ตอนที่ 510 มอบงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้กับคุณ (ตอนจบ)

ตอนที่ 510 มอบงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดให้กับคุณ (ตอนจบ) จิรภาสสวมชุดสูทสีแดงเข้ม และโอบจิดาภาลงรถมา ค่ำคืนนี้ถือว่าน่าประหลาดใจนักที่จิดาภาสวมเสื้อคลุมตัวยาวมาด้วย ทั้งร่างถูกห่อไว้อย่างแน่นหนา แต่ภายในนั้นสวมชุดเดรสมีพู่สีเงินเอาไว้ เพราะเธอท้องได้ห้าเดือนกว่าๆแล้ว ต่อให้พยายามปิดอย่างไร ก็ปิดความจริงที่ท้องแล้วไม่ได้อยู่ดี จิรภาสดูแลเธออย่างดี และโอบเธอเอาไว้ในอ้อมแขน “อากาศข้างนอกหนาวจังค่ะ ทุกคนคงลำบากแย่” จิดาภากล่าวยิ้มๆ “คุณจิดาภาคะ คุณยังคงพักงานอย่างไม่มีกำหนดอย่างนั้นหรือคะ กระแสตอบรับของไร่สาลียอดเยี่ยมมากเลยนะคะ มีแผนจะกลับเข้ามาในวงการอีกครั้งหรือไม่คะ” “ตอนนี้LGDก็ได้ผ่านพ้นวิกฤติไปแล้ว คุณคิดจะดำรงตำแหน่งประธานบริษัทLGDหรือคะ” “นี่...” เพราะบรรดานักข่าวต่างกระตือรือร้นกันมาก จิดาภาและจิรภาสจึงถูกกักไว้ที่พรมแดง ไม่มีนักแสดงหญิงคนไหนได้รับความนิยมมากเท่านี้มาก่อน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและผู้คุ้มกันต่างก็ต้านเอาไว้ไม่อยู่ มือของจิรภาสยังคงกอดจิดาภาเอาไว้แน่น เพื่อปกป้องเธอ “ขอบคุณทุกคนที่กังวล” “จะมีเซอร์ไพรส์ในงานเลี้ยงค่ำคืนนี้ให้กับทุกคนอย่างแน่นอน ขอให้ทุกคนตั้งตารอคอยนะครับ” จิรภาสกล่าวเช่นนั้น และโอบจิดาภาไปยังห้องโถงใหญ่ทันที เขาไม่ต้องการให้จิดาภาสัมภาษณ์ในที่ที่อากาศหนาวขนาดนี้ หลังจากที่สองสามีภรรยาเดินมายังที่นั่ง จิดาภาก็มองเขาอย่างยิ้มๆ “ไม่กี่คำถามเท่านั้นเองค่ะ ไม่เป็นไร” “คุณครับ...” จิดาภานั่งประจำที่ของตัวเอง จิรภาสเองก็นั่งข้างเธอเช่นเดิม “เมื่อก่อนตอนที่พี่นัฎพาฉันมาเข้าร่วมงานมอบรางวัล ต่างยุ่งกันจนหัวหมุน ตอนนี้เธอที่กำลังเตรียมตัวสำหรับการตั้งครรภ์ จะต้องอยากมาที่ครึกครื้นแบบนี้แน่ๆ ค่ะ” “คุณเองก็รู้ดีว่าเธอให้ความสำคัญกับลูกในท้องขนาดไหน...” จิดาภายังจำตอนที่พี่นัฎมาบอกว่าท้องกับเธอได้ ต่างร้องไห้ด้วยความตื้นตันกันไปทั้งบ่ายเลย จิรภาสกุมมือของเธอไว้ “รอพี่นัฎกลับมาทำงานอีกครั้ง คุณสามารถให้เธอเป็นผู้ช่วยของคุณต่อไปได้” “จริงหรือคะ” จิดาภาเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้น “ขอบคุณค่ะคุณสามี” และแล้วพิธีมอบรางวัลก็เริ่มต้นขึ้น รางวัลในช่วงเริ่มต้นนี้จะเป็นของนักแสดงหน้าใหม่ จิดาภามองดูนักแสดงหน้าใหม่ที่ขึ้นเวทีไปกล่าวขอบคุณทีละคนๆ และอดนึกไปถึงตัวเองไม่ได้ การขึ้นเวทีเพื่อรับรางวัลครั้งแรกของเธอ... การขึ้นรับรางวัลครั้งแรกหลังจากที่กลับเข้าวงการมา และเธอได้อยู่ในกรอบเดียวกันกับจิรภาส... เรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาอย่างมากมาย ในตอนนี้เธอได้จับมือกับผู้ชายคนนี้ไว้ และเดินทางมาจนถึงวันนี้ พวกเขาต่างรับรู้ความตื้นตันใจและน้ำตาได้ดีที่สุด “จากนี้ขอเชิญ นักแสดงวงการภาพยนตร์ผู้ทรงคุณวุฒิ ครูคัทลิน ขึ้นมามอบรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมครับ” พิธีกรเอ่ยแนะนำด้วยความตื่นเต้น คัทลินเป็นศิลปินเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงในวงการภาพยนตร์ จิดาภาชอบการแสดงของเธอเป็นอย่างมาก และเคยได้ยินเรื่องคาบเรียนของเธอที่โรงเรียนการแสดง เมื่อได้ยินว่าจะได้รับรางวัลจากมือของเธอ จิดาภาก็กำหมัดแน่นด้วยความตื่นเต้น ฝ่ามือของจิรภาสทาบทับกับหลังมือของเธอ “อย่ากังวล” แต่ถึงจะพูดไปเช่นนั้น แต่ในใจของเขาก็กังวลไม่ได้น้อยไปกว่าจิดาภาเลย “วันนี้ ถือเป็นเกียรติมากที่ได้ขึ้นมาบนเวทีรับรางวัลแห่งนี้ ภาพยนตร์ที่ผ่านการคัดเลือกในรอบนี้ต่างยอดเยี่ยมกันทั้งนั้น” คัทลินยิ้มให้กับผู้ชมด้านล่างเวที “ความจริงสำหรับพวกเราที่อยู่ในฐานะนักแสดงนั้น ความหวังที่ต้องการมากที่สุดคือการได้รับการยอมรับจากทุกคนค่ะ” “และ รางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมของรางวัลไก่ทองครั้งที่ 32 ผู้ชนะได้แก่...” คัทลินเปิดการ์ดในมือขึ้น ทันทีที่เห็นชื่อบนนั้น ก็หันไปยิ้มกับผู้ชมที่อยู่เบื้องล่าง “เธอเคยเป็นนักเรียนคนหนึ่งในโรงเรียนสอนการแสดงของฉันค่ะ เท่าที่ฉันรู้มานั้น ช่วงเวลาหนึ่งปีกว่าที่ผ่านมาของเธอ เธอได้พบเจอกับประสบการณ์ที่ดีและเลวร้ายมาอย่างมากมาย แต่เธอกลับไปเคยปล่อยมือจากมัน” “ฉันภาคภูมิใจที่มีนักแสดงหญิงแบบเธอในวงการบันเทิงนี้” “ขอแสดงความยินดีกับ จิดาภา” ในที่สุดครูคัทลินก็ได้เอ่ยคำพูดที่สำคัญเหล่านี้ออกไป เสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่วงาน จิดาภาทั้งตื่นเต้นและตื่นตระหนก ดวงตาเริ่มเอ่อคลอในทันที จิรภาสกุมมือของเธอเอาไว้แน่น และกล่าวกับเธออย่างแผ่วเบา “ขึ้นไปรับรางวัลเถอะครับ นี่คือช่วงเวลาของคุณครับ” เป็นของเธออย่างนั้นหรือ จิดาภาลุกขึ้นยืน แต่ไม่ได้เดินขึ้นเวทีไปในทันที เธอหันกลับมากอดชายหนุ่มที่ข้างกายของเธออย่างแนบแน่น ไฟและกล้องหันมาจับจ้องที่พวกเขาทั้งสองคน หลังจากที่จิดาภากอดกับจิรภาส ก็ได้พูดกับเขาด้วยความซาบซึ้งใจ “คนที่ฉันต้องขอบคุณมากที่สุด ก็คือคุณ” ความรักที่ลึกซึ้งของจิรภาส เขาจับมือของจิดาภาไว้และเดินยังเวที หลังจากนั้นก็หยุดลงที่บันได และให้จิดาภาเดินขึ้นเวทีไปเพียงผู้เดียว “หากบนโลกนี้จะต้องมีใครสักคนพาคุณฝ่าความมืดไป ผมยินยอมที่จะเป็นคนนั้น” หลังจากที่ขึ้นเวทีไป จิดาภาก็จับมือและกอดคัทลินด้วยความซาบซึ้งใจ ก่อนจะรับถ้วยรางวัลมาจากมือของเธอ ตลอดพิธีการนั้น เธอสวมเสื้อคลุมอยู่ตลอด เสียงปรบมือจากผู้ชมดังขึ้นอีกครั้ง จิดาภายืนอยู่เบื้องหน้าของไมโครโฟน ยิ้มอย่างอ่อนโยน และพูดออกไปด้วยความจริงใจทั้งหมดที่มี “ขอบคุณค่ะ” จากนั้นน้ำตาของเธอก็ไหลอาบกรอบหน้า “ฉันซาบซึ้งใจมากจริงๆ ค่ะ ขอบคุณแฟนคลับที่คอยสนับสนุนฉัน ขอบคุณผู้ชมทุกคนที่ให้การยอมรับในฝีมือการแสดงของฉัน ในอนาคตฉันจะก้าวเดินต่อไปอย่างมั่นคงค่ะ...” “สามีของฉัน คุณจิรภาส เพราะมีคุณอยู่ ฉันถึงได้มีวันนี้ ฉันรักคุณค่ะ” จิดาภาได้แสดงความรักกับจิรภาสท่ามกลางสายตาของพยานนับไม่ถ้วน หนึ่งคนอยู่ท่ามกลางผู้ชม อีกคนยืนอยู่บนใจกลางของเวที ในที่สุดเธอก็กลายเป็นราชินีในสายตาของผู้ชมที่อยู่ ณ ที่นี้ และเขา เป็นเพียงคนเดียวที่เธอรัก “เมื่อไม่นานมานี้ ที่ฉันได้ประกาศพักงาน ความจริงแล้วเป็นเพราะเหตุผลที่มีความสุขเหตุผลหนึ่งค่ะ” จิดาภาวางถ้วยรางวัลลงกับพื้น หลังจากนั้นก็ถอดเสื้อคลุมออก และเผยให้เห็นชุดราตรีสีเงินที่อยู่ข้างใน “ฉันท้องแล้วค่ะ และฉันต้องการแบ่งปันข่าวดีนี้ให้กับทุกคน ณ ที่นี้ด้วยค่ะ” “ว้าว” เมื่อวินาทีที่แล้วทุกคนยังคงตื่นเต้นกับจิดาภาที่ได้รับรางวัลนักแสดงหญิงยอดเยี่ยมที่สุดไป วินาทีถัดมานั้นพวกเขาก็ได้รับรู้ถึงความรักที่ล้นหลามทันที “นี่คือพรจากนางฟ้าอย่างนั้นหรือ มีความสุขมากเหลือเกิน” “พระเจ้า นี่สิคือรางวัลของชีวิตอย่างแท้จริง” ชาวโซเชียลที่รับชมผ่านการถ่ายทอดสด ทันทีที่เห็นจิดาภาถอดชุดคลุมออก ต่างก็ตื่นเต้นกันถ้วนหน้า บรรยากาศในงานคึกคักอย่างถึงที่สุด “แผนของฉันในปัจจุบันนี้คือการทำหน้าที่ที่สำคัญที่สุดในชีวิต นั้นก็คือการเป็นแม่คน” “หากภายภาคหน้ามีสคริปต์ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับฉันอีก ฉันจะกลับมาแสดงอย่างแน่นอน ขอบคุณค่ะ” จิดาภาโค้งคำนับทุกคนเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมและรางวัลเดินลงเวทีไป เสียงปรบมือจากผู้ชมเบื้องล่างนั้นดังขึ้นอย่างเนิ่นนาน... ค่ำคืนนี้ คงเป็นคืนที่มีความสุขที่สุดของเธอ ภาพที่เธอจับมือกับจิรภาสได้ขึ้นปกของนิตยสารบันเทิงอย่างมากมาย ..... “ทางนั้นเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง” พี่นัฎตรวจสอบสถานที่งานแต่งงานครั้งแล้วครั้งเล่า ตฤณอดเข้าไปเตือนเธอไม่ได้ “คุณกำลังท้องอยู่นะครับ ระวังตัวหน่อย” “ค่ะๆ ว้าย พวกคุณ ช่วยจัดดอกไม้กับลูกโป่งให้สวยกว่านี้สิคะ” ตฤณจนปัญญากับเธอ จึงทำได้แต่คอยเดินตามหน้าตามหลัง เพราะกลัวว่าเธอจะล้มไป จาริณีสวมชุดราตรีแล้ว และเดินสำรวจสถานที่จัดงาน “Rickคะ มาดูเร็ว นั่นคือบอลลูนที่พวกเขาจะขึ้นไปนั่งด้วยกันหรือคะ โรแมนติคดีจัง ทำไมตอนงานแต่งของฉันถึงไม่มีกัน” Rickกระแอมไอด้วยความเลิ่กลั่ก “หากคุณอยากนั่ง เดี๋ยวรอพวกเขาจบงานแล้ว ผมจะพาคุณนั่งครับ” ในห้องแต่งตัว จิดาภายังคงไม่รู้เรื่องงานแต่งงานของเธอที่กำลังจะมาถึง เพียงคิดไปว่ามาถ่ายทำโฆษณาชุดแต่งงานเท่านั้น หลังจากที่เจนจิราและโรศนีนำชุดเดรสมา เธอก็ตื่นตกใจทันที “นี่ชุดแต่งงานของห้องเสื้อไหนกัน ต้องใหญ่ขนาดนี้เลยหรือ” เจนจิราเพียงอมยิ้มและไม่ได้ตอบอะไร โรศนียังคงแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น “รีบสวมเถอะค่ะ เดี๋ยวไม่ทันกาลเอา” ครึ่งชั่วโมงต่อมา จิดาภาที่แต่งหน้าเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัว แต่ไม่ว่าเธอจะคิดเช่นไร ก็รู้สึกว่ามันยังแปลกๆ อยู่ดี พอเงยหน้าขึ้นไป ก็เห็นจิรภาสที่สวมชุดสูทสีดำอย่างเป็นทางการเดินออกมาจากห้องแต่งตัวของทางฝ่ายชายอย่างพอดิบพอดี พวกเขาทั้งสองยืนเผชิญหน้ากันในห้องโถงใหญ่ ณ วินาทีนั้น จิดาภาเข้าใจได้ทันที ริมฝีปากของจิรภาสยกโค้งขึ้น ก่อนจะก้าวไปยังตรงหน้าของเธอ “ปิดคุณไว้ไม่ได้จริงๆ คุณนายจิดาภา” จิดาภาตกตะลึง... เพื่อนของพวกเขาทั้งหมดต่างวิ่งกรูกันเข้ามา ลมจากข้างนอกพักเข้ามาจนปอยผมของเธอพลิ้วไหว ทันใดนั้นเพลงงานแต่งงานก็ดังขึ้นมา จิดาภามองจิรภาสด้วยความตื้นตัน “ทำไมคุณถึงไม่บอกกับฉันเลยค่ะ...” ดวงตาของเธอเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา จิรภาสจ้องมองเธอ ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้นตรงเบื้องหน้าของเธอ “ถึงแม้พวกเราจะแต่งงานกันแล้ว แต่ผมก็อยากจะขอคุณแต่งงานอีกครั้งหนึ่ง” “จิดาภา ผมรักคุณ แต่งงานกับผมนะครับ” เขาทั้งน่ารักและดูสง่างาม “แต่งค่ะ” จบบริบูรณ์