บทที่ 3 (8)
เขาพยักพเยิดให้หล่อนนั่งลงบนโซฟาข้างๆ แล้วก็ไม่พูดพล่ามทำเพลงเลยสักนิดกับการทำตัวเป็นหมอจำเป็นสำหรับหล่อน ทั้งที่หล่อนไม่อยากให้เขามาช่วยเป็นหมอจำเป็นเลยสักนิดเดียว
“เป็นแผลตรงไหนบ้าง บอกมาให้หมด ฉันจะได้ทำแผลให้ทีเดียว”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ ฉันทำเองได้”
“ฉันไม่ได้ขอความเห็นนะแม่ระเบิดเพลิงจอมซุ่มซ