ตอนที่ 501 การปะทะของพี่น้อง

ตอนที่ 501 การปะทะของพี่น้อง แต่ญาณิดากลับบ้าคลั่ง ขึ้นเวทีไปแย่งไมโครโฟนมาจากกรรมการจณัตว์ จ้องมองไปทางจิดาภาด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว “แกรับปากเองว่าจะไม่ออกตัวในฐานะตัวแทนของประธานบริษัท แต่ทำไมถึงขึ้นมาเล่นตลกต่อหน้าแขกรับเชิญกัน บริษัทไม่ได้เชิญแกมาด้วยซ้ำ” “แกไม่เหมาะสมจะมาเสนอหน้าอยู่ที่ตรงนี้ แกมันแค่นักแสดงคนหนึ่ง เอาอะไรมาดูแลบริษัทกัน” “ที่รายชื่อVIPหลุดออกไปได้ ก็เพราะแกทั้งนั้น” ญาณิดาเตรียมโยนข้อกล่าวหาทั้งหมดนั้นให้กับจิดาภา เธอกำลังขาดสติด้วยความกรุ่นโกรธและความอิจฉา โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำของตัวเองนั้นจะมีผลตามมาเช่นไร ท่ามกลางผู้คนนั้น ยงยศหลับตาลงอย่างเงียบงัน เขาพลาดแล้ว เขาไม่น่าคิดไปว่าญาณิดามีโอกาสที่จะชนะจิดาภาได้ ผู้หญิงคนนี้โง่อย่างถึงที่สุดจริงๆ “นี่มัน...” กรรมการจณัตว์ส่ายหน้าด้วยไม่รู้ว่าจะจัดการสถานการณ์นี้เช่นไรดี “แกมันก็แค่นักแสดงเท่านั้น ทำไมถึงไม่เล่นละครให้มันดีๆ ไปล่ะ คุณปู่ไล่แกออกจากตระกูลวีรภัทรเมธี แก...” ญาณิดายังคงตะโกนด่าอยู่บนเวทีต่อไป จิดาภาหันมาสบตากับจิรภาส ก่อนจะกล่าวเสียงเบา “ดูเหมือนว่าจะถึงเวลาแล้วนะคะ” “ผมจะรอคุณ” จิรภาสช่วยเธอจัดผ้าคลุมไหล่ด้วยความใส่ใจ ก่อนจะโอบจิดาภาไปทางเวที ทันใดนั้นสายตาของทุกคนก็จับจ้องมายังจิดาภา หลังจากที่จิรภาสส่งเธอขึ้นเวทีไป ก็ส่งสายตาไปทางบอดี้การ์ดที่อยู่รอบๆ งาน เหล่าบอดี้การ์ดจึงได้รีบวิ่งขึ้นไปทางด้านหลังของเวที และคอยปกป้องจิดาภาอยู่ในเงามืด “กรรมการจณัตว์คะ ไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ ทางนี้ฉันจัดการเอง” “ครับ รบกวนคุณหนูสามด้วยครับ” กรรมการจณัตว์หันกลับมาหาญาณิดา ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอก โชคดีที่ท่านประธานจิรชยาไม่ได้มอบบริษัทให้กับญาณิดา วิธีการของเธอในครั้งนี้โคตรจะไม่มีสมองเลย ญาณิดารู้สึกมีชัยไปมากกว่าครึ่งแล้วที่ตัวเองสามารถบังคับจิดาภาขึ้นมาบนเวทีได้ ไม่คิดเลยว่า สิ่งที่รอยคอยอยู่นั้นจะเป็นการโต้กลับของจิดาภา “เมื่อครู่เธอพูดว่า ฉันไม่เหมาะสมจะดูแลบริษัทอย่างนั้นหรือ คิดว่าตัวเองเป็นคนที่เหมาะสมกว่าอย่างนั้นรึ คนที่โดนคุณปู่ไล่ออกจากบริษัทคนนั้นรึ” จิดาภาหยุดยืนอยู่ในระยะห่างที่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากญาณิดา สายตาเย็นชาจดจ้องไปที่ฝ่ายตรงข้าม “คุณปู่อนุญาตให้ฉันกลับมาทำงานที่บริษัทแล้ว” ญาณิดากล่าวอย่างไม่เกรงกลัว “เธอบอกว่ารายชื่อVIPที่หลุดไปนั้นเป็นฝีมือของฉันอย่างนั้นหรือ” จิดาภายิ้มเย็น “ฉันจะทำเช่นนั้นไปเพื่ออะไร ทุกคนต่างรู้กันอยู่แล้วว่ารายชื่อนั้นไม่ได้มีอยู่จริง ทำไมเธอถึงจะต้องเอาเรื่องนี้มาพูดต่อหน้าแขกผู้มีเกียรติทุกท่านด้วยกัน เธอวางแผนอะไรไว้ในใจอย่างนั้นหรือ” “ฉัน... ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...” ญาณิดาเพิ่งจะรู้สึกตัวได้ว่าพูดผิดไป มันน่าอับอายมากจนไม่รู้จะกู้กลับคือมาได้อย่างไร “ค่ำคืนนี้เป็นวันสำคัญที่จะแถลงข่าวสินค้าใหม่ของLGD แต่เธอกลับเปลี่ยนสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นสนามอารมณ์ของเธอ คนที่ไม่เหมาะสมจะดูแลบริษัทคือเธอต่างหาก” “ไม่ ฉันคือคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลวีรภัทรเมธี แกมันก็แค่คนที่ถูกไล่ออกจากบ้าน เอาอะไร...” “เพราะฉันดีกว่าเธอในทุกๆ ทาง ตั้งแต่เริ่มเข้าเรียน เธอก็ลอกเลียนผลงานการออกแบบของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ปีนั้นเธอใช้ผลงานออกแบบที่ชื่อว่าดาวแห่งราตรีในการแข่งขัน และชนะจนได้เข้าไปเป็นพนักงานของบริษัท แต่เธอกลับไม่ได้เข้าไปในแผนกออกแบบ แต่เข้าไปในแผนกบริหารแทน ตอนนี้เธอจะบอกกับทุกคนได้หรือไม่ว่ามันเพราะอะไรกัน” “ฉัน...” ญาณิดาถอยหลังไปครึ่งก้าว เหงื่อเย็นซึมไปทั่วฝ่ามือ แต่เธอยังคงดึงดันที่จะเชื่อว่าจิดาภาไม่มีทางรู้เรื่องทั้งหมดได้ จึงได้โต้แย้งออกไป “เพราะฉันชอบงานบริหารมากกว่าไม่ได้รึอย่างไร” “ได้ แน่นอนว่าได้แน่ๆ แต่เพราะยังมีเหตุผลอื่นอยู่ด้วย นั่นก็เพราะเธอวาดออกแบบไม่ได้ เป็นเธอที่ขโมยภาพงานออกแบบดาวแห่งราตรีไปจากห้องของฉัน” จิดาภาหัวเราะเยาะ จ้องมองใบหน้าของญาณิดาด้วยความเวทนา “ทำไมล่ะ คิดว่าฉันไม่รู้เรื่องนี้อย่างนั้นรึ” “ญาณิดา เธอไม่เคยชนะฉันได้เลย แต่เป็นฉันต่างหากที่รังเกียจจะต่อสู้กับเธอ” “ตอนนี้ที่ฉันกลับมายังบริษัท ก็เพื่อทำความสะอาดบอร์ดบริษัท คนที่ใช้วิธีต่ำๆ แบบเธอ ไม่เหมาะที่จะอยู่บริษัทนี้ด้วยซ้ำ” ญาณิดาร่างกายสั่นสะท้านเมื่อเห็นสายตาของทุกคนที่มองมาทางเธอด้วยความรังเกียจ “แผนกออกแบบของLGDเป็นแผนกที่ดังที่สุดเลยนะ แต่เธอกลับทิ้งโอกาสที่จะได้เข้าแผนกออกแบบเพื่อไปเข้าแผนกบริหารอย่างนั้นหรือ ทั้งยังพูดว่าชอบทำงานบริหารมากกว่า เช่นนั้นทำไมถึงได้เข้าสอบในฐานะนักออกแบบกัน” “ใช้เวลาตั้งหลายแกว่าจะถูกเปิดโปงได้ เธอยังคงสบายใจอยู่อย่างนั้นหรือ” พนักงานที่อยู่ภายในงานบางคน เริ่มคุยกันถึงเรื่องนี้ “หากฉันเป็นเธอ ฉันจะไม่ทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้” จิดาภามองญาณิดาอย่างเย็นชา “เธอไม่ใช่พนักงานของLGDอีกแล้ว คนที่ไม่เหมาะสมจะยืนอยู่ตรงนี้ วันนี้ก็คือเธอ ตอนนี้ฉันในฐานะตัวแทนของประธานLGD ขอสั่งให้เธอออกไป” ที่จิดาภายังไม่ใช่คำว่าไสหัวไป ก็เพื่อรักษาหน้าของตระกูลวีรภัทรเมธีเพียงเท่านั้น ในใจของเธอ ญาณิดาไม่เหมาะสมกับนามสกุลวีรภัทรเมธี “หุบปาก แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน แกมันก็แค่นักแสดงตลกเท่านั้นแหละ” ญาณิดาที่เห็นว่ามีพนักงานเข้ามาจับเธอ ก็ตะโกนอย่างไม่เกรงกลัว เพียงแต่ประโยคนี้ จิรภาสที่อยู่ด้านล่างของเวทีได้ยินมันอย่างชัดเจน เขาจ้องหน้าญาณิดาเขม็ง สายตาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ก่อนจะออกคำสั่งไปทางหูฟังไร้สาย “ลากเธอออกไป” บอดี้การ์ดในชุดดำทั้งหกรีบวิ่งขึ้นไปบนเวที และลากญาณิดาออกไปในทันที ชุดเดรสของเธอนั้นถูกลากไปตามพื้นน่าอับอายจนดูไม่ได้... จิรภาสไม่ได้ขึ้นเวทีไป เพียงแต่ยืนรอจิดาภาที่ขั้นบันไดเท่านั้น “ทุกท่านค่ะ เมื่อครู่เป็นเรื่องภายในบริษัทเท่านั้น ทำให้ทุกคนเห็นเรื่องตลกเข้าซะแล้วสิคะ งานแถลงข่าวยังคงดำเนินต่อไป ขอให้ทุกคนตั้งตารอคอยผลิตภัณฑ์ใหม่ของLGDได้เลยค่ะ” จิดาภาโค้งคำนับให้การทุกคนที่อยู่เบื้องล่าง ก่อนที่จะลงไปจากเวทีอีกครั้ง จิรภาสจับมือของเธอไว้ในทันที สองสามีภรรยาใช้สายตาสื่อสารกันชั่วครู่ ก่อนจะกลับไปนั่งประจำที่และเฝ้าดูงานแถลงข่าวต่อไป ความจริงจิดาภาก็ไม่คิดว่าญาณิดาจะโง่ถึงกับก่อเรื่องในที่สาธารณะได้ แต่ที่พวกเขามาในครั้งนี้ไม่ใช่เพื่อญาณิดา แต่เพื่องานแถลงข่าวของสินค้าใหม่ต่างหาก หลังจากที่พายุครั้งที่แล้วสงบลงไป ถึงแม้วิธีการของจิดาภาจะรักษาชื่อเสียงของบริษัทLGDไว้ได้ แต่เพื่อให้บริษัทยังคงพัฒนาต่อไปได้ด้วยดี งานแถลงข่าวของสินค้าใหม่นี้ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีทีเดียว กรรมการจณัตว์ขึ้นเวทีอีกครั้ง และทำการกำหนดการเดิมของงานแถลงข่าวต่อไป... งานแถลงข่าวสินค้าใหม่สองชั่วโมงถือว่าประสบความสำเร็จเป็นอย่างมาก ทุกคนต่างให้ความสนใจกับสินค้าตัวใหม่ของLGDที่กำลังจะออกมา และเหตุการณ์วุ่นวายเล็กๆ ที่เกิดขึ้นในตอนงานเริ่มก็ได้หายไปจากความทรงจำของทุกคนแล้ว ในช่วงท้ายของงานแถลงข่าว จิรภาสได้โอบจิดาภาและออกจากงานไปก่อนหน้าแล้ว ทันทีที่ก้าวออกมาจากห้องโถง จิรภาสก็ถอดเสื้อนอกของตัวเองมาคลุมไหล่ของจิดาภาด้วยความใส่ใจ “ขึ้นรถก่อนครับ” จิดาภาพยักหน้า นั่งอยู่ตรงนี้มานาน เธอเองก็เริ่มเหนื่อยแล้วเหมือนกัน บนรถ เธอเอนตัวพิงจิรภาส ริมฝีปากเผลอขึ้นเล็กน้อย “ฉันไม่คิดว่าญาณิดาจะทำเช่นนี้ค่ะ ตอนนี้เธอคงกำลังร้องไห้อยู่ต่อหน้าคุณปู่แน่ๆ”