บทที่ 2 นางแบบจำเป็น (4)

“แต่ผมคิดว่า ผมเคยเห็นคุณนะ” สายตาสีสนิมเหล็กวาววับคงจ้องมองรูปร่างหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าในท่าครุ่นคิด และการมองของอารัญนี่เองที่ทำให้นิทรารู้สึกเสียวสันหลังมากกว่าเดิม จะแปลกอะไรถ้าอารัญทักเธอแบบนั้น ก็ในเมื่อเธอเพิ่งสร้างวีรกรรมจนกลายเป็นข่าวใหญ่บนหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อไม่กี่วันนี้เอง นิทราไม่ตอบอะไรรีบยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วหลบสายตาด้วยการหันไปรับรองเท้าส้นตึกจากกุสุมามาสวมใส่ พร้อมกระตุกชายเสื้อเชิ้ตสีเข้มของเพื่อนสาวเป็นการส่งสัญญาณนัย ๆ ว่าให้ช่วยออกตัวปกป้องเธอ “เข้าใจผิดแล้วล่ะฮะคุณอารัญ แฟนผมไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน ขอโทษอีกครั้งที่กวนใจ และทำให้คุณเสียเวลา” ผู้แสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของบอกเสียงห้วนก่อนค้อมศีรษะให้น้อย ๆ แต่ก็เผลอสบตากับช่างภาพหนุ่มชื่อดังซึ่งหล่อไม่มีที่ติ จากนั้นจึงปรายตามายังนิทราซึ่งถูกอุปโลกน์ให้มาเป็นแฟนสาว “ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?” นิทราส่ายหน้าก่อนถูกกุสุมาคว้าเอวบางให้เดินเลี่ยงมาอีกทาง พอเดินตัวปลิวเข้ามาถึงในห้องน้ำสองสาวถึงถอนหายใจออกมาพร้อม ๆ กัน กุสุมาซึ่งเก็บอารมณ์มานานจึงกรี๊ดลั่นห้องน้ำ จนนิทราต้องรีบเอามือมาปิดปากเพื่อนสาวไว้ “ตัวอะไรกัดยะ กรี๊ดซะขนาดนี้เดี๋ยวใครก็นึกว่าแกถูกฆ่าหมกห้องน้ำหรอก” “ความหล่อกัดหัวใจไง เฮ้อ ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้หล่อ… หล่อมากๆ” ดวงตาเคลิ้มฝันกับกิริยาปลื้มปิติจนออกนอกหน้านอกตาพร้อมบิดกายไปมาของกุสุมาทำเอานิทราถึงกับส่ายหน้า “หล่อตายล่ะ เกย์ชัดๆ” พอโดนนิทราขัดคอ กุสุมาจึงหันมาทำตาดุใส่ “นั่นล่ะ จะเกย์ จะเก้ง หรือกวางก็หล่อได้ใจมาก ๆ” “น้อย ๆ หน่อยเถอะแม่คุณ นายนั่นเป็นคู่แข่งตัวฉกาจของเลิฟเมจิกนะ” “รู้น่าไม่ต้องย้ำ จะว่าไปงานแถลงข่าวแบบนี้ป้าแกเชิญมาแต่สื่อมวลชนไม่ใช่เหรอ แล้วนายอารัญนั่นมาทำอะไรที่นี่วะ?” นิทราซึ่งกำลังเติมลิปสติกสีสดใสให้เรียวปากของตัวเองหยุดมือ พลางมองคนถามที่อยู่ในมาดทอมบอยผ่านกระจกบานโตใสสะอาดนิดหนึ่ง แล้วตอบไปด้วยน้ำเสียงกวน ๆ “มากินผัดไทมั้ง” แค่นั้นกุสุมาจึงเข้ามาล็อคคอแล้วจี้เอวบางของนิทราของนิทราทันที “กินผัดไทเหรอ นี่แน่ะ ๆ” “ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้บ้าสุ ปล่อยฉันนะ ฮ่าฮ่าฮ่า” “ต้องทำโทษ อยากกวนประสาทฉันดีนัก” กุสุมาหยุดมือแต่ยังกัดฟันอย่างมันเขี้ยว และยังล็อคคอนิทราไว้ไม่วายหรี่ตามอง “แค่ตอบเล่น ๆ ต้องจริงจังด้วยเหรอ” นิทรายิ้มประจบ พลางลูบแขนกุสุมาเบา ๆ “ไม่ได้จริงจัง แค่หมั่นไส้แกเท่านั้น กวนประสาทไม่เลือกเวลา” นิทราหดคอแต่ส่งสายตาหวานมาให้ พอรู้ว่าไม่ได้ผลเธอจึงปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ “เกย์นั่นอาจมารอฟังแถลงข่าวของคุณป้าก็ได้ ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ เมื่อสัปดาห์ก่อนป้าเพชรบอกว่าจะจัดงานแสดงผลงานที่ผ่านมาทั้งหมดด้วยล่ะ” “งั้นเกย์รูปหล่อนั่นคงตามกลิ่นมา” “เป็นไปได้ ฉันว่าเรารีบไปพบป้าเพชรกันเถอะ ไม่อยากอยู่ที่นี่นานนัก” นิทรารีบชวนพร้อมห่อไหล่เข้าหากัน และกิริยานั้นก็เรียกเสียงหัวเราะจากกุสุมาได้ดี “กลัวความลับแตกงั้นสิ” นิทราพยักหน้ารับแล้วลากกุสุมาไปยังห้องทำงานส่วนตัวของเพชรธาราทันที ทว่าพอไปถึงข้างบนห้องทำงานของป้าเธอซึ่งเป็นชั้นสิบสองและเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับพนักงานคนอื่น ๆ เธอกลับพบว่าประตูห้องทำงานกลับล็อคซะนี่ “เข้าไม่ได้ เอายังไงต่อล่ะทีนี้?” สาวห้าวเท้าสะเอวขอคำปรึกษา “คงต้องนั่งรอ” “ถ้าป้าเพชรมาตอนเย็น เราไม่ต้องนั่งรอจนแห้งเลยเหรอวะ แต่ฉันมีความคิดดีกว่าการนั่งรอนะยัยบุษบก” กุสุมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ “ยังไง?” “ตามฉันมาสิ” กุสุมารีบจูงนิทรากลับลงมายังชั้นสิบอีกครั้ง ##### บทที่ 3 แม่มดแห่งวงการ นับเป็นความกล้าหาญของนิทรามากทีเดียวที่เธอยอมให้กุสุมาลากตัวเข้ามาอยู่ในห้องแถลงข่าว แล้วนั่งฟังคุณเพชรธาราเจ้าของฉายา ‘แม่มดแห่งวงการภาพถ่าย’ พูดถึงผลงานล่าสุดที่เกี่ยวข้องกับภาพถ่าย ‘อาจิไซ’ ซึ่ง