ตอนที่ 17
“แพรเคยมาที่นี่ตอนสมัยเรียนนะคะ มันไม่เคยเปลี่ยนเลย หมู่บ้านเล็กๆ คนส่วนใหญ่ที่นี่ส่วนใหญ่ก็เป็นแค่เด็กและผู้สูงอายุ”
“แล้วไป นึกว่าหนีเที่ยว ไม่งั้นถูกฟาดก้นลายแน่” แพรหัวเราะอย่างสดใส ทามเหม่อมองเธอ นับวันเขาก็รักเธอจนสามารถแลกชีวิตทั้งหมดเพื่อเธอได้
จนกระทั่งเสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา “คุณแพรค่ะ