าสิ่งเหล่านี้จะบังเอิญขนาดนี้ แต่เธอกลับคิดว่ามีคนแอบทำร้ายเบื้องหลัง เดิมทีเธอคิดว่าการที่ตัวเองสอนให้ญาณิดาไปจัดการจิดาภานั้นเป็นความลับ แต่กลับไม่รู้ ว่า... ในเมื่อเธอเป็นคนเริ่มสั่งปัญหาก่อน ก็ต้องรับผลที่ตามมา คิดจะทำร้ายลูกของจิรภาสสักอีก ช่างตลกจริงนัก