บทที่ 6 (2)
วิลาสินีเถียงกลับไปแล้วก็ต้องหน้าแดงซ่านมากขึ้นเมื่อเขาโน้มกายต่ำลงมาจนกระทั่งหล่อนเริ่มรู้สึกอึดอัดระคนหวามหวั่นขึ้นมา แผงอกของเขาที่ส่งไออุ่นมาให้
ใบหน้าของเขาที่ก้มลงมาเกือบจะแนบชิด ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดอยู่ที่ปลายจมูก แล้วยังนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มที่มองหล่อนนิ่งนาน มันชวนให้คิดถึงบทเรียนในหนังสื