บทนำ ทาสรักบำเรอ (4)

“ก็นาญ่ารักเขา...” หญิงสาวอ้อมแอ้ม “นาญ่าไม่อยากให้ปีเตอร์รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ” “ถ้าอย่างนั้นพี่จะสั่งสอนผู้หญิงคนนั้นแค่เบาะ ๆ ก็แล้วกัน” ชีคบราเยส บอกเสียงเข้ม ดวงตาเป็นประกายระยับ “จริงนะคะ” “จริง” ชีคหนุ่มรับปากพลางประคองน้องสาวให้ลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาตัวนุ่ม “แต่พี่มีเงื่อนไข” “เงื่อนไขอะไรคะ?” “ถ้าพี่จัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว แต่ปีเตอร์ยังมีเรื่องฉาวกับสาว ๆ อีก พี่จะไม่ยอมให้เราคบหากับเจ้าหมอนี่อีก เราจะตกลงไหม?” นาญ่าอ้ำอึ้ง พูดไม่ออกไปชั่วขณะ “คิดให้ดี ๆ นาญ่า อย่ารักใครแบบไม่ลืมหูลืมตา หากตัดสินใจผิดพลาด น้องจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต” มือหนาวงลงบนไหล่บางพร้อมกับบีบเบา ๆ “ค่ะ หากจัดการผู้หญิงคนนี้ไปได้แล้วปีเตอร์ยังเจ้าชู้ นาญ่าจะเลิกกับเขาเอง” “ดีมาก” ชีคบราเยสพยักหน้ารับด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาจึงลงมือทำบางอย่างทันที... งานปาร์ตี้ที่ปีเตอร์จัดขึ้นในผับชื่อดังกินเวลาถึงตีสองเศษ ทีมงานทุกคนที่มาร่วมงานสนุกสุดเหวี่ยงกันเต็มที่ เพราะทุกคนรู้ดีว่าปีเตอร์เป็นประเภทพวกใจกว้าง รักลูกน้อง และทุ่มไม่อั้นหากงานชิ้นใดชิ้นหนึ่งประสบความสำเร็จ สำหรับเพลงพิณที่เป็นหนึ่งในทีมงานก็เช่นกัน หญิงสาวสนุกสนานเต็มพิกัด เธอทั้งดื่ม ทั้งเต้น ออกลีลาแปลก ๆ สร้างความสุขและเสียงหัวเราะให้ผู้คนรอบข้างได้เป็นอย่างดี แน่นอนว่าผู้จัดการส่วนตัวอย่างทะนงศักดิ์ไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเพลงพิณอีก ทั้งนี้เป็นเพราะปีเตอร์ได้เสนอผู้ชายรูปหล่อ กล้ามโตไว้เป็นค่าปิดปากให้กับทะนงศักดิ์นั่นเอง งานนี้เพลงพิณที่เมามายจนคอพับคออ่อนจนแทบไม่เหลือสติจึงอยู่ภายใต้การดูแลของปีเตอร์โดยปริยาย พอชายหนุ่มเสนอตัวเข้ามาเทคแคร์เพลงพิณ สมาชิกทุกคนในกองถ่ายจึงพากันไม่รู้ไม่เห็น เพราะต่างรู้ดีว่าหากยังอยากมีงานดีเงินดี ก็ไม่ควรยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของปีเตอร์ แต่เรื่องนี้ก็จะกลายเป็นเรื่องซุบซิบในกองถ่ายต่อไป “ปาร์ตี้เลิกแล้ว เรากลับที่พักกันเถอะครับ” ปีเตอร์กระซิบเสียงแผ่วที่ข้างหูหญิงสาวซึ่งพริ้มตาหลับอย่างสบายคาแก้วเหล้า แต่เขาก็ถูกหญิงสาวผลักหน้าออกไป “อื้อ... อย่ายุ่ง... เหล้า... เอาเหล้า... มาอีก” เพลงพิณที่สะลึมสะลือสะอึกเล็กน้อยอีกทั้งพยายามมองหน้าคนที่รบกวนเธอ “พอเถอะแซนดี้ คุณเมามากแล้วนะครับ” “มาว... ที่หนาย” หญิงสาวยิ้มหวานก่อนหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม แต่เธอก็สำลักเหล้าอีกทั้งยังทำเหล้าหกเลอะเสื้อเกาะอกที่ใส่ “เสื้อเลอะเหล้าแล้วคนสวย” ปีเตอร์ยิ้มมุมปาก ดวงตาพราวระยับเมื่อเห็นน้ำอำพันเปื้อนบริเวณเนินอกอวบอิ่ม ยิ่งเห็นหญิงสาวเลียริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงมันวาวด้วยแล้ว แก่นกลางกลายที่หลับใหลก็ผงาดลำ รู้สึกร้อนลุ่มไปทั้งตัว แล้วจินตนาการก็ดึงให้ปีเตอร์จมอยู่ในอารมณ์ดำฤษณา มันจะวิเศษสักแค่ไหนหากเขาจะได้กระแทกกระทั้นเธอให้หนำใจ ทำให้เธอร้องครางไม่เป็นศัพท์ บิดกายเร่า ๆ ส่ายสะโพกร่อนอยู่ใต้อ้อมกอด แค่คิดเขาก็แทบอดใจไม่ไหวที่จะกระชากตัวหญิงสาวมาจุมพิต แต่เพราะตอนนี้เขายังอยู่ในผับ มีลูกน้องหลายสิบคนคอยจับตามอง เขาจึงต้องสำรวมเก็บอาการไว้ “เรากลับกันดีกว่าเนอะแซนดี้ เดี๋ยวผมขับรถไปส่ง” ปีเตอร์อาสาพลางวางมือโอบไหล่บางของหญิงสาว แต่เพลงพิณก็ปัดมือหนาที่ทำรุ่มร่ามกับเธอออกไป “เดี๋ยวพี่แซม... ก็ไปส่งฉันเอง... คุณไม่ต้อง... ยุ่ง... หรอก” หญิงสาวบอกเสียงอ้อแอ้พลางพริ้มตาหลับ แต่ในมือยังถือแก้วเหล้าเอาไว้ “แซมหนีไปขึ้นสวรรค์กับหนุ่มหล่อกล้ามโตแล้ว เขาไม่พาคุณไปส่งหรอกแซนดี้” “จริง... เหรอ?” หญิงสาวปรือตาอีกทั้งทำหน้ายุ่งขณะถาม “ผมจะโกหกคุณทำไม กลับกันเถอะที่รัก คุณจะได้พักผ่อน” เพลงพิณนิ่งไป สติที่เหลือน้อยนิดบอกให้ปฏิเสธผู้ชายคนนี้ แต่ความคึกคะนองกลับกระตุ้นให้เธอพยักหน้าตอบตกลงดื้อ ๆ “ก็ได้ ๆ... แต่ฉัน... ไม่ขับรถนะ” ปีเตอร์อมยิ้มเจ้าเล่ห์ “ผมไม่ใช้คนเมาขับรถหรอกครับ มาเถอะผมช่วยพยุงคุณไปที่รถเอง” สิ้นคำปีเตอร์จึงถึงเนื้อถึงตัวหญิงสาวทันที “ไม่ต้องยุ่ง!” เพลงพิณปัดมือนั้นออกอย่างหวงเนื้อหวงตัว อีกทั้งเธอยังพยายามยืนด้วยตัวเอง แต่เพราะหญิงสาวใส่รองเท้าส้นสูง กอปรกับดื่มเข้าไปเยอะจนเมามายแทบไม่เหลือสติ จึงทำให้เพลงพิณไม่สามารถประคองตัวเองได้ เธอจึงเซล้ม แต่ปีเตอร์ก็ไหวตัวทันเข้ารับร่างของหญิงสาวไว้ได้ทันก่อนที่จะล้มลงไปกองกับพื้น “เห็นหรือยังว่าคุณเมาจนเดินแทบไม่ไหวแล้ว มาเถอะผมช่วย” ปีเตอร์โอบเอวบางไว้ทันที ครั้งนี้เพลงพิณไม่ขัดขืนใด ๆ เพราะเธอรู้สึกง่วงมากและต้องการพักผ่อน ดังนั้นปีเตอร์จึงพาหญิงสาวไปขึ้นรถได้อย่างสบาย ซึ่งชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าเขาได้ตกอยู่ในสายตาคนของชีคบราเยสเรียบร้อย!!!