已经是第一章了
บทที่ 12
คริสเตียนกุมสะโพกมนไว้มั่นแล้วยกร่างบางขึ้นเพียงเล็กน้อย ปากหนายังทำหน้าที่กลืนเสียงทัดทานแสร้งบอกตัวเองไร้เดียงสาลงคอปลุกเร้าเธอด้วยบดเบียดส่วนปลายหัวบานก่อนจะดึงเอวคอดสวมทับความร้อนผ่าวไม่อาจประวิงเวลาต่อได้อีก
“อื้อ เจ็บ” นับดาวกรีดร้องสุดกลั้นพร้อมหยาดน้ำตาไหลรินนองแก้มทั้งสอง ปลายเล็บจิกลงบ่าแ
已经是最新一章了
加载中
