บทที่ 1 นางแบบจำเป็น (4)

‘จะดีหรือคะป้าเพชร หนูกลัวว่านิตยสารของป้าเพชรจะขายไม่ออก’ แม้โดนเคี้ยวเข็ญให้ทำนั่นทำนี่มาถึงหนึ่งสัปดาห์เต็ม ซ้ำยังแปลงโฉมจนกลายเป็นหญิงงามที่อยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้าเขียวขจีราวกับเจ้าหญิง นิทราก็ยังไม่มีความมั่นใจในตัวเองอยู่ดี ‘จะขายออกหรือขายไม่ออกเธอก็ต้องถ่าย จำไว้เลยนะนิทรา ทุกครั้งที่ฉันถ่ายภาพ ฉันไม่ได้สักแต่ถ่ายเพื่อให้ได้ภาพมาลงหนังสือเท่านั้น แต่ฉันยังใส่จิตวิญญาณและความรักลงไปในภาพถ่ายทุกภาพด้วย ดังนั้นเธอเลิกกังวลแล้วก็หุบปากทำตามคำสั่งของฉันซะ’ สิ่งที่นิทราทำในตอนนั้นก็คือโพสต์ท่าตามคำสั่งของป้าเท่านั้น พอผลงานออกสู่สายตาสาธารณะชนก็สร้างความพึงพอใจให้ป้าของเธอเป็นอย่างมาก เวลาเพียงสองสัปดาห์นางแบบน้องใหม่ในนาม ‘อาจิไซ’ จึงกลายเป็นที่รู้จักในวงการภาพถ่าย และเลื่อนฐานะขึ้นมาเป็นนางแบบแนวหน้า มีการติดต่อขอสัมภาษณ์จากหน่วยงานที่สนใจ และเชิญตัวไปร่วมงานมหกรรมถ่ายภาพหลายต่อหลายครั้ง แต่ทุกครั้งผู้ติดต่อกลับถูกปฏิเสธโดยเพชรธาราให้เหตุผลเพียงแค่ว่า ‘อาจิไซชื่นชอบความเป็นส่วนตัว และไม่พร้อมเปิดตัวสู่โลกภายนอก’ คิดว่าปฏิเสธไปแบบนั้นแล้วความนิยมชมชอบในตัวอาจิไซจะลดลง แต่ก็เปล่าเลย... ในทุก ๆ หนึ่งปี เธอจะถูกเพชรธาราเรียกเข้ามาถ่ายภาพ มีการเตรียมตัวล่วงหน้าถึงสามเดือนก่อนเข้าห้องสตูดิโอเพื่อเก็บบันทึกภาพ อีกทั้งเธอยังโดนให้ลดน้ำหนักในปีหลัง ๆ มานี่ด้วย ถึงทุกขั้นตอนการถ่ายภาพจะพิถีพิถันและวุ่นวายไปบ้าง แต่ภาพถ่ายของอาจิไซที่ออกสู่สายตาของสาธารณะชนในทุก ๆ ปี ก็ห่างไกลจากความเป็นตัวตนของเธอไปทุกที ๆ จนนิทราคิดว่า ตัวตนแท้จริงของเธอคงเป็นแค่เงาด้านมืดของอาจิไซเท่านั้น… “ก๊อก ๆ” เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังขึ้น คนที่มัวแต่เล่นน้ำและคิดอะไรจนเพลินจึงหรี่ฝักบัวอาบน้ำเพื่อให้เสียงน้ำนั้นเบาลง “อะไร?” “เสร็จหรือยัง ฉันปวดท้อง” โดนกุสุมาเร่งเร้านั่นล่ะ นิทราจึงคว้าผ้าขนหนูมาห่อกายแล้วกลับออกจากห้องน้ำ ทว่ายังไม่ทันจะพ้นจากปากประตู แม่เพื่อนตัวดีก็ไม่วายยื่นมือมาจับหน้าอกของเธอเล่นซะก่อน “ทะลึ่ง เดี๋ยวเถอะ!” นิทราหรี่ตามองกุสุมาจอมแสบที่ชอบแกล้งและจับหน้าอกเธออยู่บ่อย ๆ หากยังไม่ทันได้จับก้นคืน แม่เพื่อนตัวแสบก็รีบเผ่นเข้าห้องน้ำพร้อมปิดประตูดังโครมซะก่อน นิทราจึงได้แต่ส่ายหน้า... ##### บทที่ 2 นางแบบจำเป็น จากคอนโดหรูของธารดาว เดินทางเข้าสู่สำนักงานใหญ่ของสำนักพิมพ์ของเพชรธาราต้องใช้เวลาร่วมชั่วโมงเลยทีเดียว ทั้งนี้เป็นเพราะวันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ผู้คนจึงค่อนข้างมาก สภาพการจารจรจนท้องถนนจึงติดขัดพอสมควร และเมื่อนิทราพาเพื่อนสนิทอย่างกุสุมามาถึงจุดหมายปลายทาง ทั้งสองสาวจึงหรี่ตาแหงนหน้ามองตึกติดกระจกสูงซึ่งโดดเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงหน้าเพื่ออ่านป้ายประชาสัมพันธ์ “วันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอวะยัยบุษบก ทำไมคนถึงพลุกพล่านนักล่ะ” กุสุมาซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีดำ กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ เท้าสะเอวหันมามองเพื่อนสาวซึ่งแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงเอี๊ยมผ้ายีนส์สีซีดปักลวดลายยาวถึงตาตุ่ม ใส่เสื้อยืดคอกลมลายทางขาวดำแขนยาว สวมรองเท้าสานส้นตึก และขาดไม่ได้คือแว่นสายตาคู่ใจกรอบดำที่ไม่ยอมเปลี่ยนแบบสักที “คงมีงานอะไรมั้ง” หลานสาวเจ้าของสำนักพิมพ์ตอบส่งเดชเมื่อเห็นถึงความผิดปกติ ก่อนจูงมือกุสุมาเอาไว้เมื่อเห็นเด็กสาวรอบข้างเริ่มหันมาสนใจเพื่อนของเธอ ซ้ำยังส่งตาปรอยมาให้ราวอ่อยหนุ่ม “อย่าไปสนใจเลย ฉันว่าเราไปหาคุณป้าดีกว่า” “เฮ รีบไปแบบนี้เพราะหึงฉันรึเปล่า?” กุสุมาไม่วายยื่นหน้าเข้ามาใกล้ กระซิบข้างใบหู และการกระทำนั้นก็ทำให้เด็กสาวที่ให้ความสนใจในตัวกุสุมาถึงกับแอบกรี๊ดในตัวสาวหล่อ “ไม่ได้หึง แต่รำคาญ แกนี่เนื้อหอมเหลือเกินนะ ไปไหนมาไหนทีสาว ๆ นี้ตามเป็นโขยง น่าจะมาเอาดีด้วยการเป็นดาราซะเลย ท่าทางจะรุ่ง”