已经是第一章了
บทที่ 9 (2)
“หมดเวลาหนีแล้วนะเกสตัน”
“ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่สนใจ ชีวิตผมมีค่าเมื่อผมอยู่ในครัวของผม”
เกสตันตอบเสียงเครียดพลางมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกทั้งขอบคุณและอยากให้ออกไปจากร้านของเขาไวๆ ผู้ชายคนนี้คือจุดเริ่มต้นของการทำอาหารของเขา คนๆ นี้เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ เป็นคนที่ชักชวนเขาเข้าสู่วงการที่เต็มไป
已经是最新一章了
加载中
