ตอนที่ 493ไร้หนทางเดินต่อ

ตอนที่ 493ไร้หนทางเดินต่อ ณ โรงแรมเมเปิ้ลแดง ญาณิดาสวมเสื้อกานลมสีน้ำเงินเข้มแล้วกานร่มสีดำไว้ เดินลงจากรถ เดินไปหน้าประตูโรงแรมทีละก็าว ต่อมาพลางมีคนพาเธอขึ้นลิฟต์ไป ห้อง1966 จิดาภาเห็นนำทางทิ้งการ์ดไว้แล้วเดินจากไป โครงคิ้วที่เข้มนั้นเลิกขึ้นมา เธอจะเข้าไปจริงเหรอ? ติ้ง เธอกัดริมฝีปากไว้ ผลักประตูออกข้างในมีคนถึงแล้ว ชายหนุ่มสวมเลื้อเชิ๊ตสีเทา ยืนข้างหน้าต่าง ในมือถือไวน์แดงแก้วหนึ่ง เขาได้ยินเสียงแล้วหันกลับมา พอเห็นญาณิดาแล้วไม่ได้มีแววตาที่อึ้งอะไร “ผมรู้ว่าคุณต้องมาแน่นอน”เขาเม้มปากยิ้ม ปีนี้เขาอายุใกล้สี่สิบแล้ว ความสูงและหน้าตาก็ไม่ถือว่าเป็นที่จับตามองสักเท่าไหร่ แต่ดวงตาคู่นั้นมีความดึงดูดเล็กน้อย ราวว่าได้มองทะลุจิดาภาแล้วทุกอย่าง “ทำไมคุณถึงแน่ใจขนาดนั้น!” “เพราะว่าผมเข้าใจคุณดี เข้าใจความไม่พอใจละความลำบากใจ เขาโบกมือแสดงให้เธอเดินเข้าไป ญาณิดาไม่ได้ขยับ เขาก็ไม่ได้โมโห แต่กลับหันหลับไปชมวิวข้ามคืนนอกหน้าต่าง” “ผมรู้ความโลภของคุณนั้นแค่บริษัทLGDก็ทำให้คุรพอใจไม่ได้หรอก และที่ตรงกันคือผมก็เช่นกัน. เราก็ไม่รู้จักเพียงพออยู่แล้ว ก็ควรมาอยู่ด้วยกัน มาปรับเปลี่ยนโลกใบนี้ด้วยกัน” “คุณจากร่วมมือกันบฉันเหรอ?” “ใช่”ชายหนุ่มเดินมาข้างญาณิดา ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอย่างเต็มแรง แล้วพูดอ่อยข้างหูเธอ “อยากชนะก็ต้องปล่อยทุกอย่างที่มีในปัจจุบันไปซัก ตัดความสัมพันธ์ที่มีกับบริษัทโอเอซิสของตระกูลตระกูลภูลพิพัฒน์ เด็กในท้องคุณก็ห้ามเอาไว้” “คุณ...”ญาณิดาลืมตาค้างโต เธอหันกลับไปโดยอยากหนีทันที ผู้ชายคนนี้ช่างร้ายกัดยิ่งกว่าที่เธอคิดไว้ แต่ตอนนี้กลับไม่ทันแล้ว “ญาณิดา อย่าดื้อเลย คุณเองรู้ดี ในสายตาคนบ้านตระกูลภูลพิพัฒน์แล้ว คุณเป็นแค่เครื่องมือตัวหนึ่งที่ใช้ในการเติมหลุมหนี้สิน พวกเขารอคุณคว้าสิทธิ์ของบริษัทLGDมา แล้วจะกดดันหลอกใช้คุณ พอถึงวันนั้น คุณก็เป็นแค่ของเล่นอย่างหนึ่งของพวกเขา พวกเขาจะทำอะไรคุณอย่างตามใจ คุณเคยคิดถึงอนาคตที่เหลือไหม?”. ชายหนุ่มก้มหน้า ใกล้เข้าไปหาญาณิดามาก เชิดคางเธอขึ้น บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมา “สามีคุณเห็นคุณอยู่ในสายตาไหมครับ?คุณจะคลอดเด็กคนนี้ให้เขามันคุ้มหรือเปล่า?” “ทำไมคุรต้องพูดสิ่งนี้กับฉัน!” บนโลกนี้ไม่มีใครที่คอยช่วยเหลือคนอื่นโดยไร้เงื่อนไข ญาณิดาไม่ได้โง่งงถึงขั้นนั้น “เพราะผมอยากชนะยิ่งกว่าคุณอีก” ชายหนุ่มปล่อยเอออก แล้วแนะนำตัวเอง “ผมชื่อยงยศ หย่าไปสามปี มีลูกชายอายุห้าปี ปีก่อนเป็นประธานบริษัทLGD ถึงแม้เข้าบริษัทLGDได้ไม่นาน แต่ในมือผมมีความลับมากมายที่สามารถช่วยคุณได้” ญาณิดายืนตรงหน้าเขา แล้วรู้สึกตื่นเต้นนัก เธอไม่เคยรู้สึกเกรงกลัวคนคนหนึ่งมากแบบนี้มากก่อน โดยเฉพาะสถานการณ์ที่อยู่กันสองคนแบบนี้ เธอไม่สามารถคาดเดาความคิดของฝ่ายตรงข้ามได้ เพียงรู้สึกว่ามีมือข้างหนึ่งที่กำลังบีบคอเธอไว้แน่นรัด เธอยังมีทางเลือกอื่นไหม? ทำไมจิดาภาถึงสามารถโด่งดังในวงการบันเทิงได้ ก็เพราะด้านหลังเธอมีจิรภาสไม่ใช่รึ?ในเมื่อจิดาภาสามารถหลอกใช้ชายคนหนึ่งในการทำความสำเร็จได้ แล้วทำไมเธอถึงไม่สามารถทำได้? เธอต้องการโอกาสนี้! พอคิดแบบนี้ ญาณิดาก็ตัดสินใจเลย ข้างหูมีเสียงผู้ชายดังขึ้น “จริงๆแล้วถ้าคุณอยากเก็บเด้กคนนี้ไว้ก็ได้ เพราะยังไงแล้วก็สามารถใช้มาพันผูกกับจิดาภา แต่ตระกูลจ้าวและบริษัทโอเอซิสนั้นคุณต้องขีดเส้นตัดเป็นสองขั้วแน่นอน” ญาณิดาใจสั่น เธอจำเป็นต้องรีบตัดสินใจ! บางทีถ้าเธอตกลงกับชายคนนี้แล้วก็เท่ากับว่าเธอร่วมมือกับปีศาจร้าย แต่ถ้าปฏิเสธ เธอยังมีโอกาสเอาชนะจิดาภาไหม? เธอไม่อยากแพ้ นับตั้งแต่วินาทีนี้ไป ญาณิดาคลึ้มตามปีศาจคนนี้ไปอย่างไร้สติ …… ... ข่าวที่บริษัทโอเอซิสตกในขั้นวิกฤตหนี้สินถูกแพร่ออกไป อีกทั้งมีทนายและผู้สืบสวนเดินเข้าออกบริษัทโอเอซิส มีนักข่าวที่แถลงออกมาว่ากำลังสงสัยว่าบริษัทโอเอซิสกำลังจะล้มละลายจริงหรือเปล่า. บริษัทโอเอซิสและคนในตระกูลจ้าวไม่มีใครออกหน้ามาปฏิเสธเลยแม้แต่คนเดียว ดานิกาได้เรียกประชุมกรรมการบริษัทโอเอซิสในคืนนั้นทันที ใช้เส้นสายทุกทางก็ไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ได้ ไม่รู้ว่าได้ผิดต่อคนอะไรถึงได้ตัดทางเดินของพวกเขาไปทุกทาง เพื่อใต้โต๊ะความสัมพันธ์ ตระกูลจ้าวได้เสียวเงินไปอีกก้อนหนักๆ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ทั้งนั้น ดานิกาคิดวกวนไปมาแล้วคงต้องให้ญาณิดาแอบใช้เงิน นี่ก็คงเป็นวิธีที่ดีที่สุด ญาณิดาได้รับสายแล้วรีบมาตามนัดอย่างแกร่ง “ญาณิดา ถ้าไม่ตกที่ฉันไร้หนทางแล้ว ฉันไม่มาหาเธอแน่นอน!ตอนนี้ตระกูลจ้าวและบริษัทโอเอซิสต้องพึ่งเธอช่วยแล้ว!ไม่ว่าจะเอาเงินได้เท่าไหร่ก็ช่วยเอามาให้ฉันก่อนส่วนหนึ่ง ปู่เธอไม่ได้เป็นคนหดใจขนาดนั้น ถึงแม้เขาจะรู้ทีหลังก็ไม่โกระเธอจริงจังแน่นอน” “แม่คะ. ไม่ใช่ว่าฉันไม่ช่วยหรอก แต่เป็นเพราะสถานการณ์ที่ฉันอยู่ในตอนนี้มันไม่สามารถช่วยแม่ได้จริงๆ” “ในมือเธอยังมีหุ้นส่วนของบริษัทLGDไม่ใช่หรือ?” “ส่วนนั้นยุ่งไม่ได้...” “งั้นเธอคือจะให้ฉันเครียดตายใช่ไหม?ยามที่เธอถูกตระกูลวีรภัทรเมธีไล่ออกมา เป็นตระกูลจ้าวของเราที่ไม่รังเกลียดอะไร ตอนนี้บริษัทเจออุปสรรค เธอกลับใจร้ายไร้จิตใจงั้นเหรอ?” “แม่คะ เราจะพุดแบบนี้ไม่ได้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจ แต่ฉันฉันไม่ได้จริงๆ จะว่าไปลูกคุณทำยังไงกับฉันคุณก็เห็นกับตา หลังจากฉันท้อง เขาก็ออกไปหาหม่าป่ามั่วข้างนอกอีกแล้ว”ญาณิดาตะคอกไปทีหนึ่ง “พูดถึงขั้นนี้แล้ว ฉันก็ไม่อยากอยู่ต่อไปแล้ว” “แกหมายความว่าไง!”ดานิกาอึ้งทึ่ง “ฉันจะหย่ากับลูกชายคุณญาณิดาเอาใบหย่าที่เตรียมไว้ก่อนออกมา “ฉันได้เซ็นชื่อไปแล้ว เอากลับไปให้ลูกชายคุณเซ็นซะ ต่อจากนี้ฉันกับเขาก็เป็นแค่คนแปลกหน้า ไม่อย่างนั้นฉันจะประกาศให้ผู้คนรู้ว่าเขามีชู้ระหว่างที่ฉันท้องพอถึงตอนนั้นผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ฉันว่าคุณรู้ดีกว่าฉันนะคะ”” เธออยากหย่ามานานแล้ว หลายปีที่ผ่านมาใช้แต่ชีวิตแบบนี้โดยตลอด... ดานิกาไม่คิดว่าญาณิดากลับเก็บฝีมือนี้ไว้! ตอนนี้ญาณิดากลับไปที่บ้านวีรภัทรเมธีใหม่ แล้วถีบคนบ้านพวกเขาออกห่าง! “ได้สิ...ที่แท้แกก็นึกจะตัดสะพานเมื่อข้ามก่อนแล้ว เอาดิ ฉันสมหวังแก!”ดานิกาจ้องญาณิดาไว้อย่างเรียบเย็น “ต่อไปเราก็ไม่จำเป็นต้องมาเจอกันอีก ขั้นตอนการเดินเรื่องหย่า ฉันจะให้ทนายคุยกับลูกชายคุณ”ญาณิดาพูดจบก็แย่งที่จะลุกขึ้นตรงหน้าดานิกาแล้วเดินออกไป เธอจะคืนความเหยียบย่ำที่ได้รับกลับไปให้พวกเขาหมด ด้านหลังเอนั้น ดานิกาตะโกนอย่างโกรธแค้น “แกอย่าคิดว่าหย่ากับลูกชายฉันแล้ว แกจะได้ตามที่ต้องการ แกชนะจิดาภาไม่ได้หรอก ฉันรอวันที่แกถูกตระกูลหยีจนไล่ออกมา!พอถึงวันนั้น จะไม่มีใครรับแกไว้อีก!” ญาณิดาหยุดไปทีหนึ่ง “ใครแพ้ใครชนะยังไม่รู้กันเลย” พูดจบ เธอก็นั่งรถที่ยงยศส่งมารับเธอไปเลย ดานิกายืนสะบัดเท่าแรงๆอยู่ที่เดิม ไม่คิดว่าชะตาชีวิตจะเปลี่ยนก็กันไปมา เธอกลับถูกญาณิดดาเด็กคนนี้เหยียบเล่นไปทีหนึ่ง