บทที่ 84 ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอ

บทที่ 84 ฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอ ณัชชาดื้อรั้น จากนั้นก็ดึงมือรินรดาเพื่อที่จะเข้าไปแมลโดนัลล์ ......... “งั้นก็ได้ เธออยากกินอะไร” “เธอไปสั่ง ฉันเอาเหมือนเธอ” รินรดารู้ว่าเธอเป็นคนขี้เกียจดังนั้นจึงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “โอเค” กินข้าวชอปปิ้งกินข้าวเย็น เป็นประเพณีของสาวๆ รินรดายัดอาหารเย็นคำสุดท้ายเข้าปาก จากนั้นก็ถอนหายใจอย่างพอใจ “ฮ่า....” กินอิ่มมาก “รินรดา วันนี้ฉันจะไปนอนกับเธอ ครั้งที่แล้วเป็นเพราะว่าติณห์ข่มขู่ฉัน ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ในครั้งนี้ฉันต้องการจะสานสัมพันธ์มิตรภาพกับเธอ” ……….. “โอเค เธอขับรถมาไหม?” “ไม่” ดังนั้นทั้งสองจึงเดินไปที่ถนนและเรียกรถแท็กซี่อย่างเหนื่อยล้า จากนั้นก็กลับไปด้วยกัน และรินรดาที่พบเจอติณห์และจินตนาที่ห้างสรรพสินค้า หลังจากออกจากห้างก็หาที่นั่งพัก “ติณห์ วันนี้ขอบคุณนะ ฉันรู้สึกยากลำบากมากก็ออกมาเป็นเพื่อนฉัน......” จินตนาพูดเสียงเบา ติณห์ถอนหายใจ “ไม่เป็นไร หน้าที่ฉัน” เดิมทีจินตนาและญาณิศากลับบ้านพร้อมกัน คนในตระกูลปรียนิตย์เมื่อมองเห็นพวกเขาก็รู้สึกราวกับเห็นผี โดยเฉพาะแม่ของเธอ ปฏิเสธที่จะยอมรับเธอ และบอกว่าไม่ใช่เรื่องจริง จินตนาเองก็มีศักดิ์ศรีของเธอเหมือนกัน ในตอนนั้นจึงวิ่งออกมาและไม่สนใจสิ่งใด และเมื่อวิ่งออกมาก็พบว่าเธอหยิบมาแค่โทรศัพท์ แม้แต่กระเป๋าตังค์ก็ไม่ได้หยิบมาด้วย “แล้วคืนนี้เธอจะทำอย่างไร?” ติณห์ถามเธอ จะกลับไปบ้านปรียนิตย์เหรอ หรือว่าหาโรงแรมนอน? “ฉัน....ไม่อยากกลับไป....แต่ว่าฉันไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มาด้วย” เรื่องนี้ง่ายมาก ในที่สุดติณห์ก็พาจินตนามาถึงโรงแรมโรงแรมหนึ่ง ทั้งสองเตรียมที่จะเดินเข้าไป “อ๊ะเดี๋ยวก่อน ฉันข้อเท้าพลิก” ติณห์จึงหยุดและรอเธอ และทั้งสองคนก็ไม่ได้สังเกตเห็นรถแท็กซี่ที่เพิ่งขับเข้ามา และบังเอิญว่าคนที่นั่งอยู่ในรถคือรินรดาและณัชชา รินรดาหรี่สายตาลง และมองเห็นคนสองคนที่ยืนอยู่ประตูทางเข้าของโรงแรม ในตอนนั้นภายในใจก็มีอารมณ์ที่มากมาย มีครบทุกอารมณ์ เฮ้อ เธอถอนหายใจ นี่มันเรื่องอะไรกัน โชคดีที่ณัชชายังไม่เห็น ไม่งั้นคนนิสัยแบบเธอจะบอกแท็กซี่ให้หยุดและวิ่งไปหาติณห์แน่นอน “รินรดา ทำไมเธอ...” วินาทีที่แล้วรินรดายังคงซึ้งใจที่ณัชชามองไม่เห็น และวินาทีถัดมาเธอก็หันกลับมองและมองเห็นฉากที่ทั้งสองคนเดินเข้าไปในโรงแรมพอดี ............ “จอด!” แน่นอนปฏิกิริยาแรกของณัชชาคือการให้จอดรถ รินรดารีบจับเธอไว้ “ใจเย็นๆ แรงกระตุ้นเป็นปีศาจ ขับรถต่อไปเลย ไม่ต้องสนใจเธอ” “รินรดา เธอเห็นพวกนั้นไปเปิดห้องด้วยกัน แถมยังเป็นติณห์ที่น่าเกลียด ตอนแรกมาขอให้ฉันช่วยฉันยังคิดว่าเขาชอบเธอ แต่สุดท้ายพอจินตนากลับมาเขากลับเป็นแบบนี้ ไม่รู้สึกละอายหรือไง!” …….. “เกินไปแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว”