已经是第一章了
ตอนที่76 คนที่เขาชอบอย่างจริงใจดูเหมือนว่าจะกลับมาแล้ว
ตอนที่76 คนที่เขาชอบอย่างจริงใจดูเหมือนว่าจะกลับมาแล้ว
“เหอะ เกลียดคุณ ฉันควรเกลียดคุณ ฉันคิดว่าคุณตายไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดมาตลอด ฉันคิดเสมอว่าทำไมคนที่ตายถึงไม่เป็นฉัน”
“แต่คุณก็สบายดี คุณยังมีชีวิตอยู่ไม่บอกฉัน คุณตายไปแล้วคุณหายไป แล้วคุณมาทำอะไรตรงนี้? เห็นฉันเป็นเรื่องตลกไหม?”
“อืม ทำให้เป็นเรื่องง่าย โอเค?”
“โอเค เอาตามนี้ ฉันวางแล้ว”
ติณห์กำลังจะวางสายแต่กลับถูกจินตนาวางสายไปเสียก่อน
“อย่าเพิ่ง ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณ”
“พูดมา” ติณห์ยังไม่อ่อนข้อและตั้งใจจะวางสาย
“อีกไม่กี่วันฉัน..จะกลับประเทศแล้ว คุณรู้ เขากลับเร็วกว่าฉันไม่กี่วัน”
“แล้ว? เกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“เดิมทีฉันคิดว่าคุณสามารถมารับฉัน...”
“เมื่อถึงเวลาก็ส่งเวลามาให้ฉัน ฉันยังมีธุระ ต้องวางแล้ว”
เมื่อพูดจบเขาก็ตัดสายอย่างไม่ลังเล
ติณห์ยังคงโทรหารินรดาต่อไป แต่โทรศัพท์ยังคงปิดเครื่องอยู่
“ให้ตาย!” โทรศัพท์หล่นลงพื้นพร้อมกับเสียงตะคอก และโทรศัพท์ก็แยกชิ้นส่วนออกจากกัน
ติณห์รู้สึกว่าอารมณ์เขากำลังจะระเบิด
ตอนแรกเขาคิดว่าจินตนาได้ตายไปแล้ว เดิมทีมันไม่ง่ายเลยที่เขาจะยอมรับรินรดา แต่จินตนาก็ยังมีชีวิตอยู่อีกทั้งเธอเองก็กลับมาแล้ว และรินรดาก็ยังหนีไป
เขารู้สึกเหมือนตัวเองต้องจัดการกับความยุ่งเหยิงต่างๆ
“คุณชาย...” แม่อ้อยที่ยืนไม่ไกลและยืนอยู่เงียบๆ เธอรู้ว่าวันนี้ติณห์พบเจออะไรมากบ้าง แต่เธอไม่สามารถแบ่งปันความไม่สบายใจนั้นมาได้เลย
“แม่อ้อย...ฉันไม่เป็นไร...คุณรีบพักผ่อนเถอะ...”
“พรุ่งนี้ฉันจะออกตามหารินรดา คุณชายวางใจเถอะ ไม่ว่ารินรดาจะอยู่ที่ไหน ฉันจะตามหาเธออย่างสุดความสามารถ...”
“ลืมมันไป..คุณวางใจเถอะ..จินตนา เธอจะกลับมาแล้ว”
แม่อ้อยรู้สึกตกใจกับคำพูดของคุณชาย “คุณชายกำลังพูดถึงหญิงสาวที่ตายในกองเพลิงในปีนั้นหรือ...”
“……” ติณห์พยักหน้า
“จะ..จะเป็นไปได้อย่างไร....” แม่อ้อยรู้สึกตกใจมาก มันไร้เหตุผลทางวิทยาศาสตร์
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน.....แม่อ้อย ตอนนี้ฉันคิดไม่ตกเลย ฉันไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับความรู้สึกของตัวเอง...”
ติณห์ใช้มือกุมหัวตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ แม่อ้อยมองเขาราวกับว่าเขายังเป็นเด็กในตอนนั้น
แม้ว่าเขาจะโตขึ้นมากและจิตใจของเขาก็โตขึ้น แต่ในสายตาของแม่อ้อยนั้น ติณห์ยังคงเป็นเด็กน้อยที่ไม่รู้จะพึ่งพาใครเหมือนเดิม
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง แม่อ้อยก็ก้าวไปด้านหน้าและลูบหลังของติณห์ “คุณชาย บางครั้งผู้เล่นสับสนผู้ชมมองเห็นชัดกว่า แม่อ้อยมองเห็นชัดว่าคุณ”
ติณห์เงยหน้ามองแม่อ้อย “แม่อ้อย งั้นฉัน..”
“แต่คุณชาย แม่อ้อยไม่สามารถบอกคุณได้ วิธีนี้จะช่วยให้คุณรู้จักในสิ่งที่ผิดพลาด ชีวิต และยังต้องค้นหาด้วยตัวคุณเอง”
ติณห์รู้สึกว่าแม่อ้อยกำลังหยอกล้อเขา แต่แปลก ที่เขากลับรู้สึกดีขึ้นและภายในใจก็รู้สึกสบายใจ
ไม่ว่าจินตนาจะตายหรือมีชีวิต รอเธอกลับมาก็จะรู้ได้อย่างชัดเจน
แค่เพียงรินรดา...ที่ติณห์ไม่รู้จริงๆว่าจะไปหาเธอได้ที่ไหน
เดิมทีคิดว่าเธอเป็นเพียงตัวแทนของจินตนา แต่กลับไม่รู้ว่าเกิดขึ้นเมื่อไหร่ สถานะของเธอในใจเขานั้นสำคัญกว่าจินตนาเสียแล้ว
ในอีกด้านหนึ่ง รินรดาจามอย่างไม่หยุดยั้ง และไม่รู้ว่าใครพูดจาว่าร้ายเธอลับหลัง
แค่เพียงตอนนี้ รินรดามองท้องฟ้าด้านนอก และคาดไว้ว่าติณห์จะไม่โทรมารบกวนเธออีก ดังนั้นเธอจึงเปิดโทรศัพท์
และทันทีที่เปิดเป็นผลให้โทรศัพท์เธอมีข้อความเข้าอย่างท่วมท้น และโทรศัพท์เธอแบตก็เกือบจะหมด
ในพริบตารินรดารีบพุ่งตัวไปชาร์จแบตโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็เริ่มเปิดดูข้อความที่มีสาระ
อืม ณัชชาได้ส่งข้อความมาหลายข้อความแล้ว
“รินรดา เธอไปไหน โทรศัพท์ก็ไม่รับสาย”
“รินรดา เปิดเครื่องแล้วโทรกลับหาฉันด้วย ตอนนี้ฉันร้อนใจมาก ไม่ได้เกิดอะไรชขึ้นกับเธอใช่ไหม?”
“ รินรดา เธอยังไม่โทรกลับมาหากันอีก เราจะแตกหักกันแล้วนะ!”
เมื่อเห็นข้อความขู่เข็ญอันสุดท้าย รินรดารีบโทรกลับอย่างรวดเร็ว
“ฮัลโหล มะนาว....”
การทักทายของรินรดาค่อนข้างสั้น เพราะเธอรู้ว่าอารมณ์ของณัชชานั้นน่ากลัวมาก
ดังนั้นเธอจึงอยากอธิบายเรื่องราวของเธอก่อนที่ณัชชาจะก่อพายุ
“ฉันไม่ได้ซ่อนตัวจากเธอ ฉันซ่อนตัวจากติณห์ แฟนเก่าของเขากลับมา ฉันไม่สามารถครอบครองเขาได้อีกต่อไป ดังนั้นฉันจึงแอบออกมา”
เมื่อณัชชาได้ยินคำว่าแฟนเก่าจึงแปลกใจ “หรือว่าพวกเขายังตัดกันไม่ขาดเหรอ?”
“เธอมาหาฉันที่นี่ไหม ฉันจะอธิบายให้ฟัง คุยผ่านโทรศัพท์แล้วกลัวว่าจะคุยกันไม่เข้าใจ”
“ได้ เธออยู่ที่ไหน?”
“รอแปป ติณห์มาหาเธอแล้วหรือยัง?”
“อ่า ใช่”
“แล้วตอนนี้เธอได้บอกเขาไหม ว่าฉันโทรหาเธอ”
ณัชชาตอบอย่างขาดความมั่นใจและสั่นเทาว่าเธออยู่ข้างติณห์ “ไม่เลย ไม่เลยจริงๆ”
“ณัชชา เธอโกหกฉัน!”
โอเค ไหล่ของณัชชาหดลงและหันไปทางติณห์พร้อมกับทำปาก “โดนจับได้แล้ว”
ติณห์ขมวดคิ้วและเงียบไปนานมาก
รินรดายังคงต่อว่าณัชชา “เธอทรยศฉันฉันเชื่อใจเธอมาก แต่สุดท้ายแล้วเธอและติณห์ก็คอยช่วยเหลือกัน”
ณัชชาร้องไห้อย่างไร้น้ำตา เขาเอาเรื่องพี่ชายมาขู่ฉัน ฉันจะทำอย่างไร ฉันเองก็หมดหนทางเหมือนกัน
ในตอนที่พูดคุย ติณห์ก็หยิบโทรศัพท์มาแนบหูของเขาไว้ และฟังบทสนทนาระหว่างรินรดากับณัชชา
“หรือฉันไม่สำคัญกับเธอเลย เพื่อช่วยฉันเธอจึงเอาฉันไปขาย”
ติณห์ตอบ “เธอสำคัญมาก”
已经是最新一章了
加载中
