บทที่13.รางวัลของความอดทน 2/2

“ผมรักคุณ...แม่ดอกอัญชันของผม” เสียงทุ้มนุ่มกระซิบบอกข้างหู อัญชันอายจนหน้าร้อนฉ่า เธอรู้ดีว่าเขาไม่ผิด ไม่แปลกหรอกที่ผู้ชายสมบูรณ์แบบจะมีแต่คนหมายปอง แต่มันก็อดหึงเล็กๆ ไม่ได้....เมื่อเธอยอมมอบใจ มอบกายให้เขาแล้ว อนาคตก็คงต้องแล้วแต่เขา จะขึ้นเขาลงห้วยก็ต้องตามๆ กันไป...และเธอจะไม่หงอยเหงาอีกต่อไป