已经是第一章了
ตอนที่ 503 คนที่ชั่วร้ายที่สุด
ตอนที่ 503 คนที่ชั่วร้ายที่สุด
หลังจากงานแถลงข่าวสินค้าใหม่ ญาณิดาก็เอาแต่เก็บตัวอยู่ในตระกูลวีรภัทรเมธี ดูเหมือนว่าจะได้รับการสั่งสอนบ้างแล้ว
แต่จิดาภาย่อมเข้าใจมากกว่าคนทั่วไป นั่นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
รุจาภานั่งพูดคุยกับท่านจิรชยาอยู่ที่โซฟา “คุณพ่อตัดสินใจแล้วหรือคะ”
“รุจาภา หลายปีมานี้ เป็นพวกเราที่ทำร้ายเธอและจิดาภามาโดยตลอด ในอดีตฉันคิดไม่ถึงเลยว่าญาณิดาจะกลายเป็นเช่นนี้ได้ ฉันรู้ว่าตระกูลวีรภัทรเมธีเป็นหนี้พวกเธอ และไม่มีทางลบล้างให้หายไปได้ แต่อยากให้เธอจำไว้เสมอว่าเราคือครอบครัวเดียวกัน มาร่วมงานเลี้ยงเถอะ”
“ครั้งนี้ฉันเชิญมาแต่สมาชิกของครอบครัว บางเรื่องฉันเองก็อยากจะจัดการให้มันชัดเจนไป” น้ำเสียงของท่านจิรชยานั้นฟังดูหมดแรงและหมดหวัง
รุจาภามองลูกสาวที่อยู่เบื้องหน้า “ค่ะ พวกเราจะไป แต่ว่าคุณพ่อก็ต้องเตรียมใจไว้ให้ดีด้วยนะคะ จะต้องเกิดเรื่องขึ้นเป็นแน่...”
“ฉันเข้าใจ”
ท่านจิรชยาพยักหน้า “เพียงพวกเธอมาก็พอ”
บางทีในครานี้ ท่านจิรชยาคงตัดสินที่จะชำระล้างครอบครัวจริงๆ เสียที
หากญาณิดาไม่ทำอะไร และยังคงอยู่ตระกูลวีรภัทรเมธีต่อไป เช่นนั้นตระกูลวีรภัทรเมธีก็ยังคงดูแลเธอต่อไป แต่หากเธอยังคงหมกมุ่นกับเรื่องนี้ เช่นนั้นแม้แต่ลูกในท้องของเธอก็ไม่จำเป็นต้องเก็บเอาไว้อีกแล้ว
หลังจากที่วางสาย ท่านจิรชยาก็มองออกไปทางภูเขาที่ไกลสุดลูกหูลูกตา น้ำตาเอ่อคลอในดวงตา
รุจาภาบอกเรื่องที่คุยทางโทรศัพท์ทั้งหมดให้จิดาภาฟัง และจิรภาสเองก็อยู่ข้างๆ จิดาภา
“แม่อยากจะไปหรือคะ” จิดาภาเอ่ยถาม
“แม่แล้วแต่ลูกจ้ะ” รุจาภารู้ว่าจิดาภานั้นมีความสามารถมากพอจะจัดการอันตรายของLGDได้ ทั้งยังสามารถดูแลเรื่องในตระกูลวีรภัทรเมธีไปด้วยได้ เธอนั้นภาคภูมิใจกับลูกสาวคนนี้ที่สุด
จิดาภาคิดใคร่ครวญอยู่ชั่วครู่ “พวกเราไปกันเถอะค่ะ ไปดูกันว่าคุณปู่จะจัดการกับเรื่องนี้เช่นไร”
เป็นญาณิดาที่ทำร้ายเธอ ลักพาตัวรุจาภา ปล่อยรายชื่อของบริษัท และก่อเรื่องในงานแถลงข่าวอีกด้วย... ไม่ว่าจะเรื่องไหน ก็ร้ายแรงพอจะทำให้เธอลุกขึ้นมาไม่ได้อีก
เที่ยงวันนี้ ท่านจิรชยาได้ประกาศเรื่องงานเลี้ยงบนโต๊ะอาหาร
ญาณิดาและพรยศก็อยู่ในที่นั้น ในความจริง พรยศไม่อยากจะร่วมโต๊ะอาหารกับญาณิดา ทุกครั้งที่นึกถึงเรื่องเธอก่อขึ้นมา พรยศก็แทบจะกลั้นโทสะในใจเอาไว้แทบไม่อยู่ ที่ยังอดทนอดกลั้นก็เพื่อท่านจิรชยาและจิดาภาทั้งนั้น
“จะจัดขึ้นในคืนวันพรุ่งนี้ ที่ห้องรับรองสุดหรูที่ใหญ่ที่สุดของโรงแรม ส่วนหน้าที่รับผิดชอบส่วนต่างๆ ก็ยกให้กับผู้ช่วยเตชัสเป็นคนจัดการแล้วกัน” ท่านจิรชยากล่าวจบก็เหลือบมองไปทางญาณิดา “หลานท้องอยู่ จะไม่ไปก็ได้”
“ไม่ค่ะ หนูอยากไป” ญาณิดาฉีกยิ้ม “คุณปู่ค่ะ หนูรู้ว่าหนูได้ทำผิดไปแล้วในวันแถลงข่าว หนูจะใช้โอกาสนี้ขอโทษกับทุกๆ คน”
ตระกูลวีรภัทรเมธีนั้นยังมีญาติคนอื่นที่ร่วมถือหุ้นในบริษัทอยู่ด้วย ค่ำคืนนั้นก็มีคนเห็นฉากที่ญาณิดาอาละวาดเช่นกัน...
พรยศแค่นเสียงอย่างไม่เกรงใจ ทานข้าวไปเพียงสองคำ ก็ลุกขึ้นเดินออกมา
“ผมอิ่มแล้ว”
ทันทีที่ออกมา เขาก็โทรหาโรศนีทันที “ตอนบ่ายมีเวลาบ้างไหม ผมอยากไปหาพี่สาวของผม”
“ค่ะ ฉันไปรับคุณเอง”
เพียงพรยศและโรศนีมาถึงที่วิลล่า พรยศก็เหมือนเห็นเงาของรุจาภาอยู่ที่ชั้นสอง แต่เธอในตอนนี้ไม่ใช่ว่าหายตัวไปที่ต่างประเทศอย่างนั้นหรือ
“นี่มันเรื่องอะไรกัน” เขารีบวิ่งเข้าไปในทันที
โรศนีดึงมือของเขาไว้ “พี่จิดาภาคงวางแผนเอาไว้แล้ว คุณอย่าร้อนรนไป”
พรยศฟังคำพูดของเธอแล้วก็พยักหน้า
“พี่สาม เมื่อครู่ผมเหมือนเห็น...” พรยศเม้มริมฝีปากแน่น ไม่รู้ว่าควรถามออกไปดีหรือไม่
จิดาภานั่งอยู่ที่โซฟา ท้องน้อยเริ่มนูนขึ้นมาจนเห็นได้ชัด เธอกล่าวยิ้มๆ “นายไม่ได้มองผิดหรอก แม่พี่อยู่ที่นี่มาตลอด และไม่ได้ถูกลักพาตัวไปอย่างที่เป็นข่าวด้วย”
“แล้วทำไมถึงไม่กลับ...” กล่าวยังไม่ทันจบ พรยศก็ตระหนักขึ้นมาได้
ช่วงเวลาที่รุจาภาหายตัวไป ญาณิดาก็กลับมาที่บริษัทพอดิบพอดี
คงไม่ใช่ว่า...
จิดาภาไม่ได้เอ่ยขัดให้เขาหยุดคิด แต่กลับดื่มน้ำต่อไปอย่างช้าๆ “นายมาเพื่อถามว่าพี่จะไปร่วมงานเลี้ยงหรือเปล่า ใช่ไหม”
พรยศชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้า “อือ ผมได้ฟังมาจากคุณปู่แล้ว กลัวว่าพี่จะไม่ไป”
“นายอยากให้พี่ไปหรือ” จิดาภาเอียงคอถามอย่างสงสัย
“พูดตรงๆ ความคิดของปู่กับผมนั้นเป็นไปในทางเดียวกัน ต่างก็รู้สึกว่าเป็นพี่ที่เหมาะสมจะดูแลบริษัท แต่ผมก็ไม่อยากให้พี่บอกลาวงการบันเทิงไปเหมือนกัน” หลังจากที่พรยศรู้เรื่องที่จิดาภาตั้งท้อง ก็เข้าใจการจัดงานแถลงข่าวพักงานของเธอในทันที
“ผมอยากให้พี่ไปร่วมงานเลี้ยงจริงๆ แต่ก็กลัวว่าเรื่องที่พี่ท้องจะ...”
“พี่มีแผนในใจไว้อยู่แล้ว ย่อมไปอย่างแน่นอน นายสบายใจเถอะ” จิดาภาแย้มยิ้มแล้วมองไปทางโรศนี “ช่วงนี้เรื่องในตระกูลวีรภัทรเมธีค่อนข้างวุ่นวาย ฝากเธอดูแลพรยศด้วยนะ”
“ได้ค่ะ” โรศนีพยักหน้ารับ
.....
ในตอนที่พรยศไปวิลล่ากรีนเฮ้าส์ ญาณิดาก็ใช้เหตุผลว่าไปซื้อของเพื่อออกมาจากตระกูลวีรภัทรเมธี ท่านจิรชยาย่อมเดาได้อยู่แล้วว่าเธอคงควบคุมตัวเองไม่ได้ จึงได้ส่งคนตามเธอไปด้วยเช่นกัน
รถของญาณิดามุ่งหน้าไปทางชานเมือง เธอกำลังหาเหตุผลที่ว่าทำไมท่านจิรชยาถึงได้จัดงานขึ้นมากะทันหันเช่นนี้กัน จึงไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนได้ตามมาด้วย
เธอจอดรถที่หน้าวิลล่าหนึ่ง และเคาะประตูทันที ยงยศเปิดประตูจากข้างในโดยเร็ว และยังมองสำรวจข้างนอกไปด้วย
“ไม่มีใครตามคุณมาใช่หรือไม่”
“ไม่มี ให้ฉันเข้าไปเร็วๆ สิ” ญาณิดาถอดผ้าพันคอออกอย่างตื่นตระหนก และรีบเดินเข้าไปทันที
ยงยศไม่ได้คิดอะไรมาก และปิดประตูลงในทันที
แต่ ณ เวลานั้น คนของจิรภาสก็ตามมาเช่นกัน
“จู่ๆ ปู่ของฉันก็คิดจะจัดงานเลี้ยงขึ้น ฉันรู้สึกว่ามันแปลกมาก ฉันกำลังกลัวว่าปู่ได้ไปรู้อะไรมาใช่หรือไม่ เรื่องที่รายชื่อหลุดออกไปในครั้งที่แล้ว คุณได้จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง”
“คุณกำลังสงสัยผมอย่างนั้นหรือ” ยงยศแค่นเสียงในลำคอ สายตามองผ่านไปยังกระเป๋าหนังสีดำที่วางอยู่ข้างๆ โต๊ะชา “ผมได้บอกแล้ว ผมจะช่วยคุณทวงตำแหน่งของคุณคืนมา แต่คุณกลับไม่ฟังผม และยังสร้างเรื่องในวันแถลงข่าวขึ้นมาอีกต่างหาก”
“ฉันคงกังวลมากเกินไป สายตาของปู่ที่มองฉันในวันนั้น ฉันเองก็บอกไม่ได้ว่ามันเป็นเช่นไร... แต่จะต้องเกิดเรื่องขึ้นในงานเลี้ยงครั้งนี้แน่ๆ”
ยงยศกลอกตาใส่เธอ “จะเกิดเรื่องอะไรขึ้นรึ”
“ฉันเองก็ไม่รู้ แต่ฉันจะเสี่ยงกับมันทั้งอย่างนี้ไม่ได้ คุณมียาที่จะทำให้คนหมดสติบ้างหรือไม่” ทันใดนั้นญาณิดาก็จับแขนของยงยศไว้มั่น “คุณต้องมีแน่ๆ ใช่ไหม ครั้งนั้นที่ฉันเจอคุณที่โรงแรม ฉันจำเรื่องหลังจากนั้นไม่ได้เลย คุณต้องมอมยาฉันแน่”
“คุณอย่าพูดพล่อยๆ ผมไม่ได้มีของพรรค์นั้น” ใบหน้ายงยศเปลี่ยนสี ก่อนจะรีบผลักญาณิดาออกไป
ญาณิดาถอยหลังไปสองก้าวก่อนจะยืนอย่างมั่นคงได้ “ฉันไม่ได้อยากสงสัยคุณ ฉันแค่ต้องการยานั้น หากคุณปู่จะปล่อยฉันไปจริงๆ ฉันจะต้องทำพินัยกรรมปลอมขึ้นมาเสียก่อน”
ยงยศหันกลับมามองญาณิดา เขารู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเหี้ยมโหดเกินไปแล้ว
“ได้ ผมจะช่วยคุณเตรียมตัว คุณกลับไปก่อนเถอะ”
เขาจะต้องโอนเงินของบริษัทให้ไวที่สุด เพื่อหนทางรอดของตัวเอง มิฉะนั้นเขาอาจจะตายด้วยน้ำมือของญาณิดาในไม่ช้านี้ก็เป็นได้
ส่วนเรื่องความแค้นของเธอกับตระกูลวีรภัทรเมธี ก็พวกเขาไปตีกันเองเถอะ ถือเป็นการยืดเวลาให้เขาไปในตัวด้วยเช่นกัน
已经是最新一章了
加载中
