บทที่ 12 (7)
“อย่าไปเดินเล่นริมแม่น้ำคนเดียวอีก มันอันตราย”
เกสตันบอกแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้หล่อนมากขึ้น เพียงรุ้งจึงแกล้งยัดขนมปังในมือใส่ปากเขาแทนก่อนจะส่งยิ้มหวานให้พร้อมกับรับคำเขาด้วยความสุข
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะไม่ไปเดินเล่นริมน้ำอีก ถ้าคุณยอมจูบฉันตอนนี้”
ชายหนุ่มฟังแล้วก็ต้องกลืนขนมปังที่หล่อนยัดใส่ปากเขาลง