已经是第一章了
บทที่ 4
วันรุ่งขึ้น เวลาทำงานปกติคือห้าโมงเย็นถึงเที่ยงคืนแต่ต้องมาก่อนหนึ่งชั่วโมงเพราะต้องเตรียมของ ช่วยกันทำความสะอาดร้าน สาวสวยสองคนในชุดเน้นสัดส่วนเดินโฉบเฉี่ยวเข้ามาในร้าน นับดาวและลลิตาไซส์ใกล้เคียงกันเธอจึงถูกเพื่อนบังคับให้ใส่
ด้วยรูปร่างเพรียวบางเพียงใช้การย่างก้าวให้ถูกจังหวะโปรยเสน่ห์ให้ถูกที่ เพียงเท่านี้ทุกคนต้องชายตามองแน่ เส้นผมดำขลับถูกปล่อยสยายตามแผ่นหลังพลิ้วไหวไปมาตามการย่างก้าว พอนับดาวได้แต่งหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เน้นรูปกว่าเดิม นางงามจักรวาลก็เถอะยังน้อยหน้า ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อยืดสีน้ำเงินเข้มเน้นความขาวเนียนของผิวเธอ
ลลิตาเคาะห้องทำงานของผู้จัดการร้านก่อนจะหันพยักหน้าให้เพื่อนตามเข้าไปข้างใน เธอพยายามทำตัวไม่มีปัญหาและมองข้ามสายตาหื่น ๆ ของเถ้าแก่และตั้งหน้าตั้งตาทำงาน
“เถ้าแก่พาเด็กเสิร์ฟมาแนะนำค่ะ ดาวคนนี่เถ้าแก่มา ส่วนนี่นับดาวค่ะ คนนี้ห้ามยุ่งนะคะ”ลลิตาแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน
“สวัสดีค่ะ” นับดาวยกมือไหว้ พอได้ยินเรื่องเถ้าแก่จากปากเพื่อนมาบ้าง แต่ไม่คิดว่าเขาดูดีทีเดียวติดตรงที่มีภรรยาแล้วนี่สิ
“เห็นลิตาพูดถึงบ่อย เดี๋ยวให้ลิตาพาไปเปลี่ยนชุดทำงานและออกไปรับออร์เดอร์ได้เลย” เถ้าแก่ส่งยิ้มให้ตามมารยาทก่อนจะมองสำรวจอีกฝ่ายอย่างตั้งใจทั้งรูปร่างหน้าตาถือว่าผ่านแบบนี้ทำงานได้สบาย ลูกค้ายิ่งชอบ ๆ อาหารตา
“อ้อ คงรู้ใช่ไหมที่ร้านเราไม่มีเรื่องพวกนั้นถ้าเจอลูกค้าลวนลามให้รีบบอกทันทีที่นี่ค่าปรับแพงจนไม่กล้าทำแน่”
“ขอบคุณค่ะ”
ลูกค้าปรับแพงแล้วถ้าโดนเจ้าของร้านลวนลามล่ะจะทำยังไง ลลิตากลอกตาเบา ๆ เธอไม่เคยโดนหรอกเรื่องนั้นเพราะเถ้าแก่ไม่ค่อยทำให้เห็น แต่ก็อดค่อนขอดไม่ได้ หญิงสาวพาเพื่อนออกมาด้านนอกไม่ลืมหยิบชุดทำงานติดมือมาด้วย ก่อนจะส่งให้เพื่อนไปเปลี่ยนแล้วเริ่มสอนงานให้ นับดาวเรียนรู้ไวไม่นานเธอก็คล่องแคล่ว
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา การทำงานของนับดาวผ่านไปอย่างราบรื่นและไม่มีวี่แววว่าสมุนเสี่ยโต้งจะรู้ที่อยู่และที่ทำงานของเธอแต่จะหนีไปได้สักเท่าไรกัน สักวันพวกนั้นก็ต้องรู้ว่าเธอทำงานที่ไหนและพักอยู่กับใคร ต้องอาศัยช่วงเวลานี้เก็บเงินให้มากที่สุดเพื่อจ่ายหนี้ทุกอย่างจะได้จบ
นับดาวทำงานร่วมเจ็ดวันทิปและรายได้มีเพิ่มขึ้นแต่ที่เสียไปคือเวลาเพราะกว่าจะทำงานเสร็จกลับถึงบ้านต้องนอนยาว หากเหนื่อยมาก ๆ ทำให้ต้องนอนพักยาวกว่าจะตื่นก็ใกล้เวลาทำงาน แต่แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน หากไม่ออกไปเดินเพ่นพ่านให้พวกนั้นเห็นเธอก็ปลอดภัย
วันนี้ก็เช่นกันเธอทำงานปกติเหมือนทุกวัน เรียวปากอิ่มยิ้มหวานเมื่อรับออร์เดอร์ลูกค้า ส่วนใหญ่ที่มานั่งจะสังสรรค์บ้าง เที่ยวกับแฟนบ้างเพราะที่นี่ร่วมนักร้องชั้นนำและเป็นดนตรีสดและไม่มีปัญหาเรื่องลวนลามตามที่รับประกันไว้
“ว้าย คุณเรวัตนี่ สวัสดีค่ะ ช่วงนี้ไม่มีงานให้เจนนี่รับใช้เลยเหรอคะ”
“ก็เรื่อย ๆ แล้วหล่อนไปทำอะไรมาตู้มเชียว”
“ก็นิดหน่อยค่ะ อุ๊ย ขอตัวก่อนนะคะสามีเรียกแล้ว”
เรวัตเหลือบตาสะดุดเข้ากับสาวเสิร์ฟรูปร่างดี หน้าตาสวย ทุกอย่างเหมาะเจาะและตรงตามสเปคที่ลูกค้าอยากได้ ร่างอวบอั๋นเขยับนั่งพร้อมยกมือโบกเรียกอีกฝ่ายมาหา
“ต๊าย น้องคะ พี่เป็นเอเจนซี่หาเด็กเสิร์ฟไปทำในงานเลี้ยงของพวกเศรษฐี น้องเองก็เป็นเด็กเสิร์ฟอยากไปทำไหม แค่คืนเดียวแลกเงินห้าหมื่นจำกัดแค่สิบคนเท่านั้น น้องไม่ต้องตอบตอนนี้นี่นามบัตรพี่ถ้าสนใจโทรมาหาแล้วเราค่อยคุยรายละเอียดกันอีกที”
เรวัตร่ายมนตร์คาถาใช้เงินเข้าล่อเหมือนเดิมหาคนที่เต็มใจไปทำงาน ยิ่งสวย ๆ ท่าทางซื่อ ตามไม่ทันยิ่งดีใหญ่ สายตาไล่ตามทั่วร่างสำรวจความพร้อมของสินค้าที่มีคนเสนอให้หาสิบคนเพื่องานเลี้ยงแน่นอนว่าถามหล่อนก็ต้องมีงานอื่นแอบแฝงแน่นอน อีกอย่างหล่อนดูเหมือนคนเดือดร้อนเรื่องเงินไม่ยาก ตาจะโตเมื่อรู้จำนวนเลข เรียวปากจะอมยิ้มพร้อมมีท่าทีครุ่นคิดแสดงออกมาให้เห็น
นับดาวสอดก้มลงอ่านชื่อในนามบัตรก่อนจะเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วเงยหน้ามองอีกฝ่ายอีกครั้ง ท่าทางไม่ได้เลวร้ายเพียงแค่เป็นเพศที่สาม แต่กระนั้นเรื่องเงินมันสำคัญเพราะความอยากได้
已经是最新一章了
加载中
