ตอนที่ 2 ปิดทางหัวใจ (กุหลาบทะเลทราย)

ตอนที่ 2 ปิดทางหัวใจ “แต่ถ้าคุณยังดื้อกับดิฉันอยู่แบบนี้คุณก็จะไม่มีทางหายและแฟนคุณก็จะเสียใจมากที่คุณเป็นแบบนี้” นาธานหยุดยืนนิ่ง “คุณโตแล้วนะคะหัดมีความคิดบ้าง อย่าทำตัวเป็นเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้”พยาบาลสาวพูดต่อ “ฮึ เธอกล้ามากที่มาสั่งสอนฉันแบบนี้ ไม่มีใครกล้าดีแบบนี้มาก่อน ฉันอยากรู้นักว่าหน้าตาของเธอจะเป็นยังไง จะน่าเกลียดเหมือนปากของเธอหรือเปล่า” ชายหนุ่มกอดอกหันมาทางหญิงสาวสายตานิ่งสนิท “ถ้าอยากเห็นหน้าดิฉันก็ต้องรีบหายไวๆ หรือว่าคุณกลัว” หญิงสาวใช้คำพูดกระตุ้นให้ชายหนุ่มนึกอยากเอาชนะเธอ “กลัว เธอคิดว่าฉันกลัวเธอหรือไง” สีหน้าของเขาบึ้งตึง “ถ้าไม่กลัวแล้วทำไมไม่ทำตามที่ดิฉันแนะนำหละคะ” “ก็ได้ งั้นเธอก็มาช่วยฉันอาบน้ำแต่งตัวจะได้เร็วขึ้น” ชายหนุ่มยิ้มที่มุมปาก “คงไม่เหมาะเดี๋ยวดิฉันจะไปตามผู้ช่วยคุณให้แล้วกันนะคะ” หญิงสาวหันหลังและจะก้าวเดินออกไปก็ต้องหยุดชะงัก “เธอกลัวฉันหรือไง ฉันบอกแล้วไงว่าไม่สนใจผู้หญิงปากร้ายอย่างเธอหรอก ถ้าใครได้เธอไปเป็นเมียมีหวังคงโชคร้ายน่าดู” จุฑาพรชะงักรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจ “ค่ะ ไม่มีใครต้องการผู้หญิงจนๆอย่างดิฉันหรอก” น้ำเสียงของหญิงสาวอ่อยลงและน้ำตาเริ่มมาคลอที่เบ้าตาดีที่อีกฝ่ายมองไม่เห็นไม่งั้นเธอคงอายขายขี้หน้าเขาเป็นแน่ “เธอเป็นอะไรเสียงอ่อยๆ” ชายหนุ่มถาม “เปล่าค่ะ ลุกขึ้นสิคะจะให้ฉันช่วยอาบน้ำให้ไม่ใช่หรือ ฉันเคยอาบน้ำให้หลานชายมาก่อน” หญิงสาวบอก “แต่ฉันไม่ใช่เด็ก” ชายหนุ่มเสียงแข็งขึ้นอีกครั้ง “อ้าว ไม่ใช่หรือคะ นึกว่าใช่เห็นเอาแต่ใจตัวเองและชอบเรียกร้องความสนใจจากผู้อื่น” “ฮึ เธอนี่มันปากเก่งจริงๆเลย ถามจริงๆเถอะเธอเป็นพยาบาลมาได้ยังไงคนไข้ที่เธอดูแลอยู่ไม่กระอักเลือดตายบ้างหรือ” ชายหนุ่มหัวเราะ “ไม่มีนะคะเพราะคนไข้ที่ฉันดูแลอยู่จะนิสัยดีทุกคน” “นี่เธอว่าฉันนิสัยไม่ดีสินะ” “ค่ะ รู้ตัวแล้วคุณก็น่าจะปรับปรุงตัวนะคะ” “พยาบาลอย่างพวกเธอไม่ดีเองต่างหากทำอะไรไม่เข้าท่า ชอบจู้จี้กับฉันดีนัก ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวชอบบังคับ” ชายหนุ่มพูดเหน็บอีกฝ่าย “ดิฉันว่าคนที่ไม่เข้าท่าก็คือคุณ คุณเป็นคนทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ถ้าทำตามที่หมอและพยาบาลบอกคุณก็คงจะหายไปนานแล้ว” หญิงสาวบอกเขาเสียงเรียบ “เธอกล้ามาสอนคนอย่างฉันเชียวหรือ อยากตกงานหรือไง” นาธานหน้าแดงด้วยความโกรธ “อย่าเพิ่งโกรธนะคะ เดี๋ยวเส้นเลือดในสมองจะแตกเสียก่อน”หญิงสาวพูดยั่ว “เธอ...”ชายหนุ่มโกรธจนแทบระงับอารมณ์ไม่อยู่แต่แล้วจู่ๆเขาก็หัวเราะออกมา “ฮ่า ฮ่า ฉันเพิ่งเคยเจอผู้หญิงที่บ้าแบบเธอ ฉันก็อยากรู้ว่าเธอจะทนได้สักกี่น้ำ เอาหละเข้ามาถอดเสื้อผ้าให้ฉันได้แล้ว” ชายหนุ่มสั่ง จุฑาพรหน้าแดงก้าวเข้ามายืนด้านหน้าของเขากลิ่นโคโลญลอยเข้าจมูกหญิงสาวโดยไม่ตั้งใจ หัวใจของหญิงสาวเต้นเร็วขึ้น เธอพยายามบังคับมือไม่ให้สั่น “เธอไม่อายฉันบ้างหรือไง” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นมาดื้อๆ “คุณยังไม่อายแล้วฉันจะอายคุณทำไม จริงไหมคะ” หญิงสาวตอบกลับจนอีกฝ่ายรีบหุบยิ้ม เขาต้องการจะแกล้งเธอเล่นแต่เมื่ออีกฝ่ายไม่รู้สึกอะไรเขาจึงโกรธขึ้นมาอีก “หน้าด้าน ออกไป ไป” เขาตวาดเสียงดังแต่หญิงสาวไม่นึกกลัวเพราะเธอเคยเจอมามากกับคนไข้ที่เจ้าอารมณ์แบบเขาเธอสามารถรับมือได้อย่างสบาย หญิงสาวเดินออกมาและสวนกับคัสซิมที่หน้าห้องเมื่อเขาเปิดประตูเข้ามา “มีอะไรกันครับ” “เปล่าหรอกค่ะ เพียงแค่เด็กไม่รู้จักโตโมโหน่ะค่ะ” หญิงสาวยิ้มให้เขาและหันไปทางนาธาน “เดี๋ยวฉันจะมารับคุณลงไปทานข้าวที่ด้านล่าง ถ้าคุณดื้ออย่าหาว่าฉันโหดกับคนไข้ก็แล้วกัน” หญิงสาวพูดทิ้งท้ายเอาไว้และเดินออกมาเรียกให้คัสซิมเข้าไปทำหน้าที่แทน “เธอ...ผู้หญิงบ้าคัสซิมนายไปจ้างใครมาไล่ออกไปเลย ฉันไล่เธอออก” ชายหนุ่มสั่ง “คงไม่ได้หรอกครับนายเพราะเธอยังไม่ได้เริ่มงานเลย” คัสซิมอมยิ้ม คราวนี้นายของเขาคงจะได้เจอกับของจริงเข้าแล้ว “แต่ฉันสั่งให้ไล่ออก” น้ำเสียงของชายหนุ่มกระด้างขึ้น “แต่เธอไม่มีความผิดนะครับ” “ผิดสิเพราะหล่อนกล้าขัดคำสั่งฉัน เถียงฉัน นี่หรือผู้หญิงไทยที่นายบอกว่าอ่อนโยนน่ารัก ผิดถนัดเลยผู้หญิงคนนี้ทั้งก้าวร้าว ทั้งด่าเก่ง ไม่เหมือนคนอื่นสักนิด” “นั่นแหล่ะครับข้อดีของเธอคือไม่เหมือนคนอื่น เธอกล้าที่จะตัดสินใจและทำเพื่อให้คุณหาย จริงไหมครับ” คัสซิมเดินเข้ามาใกล้ชายหนุ่ม “นายต้องให้โอกาสเธอนะครับ อย่าเพิ่งใจร้อนดูเธอไปก่อน ถ้าทำแล้วนายไม่หาย นายจะไล่เธอออกผมก็ไม่ว่า” คัสซิมเสนอแนะ นาธานนิ่งเงียบ “ก็ได้ แต่นายก็ไปเตือนเธอด้วยว่าอย่ามายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉันให้มันเกินขอบเขตก็แล้วกัน อีกอย่างอย่ามาสั่งสอนฉันๆไม่ชอบ นายก็รู้เวลาที่ฉันโมโหมากๆแล้วจะเป็นยังไง” ชายหนุ่มบอกและเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างชำนาญ คัสซิมลอบถอนหายใจ...ชายหนุ่มคิดว่าพยาบาลสาวคนนี้คงทำให้นายของเขาหายจากอารมณ์แปรปรวนได้และอาจจะกลับมามองเห็นอีกครั้ง ระหว่างที่นาธานกำลังอาบน้ำแต่งตัวอยู่ คัสซิมก็ลงมาคุยกับจุฑาพรที่ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง “คุณใจกล้ามากเลยนะครับไม่เคยมีใครกล้าทำแบบคุณมาก่อน” “ฉันจะถือว่าเป็นคำชมนะคะ” หญิงสาวยิ้ม “แต่ผมขอเตือนเอาไว้ก่อนนะครับ เวลาที่นายโมโหมักจะปวดหัวอย่างรุนแรงและอาจทำร้ายคุณได้” คัสซิมเตือนหญิงสาว “ค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่เตือน ดิฉันจะระวังตัวค่ะ” “ดีครับ” ชายหนุ่มยิ้ม “ฉันมีเรื่องจะถามคุณเกี่ยวกับคุณนาธานนะคะ เอาไว้ใช้ศึกษาและหาวิธีรักษา” หญิงสาวบอกเขา “ได้สิครับคุณอยากรู้อะไรบ้าง” “เวลาไปหาหมอใครจะพาไปคะ” “คุณหมอประจำตัวจะมาดูอาการให้ที่บ้านครับ” ชายหนุ่มตอบ “แล้วเขาเคยออกไปนอกบ้านบ้างหรือเปล่าคะ” “ไม่เคยครับ ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของเขาหรอกครับ” หญิงสาวพยักหน้ารับรู้ “แล้ว เอ่อ..แฟนเขามาเยี่ยมบ่อยหรือเปล่าคะ” “ไม่บ่อยนะครับนานๆที” “เอ๊ะ ทำไมหละคะ เอ่อ ขอโทษนะคะที่ถามมากเกินไป ไม่ต้องตอบก็ได้ค่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณซาน่าเป็นดาราชื่อดังของที่นี่เธอมีงานยุ่งมากน่ะครับ” “มิน่าคุณนาธานถึงอารมณ์เสียบ่อยๆ” “ทำไมครับ” คัสซิมถาม “คนป่วยทุกคนไม่ว่าเป็นใครก็ต้องการความเอาใจใส่จากคนที่รักด้วยกันทั้งนั้น คุณคัสซิมคงเข้าใจนะคะ” “ครับ ผมเข้าใจ” “ฉันรบกวนคุณคัสซิมช่วยจัดโต๊ะอาหารที่สนามหญ้าหน้าบ้านด้วยนะคะแล้วก็เอาของที่สามารถจะแตกได้ออกไปให้หมดและเปิดพื้นที่ให้กว้างอย่าให้มีสิ่งกีดขวางทางเดิน” “ได้ครับเดี๋ยวผมจัดการให้นะครับ” ชายหนุ่มบอกและรีบไปจัดการตามที่หญิงสาวบอก จุฑาพรเดินกลับเข้ามาในห้องของชายหนุ่มอีกครั้งและพบว่าเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว นาธานหันมาตามกลิ่นหอมอ่อนๆที่ลอยเข้ามาปะทะจมูก “ฉันบอกแล้วว่าไม่ลงไป ฉันจะกินข้างบน” “ไม่ได้ค่ะ” “เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญมากที่สุด” “ไม่ทราบสิคะ ถ้าคุณรำคาญดิฉันก็ทำตามที่ดิฉันต้องการสิคะแล้วดิฉันจะไม่มายุ่งกับคุณอีก” “ผู้หญิงบ้า หน้าด้านที่สุด” ชายหนุ่มสบถและลุกขึ้นเดินมาทางหญิงสาว จุฑาพรรีบเข้าไปช่วยประคองเพราะกลัวว่าจะสะดุดล้มแต่อีกฝ่ายกลับพูดเหน็บเธอขึ้นมาอีก “รู้สึกว่าเธอชอบที่จะถูกเนื้อต้องตัวผู้ชายเสียเหลือเกิน สงสัยเธอไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายมาก่อนใช่ไหม” หญิงสาวนิ่งเงียบ ชายหนุ่มจึงได้ใจคิดสนุกกับคำพูดเหน็บแนมของตนเอง “ไม่ตอบก็แสดงว่าจริง หน้าตาเธอคงดูไม่ได้เลยหละมั้งถึงไม่มีแฟน” จุฑาพรอยากจะเถียงเขาออกไปแต่ก็ทำได้แค่เพียงเงียบ ความเงียบของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มนึกสนุก “ฉันอยากเห็นจริงๆว่าเธอรูปร่างน่าตาเป็นยังไง น่าเกลียดมากหรือเปล่า ตอบฉันหน่อยซิ” “ฉันก็เป็นฉัน”คำตอบห้วนๆของหญิงสาวทำให้ชายหนุ่มหมดอารมณ์สนุก “เธอมีแฟนหรือยัง” “ต้องตอบด้วยหรือเปล่าคะ” หญิงสาวย้อนถามเขา “ต้องตอบเพราะฉันเป็นนายจ้างของเธอ” “เคยมีค่ะ” “หมายความว่ายังไงเคยมี” ชายหนุ่มหยุดเดิน “เขาแต่งงานไปแล้ว” “ฉันเข้าใจว่าทำไมเขาถึงหนีเธอไปแต่งงาน ปากดีอย่างเธอใครเข้าจะต้องการ” น้ำเสียงของเขาแสดงออกถึงความพอใจในคำพูดของตนเอง จุฑาพรกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างหนักเมื่อเขาพูดกระทบให้เจ็บใจเล่น “อย่ามาเป็นกังวลกับเรื่องของคนอื่นอยู่เลยค่ะ ดูแลตัวของคุณเองก่อนจะดีกว่า” หญิงสาวเข้ามาช่วยประคองเขาอีกครั้ง “ค่อยๆนะคะข้างหน้าเป็นบันได” หญิงสาวบอกและพาเขาเดินลงมาจนถึงชั้นล่าง ทุกคนต่างมองเขาอย่างตกใจเพราะไม่เคยเห็นพยาบาลคนไหนพาเขาลงมาแบบนี้และไม่คิดว่านายหนุ่มของพวกเขาจะยอมลงมาง่ายๆแบบนี้ “มาครับผมช่วย” คัสซิมเดินเข้ามาช่วยประคองนายหนุ่มแทนหญิงสาว “อากาศสดชื่นมากเลยนะครับนาย กำลังเย็นสบาย ดอกไม้ก็ออกดอกสวยงามมาก” คัสซิมบรรยายให้ชายหนุ่มฟัง “หยุดได้แล้วคัสซิมบรรยายไปก็เท่านั้น ฉันนึกภาพไม่ออกหรอก ฉันมันตาบอด” “คนตาบอดบางคนมองอะไรได้ดีกว่าคนตาดีเสียอีกนะคะถ้าคุณเปิดใจของตนเอง” “เธอพูดอะไรฉันไม่เข้าใจ อย่าเรื่องมากฉันจะทานข้าวแล้วจะรีบขึ้นไปพักผ่อน” หญิงสาวจึงเงียบและปล่อยให้ชายหนุ่มทานข้าวโดยมีคัสซิมคอยช่วยอยู่ข้างๆ