ตอนที่ 509 ไม่มีทางเรียกคืนกลับมาได้   1/    
已经是第一章了
ตอนที่ 509 ไม่มีทางเรียกคืนกลับมาได้
ตอนที่ 509 ไม่มีทางเรียกคืนกลับมาได้ เธอปฏิเสธที่จะไปอยู่ห้องแถวชานเมืองที่ท่านจิรชยาจัดไว้ให้ แต่โมโหได้เพียงชั่วครู่เท่านั้น ตอนนี้ยงยศได้ถูกสอบสวนไปแล้ว เจ้าหน้าที่ตำรวจจะต้องตรวจพบเธอในอีกไม่ช้าแน่ เพื่อลูกที่อยู่ในท้อง เธอจะต้องเดิมพันอีกสักครั้ง ครึ่งชั่วโมงต่อมา เธอได้มายืนที่หน้าประตูใหญ่ของตระกูลวีรภัทรเมธี ผมของเธอพันยุ่งเหยิง ทำท่าให้ดูโศกเศร้ายิ่ง และกดกริ่งใหญ่ประตูบ้านของตระกูลวีรภัทรเมธี เธอมั่นใจว่าท่านจิรชยาจะยอมรับเธอได้อีกครั้ง เธอจะต้องทนกับน้ำเสียงเช่นนี้ และรอเวลาจัดการกับสองแม่ลูกจิดาภาในภายหลัง เพียงแต่ในครั้งนี้ เรื่องราวกับไม่ได้ง่ายดายเหมือนกับที่เธอได้คิดไว้ หลังจากที่ได้เห็นเธอ สายตาของท่านจิรชยาก็มีเพียงความเย็นชาและความเกลียดชัง “ของของเธอถูกโยนออกไปจนหมดแล้ว เธอยังกลับมาทำไมกัน” “คุณปู่คะ หนู...” “อย่ามาเรียกฉันว่าปู่ ฉันมีหลานสาวเพียงจิดาภาคนเดียวเท่านั้น” น้ำเสียงของท่านจิรชยาเย็นชา เขาไม่ได้ไล่ญาณิดาออกไป นั่นก็น่าพึงพอใจมากแล้ว ทันใดนั้นรุจาภาก็ได้ยินเรื่องที่ญาณิดากลับมาจากคนใช้ ยืนรออยู่ที่ชั้นสอง นึกคิดไปแล้วก็อยากจะเห็นท่าทางของท่านจิรชยา หากท่านจิรชยายังอภัยให้กับเธอ ตระกูลวีรภัทรเมธีนี้ก็คงถึงจุดสิ้นสุดลงแล้ว “คุณปู่คะ หนูผิดไปแล้ว หนูคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นเช่นนี้ เห็นแก่หน้าพ่อกับแม่ของหนู และให้อภัยหนูอีกสักครั้งเถอะค่ะ หนู... หนูยังท้องอยู่นะคะ คุณปู่ หนูจะไปอาศัยอยู่ในที่โดดเดี่ยวนั้นเพียงคนเดียวได้อย่างไร” “ไม่ได้รึ มีอะไรที่ไม่ได้กัน ในตอนที่เธอคิดจะทำเรื่องแย่ๆ ก็ควรนึกถึงเรื่องในวันนี้ไว้เสียบ้าง” ท่านจิรชยาโกรธเธอจนไอไม่หยุด “หลีกไปให้พ้นหน้าฉันซะ ฉันไม่ต้องการเห็นหน้าเธออีก” “แล้วลูกในท้องของหนูล่ะคะ คุณปู่ไม่ต้องการแม้แต่เหลนในไส้เลยหรือ หรือว่าต้องเป็นลูกของจิดาภาเท่านั้น ที่คุณปู่จะยอมรับ” ประโยคนี้ของญาณิดา ทำให้ท่านจิรชยาหนาวเหน็บไปทั้งใจ “หากไม่ใช่เพราะสงสารเด็กในท้องของเธอ ฉันไม่ปล่อยให้เธอบ้าเช่นนี้หรอก เกือบจะฆ่าจิดาภา ทั้งยังคิดจะคร่าลูกของจิดาภาไปด้วย ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ชาตินี้ฉันไม่ขอเจอหน้าเธออีกแล้ว” “ใครก็ได้ มาลากเธอออกไป” “ต่อจากนี้แม้แต่หน้าประตูใหญ่ของตระกูลวีรภัทรเมธีก็ไม่อนุญาตให้เธอมาเหยียบ” ท่านจิรชยาตัดสินใจตะโกน เขาทำผิดมามากแล้ว จะไม่ยอมผิดอีกครั้งเด็ดขาด ฝนข้างนอกยังคงตกอย่างรุนแรง ญาณิดาลากออกมาโดยคนใช้ของตระกูลวีรภัทรเมธี ปล่อยเธอเคว้งคว้างไว้ที่ด้านนอกประตูของตระกูลวีรภัทรเมธี ท่านจิรชยาจึงได้ถอนหายใจออกมา “คุณพ่อคะ ให้คนไปส่งเธอจะดีกว่าหรือไม่คะ” ในฐานะแม่ รุจาภาที่เห็นญาณิดาที่กำลังตั้งครรภ์ถูกโยนออกไปเช่นนั้น ก็อดกังวลขึ้นมาไม่ได้ “นี่คือชีวิตของเธอ และชีวิตของเด็กคนนั้น ในอดีตเป็นฉันที่ดื้อดึงมากเกินไป ทางที่เธอเลือกด้วยตัวเอง ก็ให้เธอรับผิดชอบด้วยตัวเองเสีย” รุจาภามองร่างกายที่แก่ชราของท่านจิรชยาเดินกลับห้องไป และหันไปมองห่าฝนที่กำลังตกหนักอยู่ที่ข้างนอกหน้าต่าง ญาณิดาเดินอยู่ท่ามกลางสายฝนด้วยความตะลึงเพลิด และหัวเราะอย่างบ้าคลั่งไม่หยุด คนที่เดินผ่านทางไปมาต่างถือร่ม มีเพียงคนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากด้านหลังของเธอนั้น กำลังมองมาราวกับสุนัขล่าเนื้อ... “ฉันคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลวีรภัทรเมธี” “ทำไมฉันถึงถูกไล่ออกจากบ้านกัน” ภาพโฆษณาที่แปะอยู่ตามข้างถนนต่างเป็นรูปของจิดาภา ญาณิดาจ้องมองเธอ โดยที่น้ำตาไหลไม่หยุด “ฉันเกลียดมัน ชาตินี้ฉันเทียบอะไรกับมันไม่ได้เลย” “ทำไมกัน พวกเราต่างก็เป็นลูกสาวของตระกูลวีรภัทรเมธี แต่ทำไมพวกเขาถึงมองเห็นแค่มันกัน ฉันสู้อะไรมันไม่ได้...” เธอยังคงขบคิดอย่างโง่เขลา ทันใดนั้นก็ล้มลงไปกับพื้นโดยที่มีเลือดไหลออกมาจากใต้กระโปรง... ยี่สิบนาทีให้หลัง ญาณิดาได้ถูกคนพาตัวนำส่งโรงพยาบาล แต่ก็ได้แท้งไปแล้ว หลังจากที่เธอได้รับข่าวนี้ ก็ร้องไห้จนแทบจะขาดใจตายอยู่ในห้องพักผู้ป่วย ทางโรงพยาบาลได้ติดต่อไปยังตระกูลวีรภัทรเมธี ท่านจิรชยานิ่งเงียบไม่พูดอะไร เป็นรุจาภาที่รับผิดชอบ โดยให้ผู้ช่วยเตชัสไปติดต่อเรื่องค่ารักษาพยาบาลของญาณิดา หลังจากนั้นก็นำตัวไปส่งที่ห้องพักที่ชานเมืองของเธอแต่เพียงผู้เดียว เพียงแค่... ในตอนที่ผู้ช่วยเตชัสไปถึง ญาณิดาก็ได้เป็นบ้าไปเสียแล้ว เป็นบ้าอย่างสมบูรณ์แบบ เธอวิ่งเท้าเปล่าในทางเดินของโรงพยาบาล และตะโกนลั่นว่าเธออยากจะเป็นนักแสดงผู้ยิ่งใหญ่ เพื่อปกป้องชื่อเสียงของญาณิดาและLGD ตระกูลวีรภัทรเมธีได้ส่งเธอไปยังโรงพยาบาลทางจิตเอกชนแห่งหนึ่ง หลังจากที่จิดาภาได้ยินเรื่องนี้ ก็ทำได้เพียงถอนหายใจหนักๆ มีคนกล่าวไว้ว่า ความบ้าคลั่งนั้นน่ากลัวกว่าความตาย บางคราในยามดึกที่เงียบสงบ ญาณิดารู้สึกตัวขึ้นมาบางครั้ง เมื่อมองไปยังสถานการณ์รอบด้านที่อยู่เบื้องหน้า ก็กลัวจนเป็นบ้าไปอีกครั้ง บางทีนี่คงทรมานยิ่งกว่าฆ่าเธอให้ตายก็เป็นได้ ..... หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป เหลือเวลาเพียงนึ่งวันก็จะถึงงานรางวัลไก่ทอง Rickและตฤณตรวจสอบวิดีโออย่างรอบคอบ หลังจากที่ได้วิเคราะห์แล้ว ก็รู้สึกว่ามีความเป็นไปได้สูงมากที่จิดาภาจะได้รับรางวัล จิรภาสที่ได้ยินทั้งสองวิเคราะห์กัน ก็ยกมือขึ้นอย่างช้าๆ “ภรรยาของฉันจะได้รับรางวัลอย่างแน่นอน” Rickกระแอมไอ ส่วนตฤณก็ได้แต่เกาหัวไปมา ประธานของพวกเขานั้นนึกถึงภรรยาตลอดเวลา “ใช่แล้ว ท่านประธานครับ บ่ายนี้ผมต้องลางานพาภรรยาไปตรวจครรภ์ครับ” ตฤณรีบเงยหน้ากล่าวขึ้นในทันที จิรภาสตอบรับคำทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เงยหน้า “ไปเถอะ” “ท่านประธานครับ ผมเองก็จะลางานเช่นกัน” Rickที่อยู่ข้างพูดเสริมขึ้นมาเช่นกัน “จาริณีเองก็ท้องแล้วรึ” จิรภาสหันหน้ามาถาม “ไม่ใช่ครับ... เธอเพียงอยากไปดูหนังเรื่องใหม่ของคุณจิดาภา ยังไม่มีโอกาสได้ไปเลยครับ” Rickกล้าเอ่ยเหตุผลนี้ขึ้นมารับหน้าเพื่อเป็นเกราะกำบังทันที “ได้...” จิรภาสวางปากกาลง ก่อนจะเคาะโต๊ะ “อย่าลืมคำเชิญวันหยุดนี้ล่ะ” ตฤณและRickต่างพยักหน้ารับไม่หยุด “ท่านยังไม่บอกแผนนี้กับคุณจิดาภาหรือครับ” “รองประธานRickครับ หากท่านประธานบอกไป แล้วจะเรียกเซอร์ไพรส์ได้หรือครับ” ตฤณตบไหล่ของRickอย่างมีเลศนัย หลังจากที่พวกเขาออกไปแล้ว จิรภาสก็ขับรถไปยังศูนย์จัดงานแต่งงานด้วยตัวเองเพียงคนเดียว “คุณจิรภาสคะ ชุดแต่งงานที่สั่งไว้ได้มาถึงแล้วนะคะ” พนักงานร้ายตอบอย่างสดใส “จะส่งไปถึงสถานที่พิธีแต่งงานช่วงเช้าในวันหยุดนี้ค่ะ และพนักงานทุกคนได้เซ็นสัญญาปกปิดเป็นความลับกันทุกคนแล้ว จะไม่มีทางเปิดเผยกับสื่อข่าวอย่างแน่นอน” จิรภาสฉีกยิ้มที่มุมปาก เขาได้พูดไว้แล้ว เขาจะทำให้จิดาภาเป็นนักแสดงหญิงที่โดดเด่นมากที่สุด ..... “ผู้ชมทุกๆ ท่าน รางวัลภาพยนตร์ไก่ทองที่น่าตั้งตาคอยที่สุดในปีนี้กำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว” “ตอนนี้ผู้ที่กำลังเดินอยู่ปลายพรมแดงของเรานั้นคือดาราหญิงผู้โด่งดังของเค.เอฟ จาริณี” จาริณีสวมชุดราตรีสีม่วง และลงรถมาพร้อมกับRick ทันทีที่พวกเขาปรากฏตัว นักข่าวต่างก็ถ่ายรูปกันมือเป็นระวิง Rickยังคงโอบกอดจาริณีเอาไว้ “ข้างนอกหนาว เข้าไปข้างในก่อนเถอะ” จาริณีที่อยู่ข้างๆ เขานั้นราวกับลูกนกที่กำลังหาที่พึ่งพา เมื่อเห็นพวกเขามาถึง นักข่าวต่างก็ซุบซิบกับคนที่อยู่ข้างๆ อย่างอดไว้ไม่ได้ “ได้ยินว่าจิดาภาเองก็จะมาในค่ำนี้ด้วยเช่นกัน” “ใช่ ได้ยินว่าเธอได้เข้าชิงสาขาหนึ่ง ไม่รู้ว่าประธานจิรภาส...” ยังไม่ทันสิ้นคำ รถลีมูซีนสีขาวก็ได้มาจอดที่ปลายพรมแดง “จิดาภากับจิรภาสมาถึงแล้ว” “จิดาภา” การปรากฏตัวของสองสามีภรรยาคู่นี้สร้างความแตกตื่นเสียทุกครั้งไป
已经是最新一章了
加载中