บทที่ 15 (6)
เฟรเดริกบอกอย่างจงใจคั่นจังหวะ ทำเอาเกสตันถึงกับถอนหายใจพรืดออกมาทันที ส่วนเพียงรุ้งนั้นมัวแต่มึนเมากับจุมพิตของเขาจนลืมสิ้นทุกอย่าง มารู้ตัวก็ตอนพี่ชายพูดนั่นแหละ หล่อนจึงแกล้งหยิกแขนเกสตันทีนึง โทษฐานที่เขาไม่ยอมปล่อยหล่อนออกจากอ้อมแขนสักที
“ตาหมีบ้า ปล่อยได้แล้ว” น้ำเสียงของหล่อนแง่งอนแต่มีแววขอ