บทที่ 4 (3)
หล่อนมัวแต่คิดเลยเถิดไปไกลจนเกสตันที่เงยหน้าขึ้นจากจานอาหารตรงหน้าต้องหรี่ตามอง ชายหนุ่มเห็นแววตาของหล่อนแปลกๆ แถมแก้มก็แดงจัด ยิ่งพอถูกเขามองก็หลบสายตาอีก แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าหล่อนกำลังคิดเลยเถิดไปกับคำพูดของเขา
“เฟลอร์...” เขาเรียก
“คะ มะ...มีอะไรคะ” หล่อนขานรับเสียงตะกุกตะกักอย่างมีพิรุธ
“ฉัน