已经是第一章了
บทที่22
"ข…ขอบคุณครับคุณอา"
พชรพลละล่ำละลักขอบคุณชายสูงวัยตรงหน้า พลันน้ำตาก็ไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่
"ยังไม่ต้องมาขอบคุณไปหรอก ทำทุกอย่างให้เป็นเรื่องเป็นราวแล้วค่อยมาขอขมา แต่ก่อนอื่น…นู่นง้อให้ได้ก่อนค่อยมาคุยกัน"
ท่านว่าก่อนจะบุ้ยปากไปทางบุตรสาว
วริษฐาคลี่ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาก่อนจะโผเข้ากอดบิดาแน่น
已经是最新一章了
加载中
