บทที่ 23
บทที่ 17
เมื่อทุกคนออกจากห้องพักคนไข้แล้ว เนตรทรายก็รีบเดินไปชะเง้อมองที่ช่องกระจกตรงบานประตู เพื่อให้มั่นใจว่าอเล็กซ์หรือคนอื่นๆ ไม่กลับเข้ามาในห้องในขณะนี้ จากนั้นก็เดินกลับไปยังเตียงคนไข้อีกครั้ง
“นังแสน ตื่นได้แล้ว”
อยู่ต่อหน้าอเล็กซ์ เนตรทรายลูบหน้าผาก จับมือของแสนขวัญด้วยกริยาแผ่วเบา แสดง