ตอนที่ 502 เธอไม่เหมาะจะเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลวีรภัทรเมธี

ตอนที่ 502 เธอไม่เหมาะจะเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลวีรภัทรเมธี “นั่น...” จิรภาสกุมมือของจิดาภาไว้ และเอ่ยถาม “ฉันไม่ต้องเห็นเธอที่ตระกูลวีรภัทรเมธีอีก มันควรจบได้แล้วค่ะ” และเมื่อรวมกับท่าทางห่วงใยของท่านจิรชยาที่มีต่อลูกในท้องของญาณิดา จิดาภาก็ไม่ต้องการให้โอกาสใดๆ กับเธอทั้งสิ้น เธอไม่เหมาะจะอยู่ในตระกูลวีรภัทรเมธี และไม่เหมาะกับการเป็นแม่คน “ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจเช่นไร ผมสนับสนุนคุณเสมอ อยากให้ผมทำอะไรหรือครับ” จิรภาสนั้นยังคงเป็นเกราะกำบังสุดแกร่งที่อยู่ข้างหลังของเธอมาโดยตลอด “จิรภาสคะ...” ริมฝีปากของเธอเอ่ยชื่อของเขาเสียงแผ่ว ชายหนุ่มจึงกำมือของเธอไว้แน่นยิ่งขึ้น ไม่ว่าบนโลกใบนี้จะเกิดเรื่องเหนือความคาดหมายมากขนาดไหน พวกเขาสองสามีภรรยาจะเผชิญหน้าไปด้วยกัน และจะต้องอยู่รอรับลูกของพวกเขาในอนาคตไปด้วยกัน .... “งานแถลงข่าวเปิดตัวสินค้าชิ้นใหม่ของLGDประสบความสำเร็จไปได้ด้วยดี...” “ค่ำคืนนี้ยี่สิบสัญญาก็ได้บรรลุผล และสิ่งที่ดึงดูดความสนใจของช่วงนี้ คงจะเป็นอนาคตของบริษัทLGD ที่กำลังจะก้าวเข้าสู่ยุคใหม่” เหล่านักข่าวต่างบรรยายงานแถลงสินค้าใหม่ของบริษัทLGD และรวมไปถึงเรื่องที่ญาณิดาก่อเรื่องทันทีที่งานเริ่มต้นขึ้นอีกด้วย “สุดท้ายแล้วอนาคตของบริษัทLGDจะไปอยู่ในมือของใครกัน จะเป็นคุณหนูใหญ่ของบริษัทLGDคุณญาณิดา หรือจะเป็นนักแสดงสาวที่ออกมาประกาศพักงาน คุณจิดาภากัน” ท่านจิรชยานั่งอยู่โซฟาและใช้รีโมตปิดโทรทัศน์ไปเสีย สิ่งสุดท้ายที่ฝังอยู่ในหัวเขาคือท่าทางร้องโหยหวนบนเวทีของญาณิดา ในเวลานั้น ญาณิดาก็ปรี่เข้ามาในห้องรับแขกด้วยดวงตาแดงก่ำ เพียงพบเจอท่านจิรชยาน้ำตาก็ไหลพรากทันที “คุณปู่คะ คุณปูรู้ไหมว่าวันนี้จิดาภาทำอะไรกับหนูบ้าง หนูคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเธอจะไม่ไว้หน้าหนูบ้างเลย ทำไมคุณปู่ถึงคิดจะมอบบริษัทให้กับคนแบบนั้นกันคะ” “หุบปากซะ” ท่านจิรชยาปัดถาดผลไม้บนโต๊ะน้ำชาทิ้ง พร้อมจ้องญาณิดาด้วยความโกรธ เสียงตกแตกดังกังวลขึ้นในห้องรับแขก ญาณิดานึกหวาดกลัว เธอคิดไปว่าท่านจิรชยายังคงนึกเอ็นดูเธอดั่งเก่าก่อน ไม่คิดว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้พูดสิ่งที่เตรียมไว้ออกมา ท่านจิรชยาก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเสียแล้ว และเป็นการโกรธแทนจิดาภา “คุณปู่คะ...” “หลานยังมีหน้ามาเรียกปู่อีกหรือ หลานรู้บ้างไหมว่าการแถลงข่าวสินค้าใหม่ในครั้งนี้สำคัญกับบริษัทขนาดไหน ปู่สามารถเพิกเฉยกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตได้ แต่หลานกลับทำใจกล้าเทียมฟ้าไปก่อเรื่องที่งานสำคัญเช่นนั้นขึ้น” น้ำเสียงของท่านจิรชยาเข้มขึ้น “ปู่ใช้ใจในการดูแล แต่ดูหลานสิ กลับออกไปทำเรื่องขายหน้าทั้งๆ ที่ยังท้องอยู่” “คุณปู่ไม่ใช่นะคะ หนูไม่ได้คิดให้เยอะเอง หนูแค่... ได้ยินคนพูดเกี่ยวกับเรื่องการสืบทอดบริษัทต่อ ร่างกายของคุณปู่ก็ยังแข็งแรงดีแท้ๆ ไม่จำเป็นต้องให้ใครเข้ามาแทนที่ประธานบริษัทเลย หนู... หนูทำไปก็เพื่อตระกูลวีรภัทรเมธีนะคะคุณปู่” ญาณิดาไม่พูดเสียยังดีกว่า ยิ่งเธอพูด ท่านจิรชยาก็ยิ่งผิดหวัง จนถึงกระทั่งเกลียดชัง และรำคาญ เขาไม่คิดว่าหลายปีที่เขาเฝ้าฟูมฟัก จะทำให้ญาณิดากลายเป็นคนไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีไปเสียได้ ในอดีตเขาเชื่อเธอมาโดยตลอด เชื่ออย่างหมดใจจนทำร้ายแม่ของจิดาภาไปเสียหลายครั้งหลายครา ณ ตอนนี้ น้ำตาบนหน้าญาณิดามีแต่จะทำให้เขานึกรังเกียจเท่านั้น ความเห็นอกเห็นใจกับลูกในท้องของเธอนั้นได้หายไปเสียสิ้นแล้ว “เป็นหลานที่เลือกทางนี้ด้วยตัวเอง ต่อจากนี้หลานไม่มีความเกี่ยวข้องกับบริษัทอีกต่อไป ส่วนบ้านนี้ หลานยังคงอยู่ต่อไปได้ แต่หากยังก่อเรื่องขึ้นอีก ปู่จะไม่อดทนกับหลานอีกต่อไป” ท่านจิรชยากล่าวจบ ก็เดินกลับห้องไปโดยที่ไม่สนใจเสียงร้องไห้ของญาณิดาเลยแม้แต่น้อย เขาเองก็ต้องการช่วงเวลาสงบจิตสงบใจเช่นกัน เหตุใดตระกูลวีรภัทรเมธีถึงได้ตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้กัน ญาณิดามองท่านจิรชยาที่จากไปต่อหน้าต่อตาของเธอ ในใจนึกหวาดกลัว เธอรีบวิ่งกลับมาที่ห้องอย่างกระวนกระวาย และโทรหายงยศทันที “คุณต้องช่วยฉันนะ คุณปู่น่าจะโกรธฉันมาก ฉัน...” “คุณมาหาผมในตอนนี้ทำไมกัน ผมได้บอกกับคุณไปแล้ว คืนนี้เป็นโอกาสการกลับมาที่ดีที่สุดของคุณ จะต้องสงบเยือกเย็นเอาไว้ แต่เพียงคุณได้ยินคำพูดของคนอื่น ก็กลายเป็นบ้าไป คณะกรรมการต่างเบื่อกับท่าทางเช่นนี้ของคุณกันมานานแล้ว ตอนนี้ผมหมดหนทางแล้ว” ยงยศมองรายชื่อบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ ก่อนจะปิดลงด้วยความกรุ่นโกรธ วันนี้คำพูดเหล่านั้นของจิดาภา มันทำให้เขาเริ่มกังวล หรือว่าเธอเก็บหลักฐานอะไรได้แล้วอย่างนั้นหรือ “ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้ว่าฉันทำผิดไป ขอร้องล่ะค่ะ ช่วยฉันอีกครั้งหนึ่งเถอะนะคะ ฉัน... ฉันจะฟังคุณทุกอย่าง” ญาณิดากัดเล็บด้วยความกังวล ยงยศนวดขมับของตัวเองอยู่นานก่อนจะเอ่ยขึ้น “ให้เวลาผมได้คิดก่อน ช่วงนี้คุณไปพักผ่อนเถอะ” หลังจากที่วางสายไป ญาณิดานั่งลงที่เตียงอย่างโง่งม ส่วนทางปลายสายนั้น ยงยศนำเอกสารของลูกค้าคนสำคัญใส่ในกระเป๋าของตัวเอง ตอนนี้ญาณิดาได้พ่ายแพ้ไปแล้ว เขาจะต้องหาช่องทางรอดให้กับตัวเองแล้ว ..... จิรภาสช่วยจิดาภาอาบน้ำจนเสร็จแล้ว ก็ยังช่วยใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้กับเธออีกด้วย “เหมือนว่าผมของฉันจะเริ่มยาวแล้วนะคะ ควรเปลี่ยนทรงผมดีหรือไม่คะ” จิดาภาพูดขึ้นมาขณะมองตัวเองในกระจก “คุณชอบผมยาวก็ไว้ผมยาวครับ ชอบผมสั้นก็ตัดสั้นได้” “แล้วคุณล่ะคะ ชอบแบบไหนมากกว่ากัน” จิดาภาเงยหน้าขึ้นและเอ่ยถามอย่างหยอกล้อ “เพียงแค่เป็นคุณ ผมก็ชอบทั้งนั้นครับ” จิรภาสก้มหน้าให้หน้าผากของเขาและเธอสัมผัสกัน นิ้วมือลูบไล้ไปตามริมฝีปากของเธอ “ดึกแล้วนะครับ พักผ่อนกันได้แล้ว” ถึงแม้ลูกจะโตขึ้นเรื่อยๆ แต่เพราะความดูแลเอาใจใส่ของจิรภาส จิดาภาจึงไม่ได้รู้สึกลำบากอะไร “คุณดูแลซะจนฉันเริ่มขี้เกียจแล้วค่ะ” เธอลุกขึ้นทั้งๆ ที่หัวเราะไปด้วย สองสามีภรรยากลับเข้าห้องนอนไปพร้อมกัน “ค่ำนี้คุณยังทำงานอีกไหมคะ” “ครับ ยังมีเอกสารให้จัดการอยู่ คุณนอนก่อนเลยครับ ผมจะรีบจัดการมันเอง” จิรภาสจูบหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา “นอนเถอะครับ” จิดาภาพยักหน้า มองเขาที่ช่วยห่มผ้าห่มให้ ก่อนจะหลับตาลงด้วยความสบายใจ ในขณะเดียวกัน ช่วงเวลาที่จิดาภาจัดการกับพนักงานในบริษัทLGD จิรภาสเองก็ไม่ได้เข้ามาแทรกแซงแต่อย่างใด แต่เขาได้ให้ตฤณจับตามองความเคลื่อนไหวของกรรมการLGDอยู่ตลอด โดยเฉพาะความสนิทสนมของกรรมการยงยศและญาณิดา ซึ่งก็ได้กลายเป็นจุดที่น่าสังเกตเช่นกัน “ท่านประธานครับ ตอนนี้ได้บันทึกการโทรเข้าออกและการถ่ายโอนข้อมูลของยงยศมาแล้วครับ เป็นเขาที่ปล่อยรายชื่อแขกVIPกับสื่อข่าวไป และเขาก็ยังช่วยญาณิดาดึงกรรมการท่านอื่นๆ ไปด้วยครับ” “งานแถลงข่าวสินค้าชิ้นใหม่ในครั้งนี้ เขาเองก็คงมีแผนการวางไว้อยู่ แต่เพราะญาณิดามีปากเสียงกับคุณนาย เขาจึงไม่ได้ลงมือ” ตฤณรายงานสิ่งที่ตรวจสอบได้ภายในช่วงนี้กับจิรภาสจากทางโทรศัพท์ “นอกจากนี้ผมตรวจพบว่าเขาได้จ้องไฟล์เครื่องบินไปต่างประเทศในอาทิตย์หน้า หลังจากที่งานแถลงข่าวสินค้าตัวใหม่จบลง เขาก็กลับมายังบริษัทLGD และอยู่เป็นเวลาสามชั่วโมงครับ” ปลายนิ้วเรียวของจิรภาสเคาะกับหน้าโต๊ะ สามชั่วโมง... จะทำอะไรได้อย่างนั้นรึ “จับตามองเขาต่อไป รวบรวมหลักฐานเกี่ยวกับเขาทุกอย่าง และจัดการข้อมูลของพวกกรรมการที่ถูกญาณิดาดึงไปด้วย” จิรภาสออกคำสั่งด้วยท่าทีนิ่งสงบ เขาไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับภรรยาของเขาทั้งนั้น เขาไม่ได้ยื่นมือเข้าไป ไม่ได้หมายความว่าจะนั่งรออยู่นิ่งๆ