บทที่ 15 (2)
เกสตันรับคำแล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันไปทำงานช่างไม้ของเขาต่อโดยไม่เซ้าซี้หรือออดอ้อนหล่อนอีก แถมยังไม่ยอมลุกขึ้นไปกินอาหารที่เขาบ่นๆ ว่าหิวนั่นด้วย เหมือนกับเขาจงใจทำงานให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลยจนกว่าหล่อนจะพอใจ แต่นั่นทำให้ช่างไม้ตัวจริงสองคนที่ทำงานอยู่นึกเห็นใจเกสตันขึ้นมาพร้อมทั้งลงความเห็นด้วยว่า